Okuma, İngilizce ve hatta sosyal bilgiler öğretiyorsanız, son birkaç ay içinde yakın okuma hakkında bir konuşma yapmış olma ihtimaliniz yüksektir. Konu bir zamanlar üniversite sınıfları için ayrılmış olsa da, yakın okuma K-12'ye geldi ve Ortak Çekirdek Eyalet Standartları sayesinde burada kalmaya devam ediyor.

İşin komik yanı, standartların, öğrencilerin metni anlamak için "yakından okumalarını" (ELA Anchor Standard 1) ve standartlara hakim olan öğrencilerin "karmaşık edebiyat eserlerini anlamanın ve bunlardan keyif almanın merkezinde yer alan yakın, dikkatli okumayı gerçekleştirebilmelerini" (s. 3) gerektirmesi dışında yakın okuma hakkında söyleyecek pek bir şeyi yoktur.

Peki neden herkes bundan bahsediyor?

Chris Lehman'ın da belirttiği gibi, "yakın okuma" terimi bağımsız okumadan sesli okumaya kadar her şeye uygulanıyor. Tüm bu yanlış uygulamalar, aslında gerçekten değerli bir strateji olan yakın okumanın önüne geçiyor.

Yakın okuma, okuyucu ile metin arasında gözlem ve yorumlamayı içeren bir etkileşimdir. Bir metnin ortaya koyduğu fikirler hakkında yeni sonuçlara ve anlayışlara varmak için yeniden okumak ve düşünmek anlamına gelir. Timothy Shanahan yakın okumayı "bir metnin ne söylediğini, nasıl söylediğini ve ne anlama geldiğini anlamak için yoğun bir şekilde analiz edilmesi" olarak tanımlar.

Öğrenciler doğal olarak yakın okumayı nasıl "yapacaklarını" bilmezler ve birçoğu için kasıtlı olarak yeniden okumak bir alışkanlık değildir. Bu nedenle, yakın okuma dersleri şunları içerir:

• Anlamayı derinleştirmek için farklı amaçlarla okunan ve tekrar okunan kısa metinler.
• Öğrencilerin anlama ve analizin "ağır işlerini" yapmaları için minimum ön yükleme (metne bağlı olarak, öğretmenler bazı ön öğretim sağlayabilir).
• İster analiz, ister değerlendirme veya sentez olsun, okuyucunun metinle ilgili deneyimine odaklanma.

Adler ve Van Doren'in klasikleşmiş kitabı How to Read a Book'tan (Kitap Nasıl Okunur) yola çıkarak, her okuduğumuzda yazarla bir sohbete girdiğimiz fikrinden yola çıkarak, yakın okumayı yapabileceğiniz en yoğun sohbet olarak hayal ediyorum. Eliniz çenenizde masanın diğer tarafına eğildiğiniz, karşınızdaki kişinin söylediklerine o kadar odaklandığınız bir sohbet kiGerçekten anlamadan ve yanıt vermeden önce sorular ve açıklamalarla ileri geri konuşmayı gerektiren türden bir konuşma. Kalıcı bir etkiye sahip içgörüler ve anlayışlarla uzaklaştığınız türden bir konuşma.

"Yoğun, odaklanmış" okuma ve tekrar okuma ile tanımlanan bir okuma stratejisi zorlu görünebilir. Özellikle karmaşık metinlerle ilgili beklentilerle eşleştirildiğinde, yakın okuma kulağa iş gibi geliyor. Ve Donalyn Miller'ın da yazdığı gibi, çok fazla öğrenci için Kitaplara Fısıldayan Adam, Bence yakın okuma, öğrencilerin derse giriş ve çıkışları arasında yapmaları gereken bir başka görev olma potansiyeline sahip ya da öğrencilerin kafaları karıştığında, ilham aldıklarında ya da ilgilerini çektiğinde başvurdukları güçlü bir beceri haline gelebilir.

Yeni bir okul yılının başlangıcı, kitaplar hakkındaki konuşmayı şekillendirme fırsatına sahip olduğumuz bir zaman. Yakın okumayı ve Ortak Çekirdek'i (veya diğer standartları) ele alalım ve öğrencilerin kitaplarla sayfanın çok ötesinde yankı uyandıran konuşmalar yapmalarına yardımcı olalım.

Samantha Cleaver bir eğitim yazarı, eski özel eğitim öğretmeni ve hevesli bir okuyucu, Her Okuyucu Bir Yakın Okuyucu, Rowman and Littlefield tarafından 2015 yılında yayınlanması planlanıyor. Daha fazlasını blogunda okuyun www.cleaveronreading.wordpress.com .