As jy lees, Engels of selfs sosiale studies onderrig, is die kans goed dat jy die afgelope paar maande 'n gesprek oor noulees gehad het. Terwyl die onderwerp eens vir universiteitsklaskamers gereserveer was, het noukeurige lees tot K–12 gekom en is hier om te bly, danksy die Common Core State Standards.

Die snaakse ding is dat die standaarde nie veel het nie om te sê oor noukeurige lees buite die vereiste dat studente “nou lees” om teks te verstaan ​​(ELA Ankerstandaard 1) en dat studente wat die standaarde bemeester het, in staat is om “die noukeurige, aandagtige lees te onderneem wat die kern is van verstaan ​​en geniet komplekse letterkundige werke” (bl. 3).

So hoekom praat almal daaroor?

Kortom, noulees het 'n opvoedkundige modewoord geword. Soos Chris Lehman uitwys, is die term "close reading" toegepas op alles van onafhanklike lees tot hardop lees. Al daardie verkeerde toepassings staan ​​in die pad van wat eintlik 'n werklik waardevolle strategie is.

Nee lees is 'n interaksie wat waarneming en interpretasie tussen die leser en 'n teks behels. Dit beteken herlees en besin om tot nuwe gevolgtrekkings en begrip te kom oor die idees wat 'n teks uiteensit. Timothy Shanahan definieer noulees as "'n intensiewe ontleding van 'n teks om te kom tot vrede met wat dit sê, hoe dit sê dit en wat dit beteken."

Studente doen dit nieweet natuurlik hoe om noukeurig te "doen", en vir baie is doelgerig herlees nie 'n gewoonte nie. Dus, nouleeslesse sluit in:

• Kort tekste wat vir verskillende doeleindes gelees en herlees word om begrip te verdiep.
• Minimale vooraflading sodat studente die "heavy lifting" van begrip doen en analise (alhoewel, afhangende van die teks, onderwysers dalk 'n mate van vooronderrig kan verskaf).
• 'n Fokus op die leser se ervaring met die teks, of dit nou analise, evaluering of sintese is.

Om die idee uit te bou (van Adler en Van Doren se klassieke How to Read a Book) dat elke keer as ons lees, ons in gesprek tree met die skrywer, stel ek my voor dat nabylees die mees intense gesprek is wat jy kan hê. Die soort gesprek waar jy oor die tafel leun met jou hand op jou ken, so gefokus op wat die persoon oorkant jou sê dat jy al die ander uitsluit. Die soort gesprek wat 'n heen-en-weer met vrae en verduidelikings noodsaak voordat jy regtig verstaan ​​en kan reageer. Die soort gesprek waarvan jy wegstap met insigte en begrip wat 'n blywende impak het.

'n Leesstrategie wat gedefinieer word deur "intense, gefokusde" lees en herlees kan moeilik lyk. Veral as dit gepaard gaan met die verwagting rondom komplekse tekste, klink noulees soos, wel, werk. En vir te veelstudente, soos Donalyn Miller in The Book Whisperer skryf, lees het die "werk" van die skool geword. Nabylees, dink ek, het die potensiaal om net nog 'n taak te wees wat studente tussen aankoms en ontslag moet doen, of dit kan 'n kragtige vaardigheid word waarna studente wend wanneer hulle verward, geïnspireer of geïntrigeerd is.

Dit is die begin van 'n nuwe skooljaar, 'n tyd wanneer ons 'n geleentheid het om die gesprek oor boeke te vorm. Kom ons lees noukeurig en die Common Core (of ander standaarde) en help studente om gesprekke te voer met boeke wat ver buite die bladsy resoneer.

Samantha Cleaver is 'n onderwysskrywer, voormalige spesiale onderwysonderwyser en ywerig leser. Haar boek, Every Reader a Close Reader, is geskeduleer om in 2015 deur Rowman en Littlefield gepubliseer te word. Lees meer by haar blog www.cleaveronreading.wordpress.com .