18 yıllık öğretmenlik hayatımda geleneksel devlet okullarında, öğrenme farklılıkları olan çocuklar için bir özel okulda ve bir Title I charter okulunda çalıştım. Bu yıl, daha önce hiç duymadığım bir okul sistemine taşındım; Ulusal Müze Okulları Birliği'nin bir üyesi. Ülkenin dört bir yanına yayılmış, her türden öğrenciye hizmet veren 50'den fazla okul var.okullar iddia Onları sürüden ayıran yeni bir yaklaşıma sahip olmak için, şu anki okulumda bazı gerçek farklılıklar gördüm. Peki müze okul nedir ve onu özel kılan nedir?

Her zaman saha gezilerine gideriz.

Müze okulları, çocuklara daha zengin, daha ilgi çekici öğrenme fırsatları sunmak için yerel kurumlarla ortaklık kuruyor. Bu harika çünkü pratikte bunun anlamı çok fazla saha gezisi yapmanız. Ya da affedersiniz, keşif gezileri. Müze okulumdaki çocuklar ortalama iki haftada bir bunlara gidiyor. Her zaman kampüs dışı değil; birçok müzenin doğrudan gelen gezici sergileri varŞu anda altıncı sınıflar yerel bir profesyonel tiyatroyla dijital hikâye anlatımı projesi yapıyor. Bir gün binadan çıktım ve bir at gördüm. Meğer beşinci sınıflar Siyah kovboyları öğreniyormuş... yani okula Siyah bir kovboy gelmiş, hem de atıyla birlikte.

Ama aynı zamanda otobüslerde de çok zaman geçiriyoruz. Sekizinci sınıflar, Sivil Haklar Hareketi'nin kutsal topraklarında yürümek için Selma'ya gitti. Altıncı sınıflarımızı birkaç hafta içinde bowling oynamaya götürüyoruz, böylece istatistik konusundaki ustalıklarını gösterebilecekler. K-8 okulumuzda, çocukları bir dizi varış noktasına taşımak için haftada birkaç kez dışarıda bekleyen otobüsler var.

Sergi geceleri bir büyük anlaşma .

Üç ayda bir okulu müzeye çeviriyoruz. haftalar Küçük çocuklar tüm derslerde öğrendiklerini sentezleyen bir şey yapıyorlar. Ortaokul öğrencileri daha fazla alana özgü olma eğilimindedir, ancak projelerin çoğu sosyal adalet veya toplum hizmeti odaklıdır ve kesinlikle müfredatlar arası bağlantılar vardır. Hemşire ofisi, dev kasap tabakalarını asmaktan sıcak tutkal yanıkları olan öğretmenlerle doludur.Duvarlardaki kağıtlar.

Sonra, saat 6'da spot ışıkları yanar. Çocuklar etkilenecekleri şekilde giyinmiş olarak ve yanlarında ebeveynleriyle gelirler ve yaratmak için çalıştıkları sergiler için docent olurlar. Yalan söylemeyeceğim: bu yorucu Ancak tüm okul için gerçekten heyecan verici olan ortak bir amaç ve bağlılık duygusu var ve çocuklar, kendim görmeseydim inanamayacağım düzeyde işler üretiyorlar.

Tüm okulda öğrenme ve öğretme konusunda uyumlu bir yaklaşım vardır.

Neredeyse bir yıldır burada olmama rağmen bana hala garip geliyor. Fakülte toplantılarımız neredeyse tamamen öğrenme Kıyafet yönetmeliği değil, koridorda çocukları nasıl sessiz tutacağımız değil, sınavlar bile değil! Öğretmenlerin kullandığı ve çeşitli öğrenci gruplarında işe yarayan stratejiler, teknikler ve etkinlikler hakkında konuşuyoruz. Okul genelinde atölye modeli derslere ve uygulamalı öğrenmeye büyük bir odaklanma var ve bu da herkesin öğrencileri eğitme hedefine odaklanmasını sağlıyor.

