Όταν πρόκειται για την πρώτη μου χρονιά ως δασκάλα, μένω λίγο άφωνη. Ευτυχώς που υπάρχουν GIFs για να εκφράσω το πώς νιώθω.

Εγώ, που δεν έχω συνηθίσει να αντιμετωπίζω τόσα πολλά συναισθήματα της εφηβικής ηλικίας:

Όταν συνειδητοποίησα ότι το σχολείο μου δεν είχε χρήματα για βιβλία, πόρους ή συμβούλους:

Ολόκληρο το "σχέδιο" διαχείρισης της τάξης μου:

Οποιαδήποτε θελήματα μετά το σχολείο:

Προσποιούμενος ότι ήξερα τι έκανα:

Στους μαθητές μου που συμπεριφέρονταν άσχημα ενώ με παρακολουθούσαν:

Να θυμάστε όταν γίνονταν οι συνεδριάσεις της σχολής:

Έκανα πολλά από αυτά:

Και αυτό:

Μέχρι που έφτασα σε αυτό το σημείο:

Η δική μου εκδοχή της ανακατεύθυνσης συμπεριφοράς:

Η γρήγορα αναπτυσσόμενη στάση μου απέναντι στα σχολικά είδη που έπρεπε να αγοράσω/αναπληρώσω μόνος μου:

Κάθε μέρα. Συμπεριλαμβάνονται τα μαλλιά.

Βλέποντας τους φίλους μου να αισθάνονται ασφαλείς για το οικονομικό τους μέλλον:

Δούλευα επί ώρες πάνω σε ένα σχέδιο μαθήματος που ήμουν σίγουρη ότι θα ενθουσίαζε τους μαθητές μου:

Διαβάζω την πρώτη μου ευχαριστήρια επιστολή:

Στους αγώνες μπάσκετ των μαθητών μου/στις τελετές βράβευσης/στην αποφοίτηση της τρίτης τάξης:

Και όμως, παρά τα κομμάτια της διδασκαλίας που με άφηναν να κουλουριαστώ στο πάτωμα στο μπακάλικο της ζωής μου, σκεπτόμενη την επόμενη σχολική χρονιά:

Πώς ήταν η πρώτη σας χρονιά ως δάσκαλος; Ελάτε να μοιραστείτε τις απόψεις σας στην ομάδα συζήτησης WeAreTeachers στο Facebook.

Επιπλέον, τι πρέπει να γνωρίζουν οι πρωτοετείς εκπαιδευτικοί.