Îhtimal heye ku we van hevokan ji ya ku hûn dikarin bijmêrin (an jî dixwazin bi bîr bînin) gelek caran dubare kirine. Digel ku em nikanin ji bo her carê ku hûn wan bibêjin nîkelek bidin we, zanibin ku hûn ne bi tenê ne di hewildana çareserkirina mezintirîn sira mamosteyê ji hemîyan de: çima zarok nikanin tenê rêwerzan bixwînin? Zêdetir tiştên ku mamoste bi awayê pir caran dibêjin bixwînin.

"We rêwerz xwendin?"

Me her hak, serişte û hîleyek ceribandiye, lê dîsa jî her çînek em dibînin ku dîsa û dîsa vê pirsê dipirsin.

"Qenûsa te têra xwe tûj e."

Ez meraq dikim ji bo çend caran xwendekarek di dema dersê de qelemek tûj kiriye çi ye. Pênc? Bîst? Her çend ez bihêlim zarokên min di destpêka dersê de qelemên xwe tûj bikin jî, daxwazên bêdawî hene ku biçin serdana qelemçêkerê. Ma ez tiştek winda dikim?

"Ders hîn neqediyaye!"

Pênc deqîqe beriya bidawîbûna dersê, her serê xwe dizivirîne ku li demjimêrê binêre. Ew mîna pêla li stadyuma werzîşê ye. Xwendekarek dest bi berhevkirina kaxez, pirtûk û pêdiviyan dike. Piştre, din. Piştre, din. Ne girîng e ku hûn rêwerzan didin û karê malê rave dikin. Erê (hejmar #1 binêre).

"Hûn dixwazin vê dersê hîn bikin?"

Ev ya herî xirab e. Yek ji wan serê xwe bihejîne , "Ez bawer nakim ku min ew bi dengekî bilind got". Dema ku zarokên we ne diqewimesuper sohbet e û hûn nekarin peyvek tê de bibihîzin, bila tu talîmatan bidin. Li wir bû, wisa kir. Ne dema weya herî xweş, lê carek din bextewar çêtir e.

"Karê xwe nîşan bide."

Ey mamosteyên matematîkê, ez li we difikirim. Hûn hewl didin ku zarokên xwe fêrî raman û stratejiyê bikin. Çend caran yek ji zarokên we gotiye, "lê min bersiva rast girt, ji ber vê yekê çima girîng e?" Sigh. Şerê baş bidomînin.

"Na, te hîn neqedandiye."

Ya min. Ev yek. Te dersa xwe qedand. Zarok dixebitin. Zarokek di nav pênc deqîqeyên pêşîn de diqede. Hûn dipirsin ku hûn xebatê tenê bibînin da ku kifş bikin ku qediya tê wateya nîv-rêya wir.

"Tu dikarî zêdetir li ser wê bibêjî?"

Em dizanin ku avakirina li ser ramana xwendekaran pratîkek çêtirîn e, û ji ber vê yekê em vê pirsê tevahiya rojê dipirsin. Ger tenê me bersivek ji dêvla çavan an jî nihêrîna ker-di-rojan bigirta.

"Hevok bi tîpa mezin dest pê dike û bi xalekê diqede."

Ev yek bi taybetî li ber dilê min e. Min hînî Îngilîzî kir, û min fikirî ku vê tattoyê li eniya xwe bikim… an jî bi kêmanî çapkirina wê li ser tîşortek ku ez qet jê nakim çap bikim.

"Wê ji bo piştî dersê hilîne."

Ger hûn dibistana navîn hîn bikin, hûn dizanin ku ez qala çi dikim. Derket holê ku tiştek ku em hîn dikin dê bi qasî Justin Beiber, nivîsek komê, an jî balkêş beplanên dawiya hefteyê.

"Heke navê te winda be ez nikarim deynê te bidim."

Ger ji bo vê yekê stratejiyek we ya baş hebe, ji kerema xwe min agahdar bikin. Tiştek ji rêzkirina komek kaxezên mezin ên bi navên winda ne xemgîntir e.

"Te ev heye!"

Ev yek hêjayî dubarekirinê ye. Tiştek girîngtir nîne ku em nîşanî zarokên xwe bidin ku em eleqedar dibin.

Zêdetir, tiştên herî sosret ên mamoste dibêjin.

Tiştên ku mamoste dibêjin zêdetir hene? Werin û li ser Facebookê di koma me ya WeAreTeachers HELPLINE de parve bikin.