Gava ku dor tê ser mîtolojiyê, em pir caran piraniya dema xwe bi xwendin û hînkirina li ser pantheona Yewnanî derbas dikin. Lê heke em li wir rawestin, em fersendên ecêb ji dest didin ku em mîtolojiya dewlemend û çîrokî ya çandên ji çaraliyê cîhanê parve bikin. Ji bo nimûne, xweda û xwedawendên di efsaneyên Misrê yên kevnar de, bi xwendekaran re parvekirina hov, balkêş û kêfê ne.

(WeAreTeachers not: Ji ber ku ev efsane bi kevneşopiya devkî ji bo bi sedan, heke ne bi hezaran, hatine parve kirin. , salên berî nivîsandinê, gelek guhertoyên heman çîrokê hene. Me versiyonek populer a her yek ji efsaneyên li jêr parve kiriye, lê dibe ku we ew bi cûrbecûr cûrbecûr bihîstibe. Ji kerema xwe re bi dilxwazî ​​parve bikin kîjan guhertoya ku herî baş li gorî we ye. armanc.)

1. Efsaneya Afirandina Misrê

Kurteyî:

Berî ku tiştek hebe Nûn hebû. Tiştekî. Bi her alî ve bi qasî çavan av da. Ji Nûn yek ramanek derketiye holê û bûye xwedayê Ra. Ra dest bi axaftinê kir û her tiştê ku wî got derket holê. Ew axivî û du zarokên wî çêbûn. Şevekê, dema Ra radiza, zarokên wî di tariyê de geriyan û winda bûn. Ra dema şiyar bû wêran bû, ji ber vê yekê wî çavê xwe derxist (tenê yek jê hebû) û ew şand ku li zarokên xwe yên winda bigere. Gava ku ew li benda vegera wan bû, wî çavek nû afirand ku li şûna yê ku wî şandibû lêgerînê bigire. orîjînal RaDi dawiyê de çavê Şû û Tefnût dît û ew vegerandin ba Ra, yê ku ji şabûna wî gelek giriya û giriya. Hêsirên wî bûne însanên pêşî.