Yek ji e-nameyên ku ez pir caran distînim ji xwendevanan e ku li ber xwe didin ka dev ji mamostetiyê berdin an na. Ev ne kesên ku heqaretê li zarokên xwe dikin an ji hîndariya rastîn nefret dikin ne. Ew dilşikestî, belengaz û perîşan in: ew ji hînkirinê hez dikin, ew ji zarokên xwe hez dikin, lê stresê - ji yek ji 50,000 stresên ku jiyana mamosteyan pêk tîne - pir zêde xuya dike.

Ez dikarim proje bikim, lê pir caran ez hest dikim ku van e-nameyên ji min, xerîbek tevahî, destûra derketina ji min dipirsin. Û ez bi tevahî jê distînim. Ez ew qas nêzî şewatê bûm (du caran), û her du caran jî neçar bûm ku dibistanan biguherim da ku dîsa bêhna xwe bistînim. Her du caran min ji xwe re got, "Ez ê salek din bidim." Û her du caran jî min hest bi sûcekî mezin kir ji ber tiştên ku wek dev jê berdan, dev ji xwendekarên xwe berdabûn, û pişta xwe dabûn sedemeke ku min jê bawer dikir.

Ne hewce ye ku wisa be.

Çi ku hûn di hînkirinê de rêyek nû dihizirin an jî difikirîn ku bi tevahî dev jê berdin, li vir çend sedem hene ku hûn destûr bidin ku hûn derkevin.

Hûn nekarin bibin mamosteyek bi bandor heke hûn nikaribin lênihêrin bi xwe.

Ez li gorî sîstemê "bibandor" bûm dema ku ez mamosteyek nû bûm û xweparastinê bi tevahî ji nedîtî ve hatim, lê ez pênc qat bi bandortir im naha ku ez bi tevahî xewa xwe, darayî feda nakim. tendurustî, û jiyana civakî.

Dibe ku têkiliyên we diêşin.

Ez jî difikirimgelek kes li hilweşandina zewaca Erin Gruwell di fîlima Freedom Writers de wekî hînkirina îlhamê li şûna tiştê ku divê be: hişyariyek dinêrin. Gerek em neçar bin ku di navbera hebûna têkiliyên saxlem û mamosteyên bi bandor de hilbijêrin. Rast e ku hevjîn, kesên girîng û zarokên mamosteyan carinan neçar in ku di salê xwendinê de hin demên paş de bijîn, lê kursiya paşî divê ne cihê wan yê asayî be. (Heya ku ew zarokek piçûk nebin li ser kursiya otomobîlê, lê ev metaforek bû, erê.)

Dibe ku tenduristiya weya derûnî bikeve xeterê.

Gelek mamoste - ez jî di nav de - ji fikar û / an depresyonê, şert û mercên ku stresa hînkirinê meyla wan zêde dike. Gelek ji van mamosteyan stratejî û teknîkên têkoşînê dîtine (li vir hin mezin hene) ku dihêlin ku ew di astek bilind de hîn bikin û bixebitin, lê ji ber ku ev şert û merc ji kesek bi mirov re ew qas nuwaze ne, dibe ku ev stratej ji bo her kesî nexebitin.

Tirkkirina hînkirinê ne "terkkirina" xwendekarên xwe an jî civata wan e.

Bifikirin ku ev meşale li şûna ku hûn di nîvê pêşbaziyê de bihêlin, derbas bibin. We zor beziya û we hemûyan da, û naha kesek din ku bixwaze pêşbaziyê bimeşîne, dê li cihê ku we lê hiştiye, bidomîne. Zêdeyî, gelek rê hene ku hûn di wê civatê de tevlê bimînin ger ew ji we re girîng be - perwerdekirina tîmek werzîşê ya civakê, şîretkirin,tevlêbûna rêxistineke li herêmê.

Tirkkirina hînkirinê ne hewce ye ku daîmî be.

Heta ku hûn di nîvê rê de dev ji peymana xwe bernedin, hûn dikarin her gav piştî ku yek an çend kesan wergirin vegerin dersê. salên wek navberê.

Gelek rê hene ku meriv li derveyî dersê bibe parêzgerê perwerdehiya giştî.

Heke hûn nebaş hîn bikin ev ne ji ber zarokan an hîndariya rastîn e. , lê ji ber ku pergalên li cîh (û kesên ku wan dimeşînin) hema hema ne mumkun e ku hûn karê xwe baş bikin. Yek ji çêtirîn tiştên ku hûn dikarin bikin ger hûn ji polê derbikevin ev e ku hûn ji bo perwerdehiya gelemperî bi awayên din şer bikin, çi li ser astek kesane wekî şêwirmendek an ji derveyî. Min di van du salên borî de ji gelek mamosteyan bihîst ku ji polê derketine da ku bibin namzedên giştî, û bihêle ez ji we re bibêjim: ev hêviya herî zêde ye ku ez di demek dirêj û dirêj de bûm.

Love Teach dibistana navîn hînî Îngilîzî dike û carinan li ser www.loveteachblog.com dinivîse, lê pir caran li ser Facebookê, li vir.