Örnek olarak: Mutfak Tarihi adında, tamamen benim uydurduğum bir seçmeli ders vermeme izin verdiler. Her hafta farklı bir tarihsel döneme ait bir yemek pişiriyoruz. Burası, fondü tencereleri için yalvaran bir personel e-postası gönderdiğinizde kimsenin ters bakmadığı bir okul. Çocuklar için en büyük etkiye sahip olanın bu tür bir öğrenme olduğunu biliyoruz ve gördüğüm kadarıyla müzeokullar bunu uygulamaya koymaya kararlıdır.

Ama gerçekten her yerde işe yarayabilir mi?

Elitist göründüğü için müze okuluma başvurmakta tereddüt ettim. Elbette, tonlarca keşif ve uygulamalı öğrenme harika, ama kulağa charter gibi görünen bir özel okul gibi geliyordu. Sonuçta, saha gezileri, projeler ve probleme dayalı öğrenme, geleneksel okuldan daha pahalıdır.

Benim devlet müze okulum, piyangosunu ekonomik olarak dezavantajlı ailelere doğru ağırlıklandırsa da, yine de oldukça varlıklı bir okul. Ailelerimizin vermeye istekli olduğu ve verebileceği kaynaklara ve zamana çok güveniyoruz. Müze modelinin bazı bölümlerini yüksek yoksulluğa sahip bir okulda kopyalamak zor olurdu ... ama ülkenin her yerinde gerçekleşiyor. Müze okulu öğrencilerinin ortalama sayısıÜlke genelinde ücretsiz ve indirimli öğle yemeği alanların oranı yüzde 55. Dolayısıyla düşük gelirli öğrencilere bu imkânları sağlamak kesinlikle mümkün.

Okul içindeki ailelerin desteğine ek olarak, yerel müzeler, doğa koruma alanları ve tiyatrolarla yapılan ortaklıklara da büyük ölçüde güveniyoruz. Ayrıca, yardımcı olabilecek tonlarca hibe de mevcut - Donors Choose, kimse yok mu? Ve eğer her araştırma bize çoğu çocuğun çalıştığını söylediğinde, öğrenmeyi bireysel öğrencilere göre uyarladığını iddia eden bilgisayar programlarına yatırım yapmayı bırakabilirsekBir ekranın önünde izole olduklarında olduğundan daha iyi işbirliği ve aktif olarak, bu muhtemelen bazı fonları da serbest bırakacaktır.

Okulunuz geçiş yapamasa bile, sınıfınızı daha "müze modeli" hale getirmenin yolları vardır.

Mümkün olduğunca çok proje veya problem temelli öğrenmeye yer verin. Çocukları, öğrenmelerini ortak bir hedef doğrultusunda çalışmak veya karmaşık bir soruyu yanıtlamak olarak görmeye teşvik edin.

O zaman, tahsisat yol Bu çalışma süresi, çocukların öğrendiklerini sentezlemeleri için inanılmaz derecede değerli bir düşünme süresi sağladı. Ve hem araştırma hem de test sonuçları bunu destekliyor gibi görünüyor.

Çocuklarınızı dışarıya çıkaramıyorsanız, dünyayı sınıfınıza getirin. Toplum liderleri veya performans sanatçılarıyla yakınlaştırma yapın. Öğrencilerinizin ailelerinin yeteneklerine ve bilgilerine erişin ve onları konuk konuşmacı olarak davet edin. Yakındaki bir dereye yürüyün ve erozyonun kanıtlarını kontrol edin. Pahalı olmak zorunda değil - sadece yeni ve ilgi çekici olmalı.

Müze modelini sınıfınıza dahil etmek için daha fazla harika yol istiyorsanız, tonlarca harika kaynak ve bilgi bulabileceğiniz Ulusal Müze Okulları Birliği'ne göz atmayı unutmayın!

Müze okullarını daha önce duydunuz mu? Hiç birinde öğretmenlik yapmayı düşündünüz mü? Lütfen yorumlarda paylaşın!

Ayrıca, bunun gibi daha fazla makale için haber bültenlerimize abone olmayı unutmayın.