ही एक वेळ-सन्मानित शालेय परंपरा आहे—तुमच्या शाळेत प्रतिनिधित्व केल्या जाणाऱ्या सर्व संस्कृतींचा खाण्याचा आणि आनंदाचा दिवस. मेक्सिकन लोककथा नृत्य! कोरियन हॅनबॉक फॅशन शो! स्पॅनिकोपीत चव-चाचणी! दुर्दैवाने, कितीही चांगल्या हेतूने, संस्कृती दिन हा एक चुकीचा प्रयत्न आहे. आणि, जसे तुम्ही पहाल, या इव्हेंट्सचा बर्‍याचदा त्यांचा अपेक्षित परिणाम होतो.

मी हे सर्व मान्य करून सांगतो की मी शाळेतील अनेक सांस्कृतिक मेळ्यांमध्ये भाग घेतला आहे. मी भेट दिलेल्या देशांसाठी पीटीए इव्हेंटमध्ये बूथ कर्मचारी आहेत (*क्रिंज*). मी संपूर्ण अमेझिंग रेस ऑर्केस्ट्रेट केली जिथे विद्यार्थ्यांनी जगभरातील संगीत, भोजन आणि सुट्टीचा अनुभव घेतला. पण जेव्हा मला संस्कृती दिनाविषयी खालील गोष्टी कळल्या तेव्हा मला एक वेक-अप कॉल आला:

हा एक पर्यटन दृष्टिकोन आहे

पर्यटन अभ्यासक्रम हा बहुसांस्कृतिक शिक्षणाचा दृष्टीकोन आहे जो अति-सामान्यीकृत, संक्षिप्त, आणि संस्कृतीची मर्यादित झलक, अनेकदा ते अन्न, पोशाख आणि सुट्टीच्या संमिश्रतेपर्यंत कमी करते. संपूर्ण संस्कृती फक्त एका डिस्प्ले बोर्डद्वारे कॅप्चर केली जाऊ शकत नाही—आणि अनेकदा क्षुल्लक केली जाते.

हे पांढर्‍या संस्कृतीला आदर्श बनवते

पर्यटन अभ्यासक्रमाचा आणखी एक महत्त्वाचा घटक म्हणजे तुमच्या "भेटीनंतर "तुम्ही "नियमित" जीवनाकडे परत या. जेव्हा आपल्याकडे वर्षातून एक दिवस असतो जिथे आपण जागतिक संस्कृतींबद्दल शिकतो, तेव्हा आपण त्यांच्या कल्पनांना विदेशी आणि विचित्र समजतो. संस्कृती मेळावे आयोजित करणाऱ्या शाळा अनवधानाने असा संदेश देत आहेतपाश्चिमात्य पांढरी संस्कृती ही सर्वसामान्य प्रमाण आहे आणि शालेय वातावरणात त्याच्या पद्धती अपेक्षित आहेत (पहा: छुपा अभ्यासक्रम).

तो टोकनवादी आहे

टोकेनिझम म्हणजे समावेशासाठी वरवरचा प्रयत्न करण्याची प्रथा आहे. उदाहरणार्थ, जेव्हा कंपन्या कामाच्या ठिकाणी वांशिक समानतेचे स्वरूप देण्यासाठी एका रंगाच्या व्यक्तीला कामावर घेतात. संस्कृती दिन त्याच प्रकारे कार्य करतो. तुमची शाळा त्या क्षेत्रामध्ये हे एकमेव काम करत असल्यास तुम्ही विविधता बॉक्स तपासत आहात असे नक्कीच दिसते.

हे एकच आहे

बहुतेकदा, सांस्कृतिक मेळावे उर्वरित अभ्यासक्रमापासून डिस्कनेक्ट केले जातात (जसे की फक्त मार्टिन ल्यूथर किंग डे साठी वर्णद्वेषाबद्दल बोलणे). ते सहसा विविधतेचा प्रचार आणि उत्सव साजरा करण्याच्या मोठ्या प्रयत्नांचा भाग नसतात. त्यामुळे संस्कृती मेळा समस्याप्रधान आहे, आणि तो देखील पुरेसा नाही.

हे स्टिरियोटाइप कायम ठेवते

दुर्दैवाने, संस्कृती दिन क्रियाकलाप "पारंपारिक" काय आहे यावर लक्ष केंद्रित करतात. ते लोक आणि संस्कृतींना आधुनिक म्हणून सादर करण्याचे चांगले काम करत नाहीत. उदाहरणार्थ, विद्यार्थ्यांना असे समजू शकते की भारतीय लोक नेहमी साडी घालतात किंवा मूळ अमेरिकन लोक फक्त भूतकाळातच अस्तित्वात होते.

सांस्कृतिक विनियोगाने हे प्रचलित आहे

प्रत्येक कुटुंबासाठी त्यांच्या स्वत: च्या वारशाबद्दल , ज्या संस्कृतीशी ते संबंधित नाहीत (*दोषी*) असे कोणीतरी प्रतिनिधित्व करत आहे. संस्कृती दिन क्रियाकलाप अनेकदा प्रशंसा पासून ओळ ओलांडलीविनियोग सर्वात वाईट म्हणजे, ते एखाद्या देशाबद्दल तितकेच जाणून घेण्याबद्दल पितृसत्ताक वृत्ती दाखवू शकतात कारण कोणीतरी तेथे जन्माला आला आहे कारण कोणीतरी तेथे राहतो किंवा भेट दिली आहे.

ठीक आहे, म्हणून संस्कृती दिन हा प्रश्नच नाही, परंतु सुदैवाने, तो आपला नाही एकमेव पर्याय. आणि, सत्य हे आहे की आपण बरेच काही करू शकतो आणि करायला हवे. शाळांमध्ये विविधता साजरी करण्याचे आणि समानतेला प्रोत्साहन देण्याचे बरेच चांगले मार्ग आहेत, जसे की:

• पूर्वाग्रहविरोधी शिक्षण: हा शिक्षण आणि शिकण्याचा एक सर्वसमावेशक दृष्टीकोन आहे जो मतभेदांचा आदर करण्यास आणि आत्मसात करण्यास आणि पक्षपाताच्या विरोधात वागण्यास प्रोत्साहन देतो आणि अन्याय.
• सांस्कृतिकदृष्ट्या प्रतिसाद देणारे अध्यापन: हे शिक्षणशास्त्र विद्यार्थ्यांच्या सांस्कृतिक संदर्भांचे महत्त्व ओळखते, त्यांना मालमत्ता म्हणून पाहते आणि शिक्षकांना विविध विद्यार्थ्यांना गुंतवून ठेवण्यात मदत करते.

काय आहेत संस्कृती दिनाच्या पर्यायांसाठी तुमच्या कल्पना? Facebook वर आमचा WeAreTeachers HELPLINE ग्रुप शेअर करा.

तसेच, थीम डेज शाळांनी टाळले पाहिजे.