আহ, স্নাতক হোৱাৰ দিন। পাৰিবাৰিক পাৰ্টি। ছাত্ৰ বঁটা। সোণৰ ফয়েল কৰা ডিপ্লমা। পাপাৰাজী পিতৃ-মাতৃ। অনুষ্ঠানলৈ লিমো চলাই যায়। এই সকলোবোৰ বছৰ বছৰ ধৰি কৰা কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু হাই প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পিছত আহিবলগীয়া ৰোমাঞ্চকৰ কথাবোৰৰ উদযাপনত।

ৰ’বা, কি? হয়, প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ স্নাতক অনুষ্ঠানবোৰ আগৰ তুলনাত অধিক জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছে, ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক উদযাপন কৰি কিণ্ডাৰগাৰ্টেনৰ দৰেই সৰু। আৰু মোৰ স্কুলত পঞ্চম শ্ৰেণীৰ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰাটো গুৰুতৰ ব্যৱসায়।

প্ৰকৃত গুৰুতৰ ব্যৱসায়।

কিন্তু ফুল অন স্নাতক উদযাপনৰ বাবে কিমান সৰু?<৬><১>যদি মই সাত বছৰ ধৰি পঞ্চম শ্ৰেণীৰ শিক্ষক হৈ আছো, যোৱা বছৰটো আছিল মোৰ প্ৰথম ব্যক্তিগত বিদ্যালয়ত—আৰু এই পৰিসৰৰ স্নাতক অনুষ্ঠানৰ অভিজ্ঞতা মোৰ প্ৰথম। পাব্লিক স্কুলত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সৈতে কৰা ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা ধৰি কৰা ডান্স পাৰ্টিবোৰ মই বহুত বেছি পছন্দ কৰিছিলো, যিবোৰ আমি ক্লাছৰ শেষৰ দিনটোত একেলগে এটা ডাঙৰ বছৰ উদযাপন কৰিছিলো।

এইটো বিশেষকৈ কেইসপ্তাহমানৰ সময়ত সঁচা আছিল পঞ্চম শ্ৰেণীৰ স্নাতক হোৱাৰ আগতে মই এটা জোকাৰণিৰ অভিভাৱকৰ ইমেইল পাইছিলোঁ।

“মই জানিব বিচাৰিম যে (নাম মচি পেলোৱা হৈছে) স্নাতক হোৱাৰ দিনটোত বঁটা লাভ নকৰা একমাত্ৰ ল'ৰাটোৱেই হ'ব নেকি, কাৰণ মই গোটেই বছৰটো দেখুওৱা লাজ আৰু পক্ষপাতিত্বৰ পৰা তেওঁক ৰক্ষা কৰিবলৈ গৈ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভৰ সময়ত তেওঁক নাথাকিব।''

বিজ্ঞাপন

বঁটা মোৰ স্কুলৰ বছৰৰ শেষৰ হুপ্লাৰ অংশ আৰু... গোটেই বছৰটো কৰিবলগীয়া আটাইতকৈ কঠিন কামটো। পাঁচটা বাছি লোৱা১৪ জন ছাত্ৰক ভিৰৰ আগত মাতি অনাটো বাকী নজনৰ বাবে কঠিন বিৰতি যেন লাগে। বঁটা লাভ কৰা আৰু নোপোৱা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক পৃথক কৰা একমাত্ৰ কথাটো হ’ল গ্ৰেডৰ ৰেজাৰ’ছ এজ পাৰ্থক্য। কোনোবা এজনক সদায় বাহিৰত ৰখা হ’ব আৰু স্পষ্টভাৱে, অভিভাৱকে হেঁচা অনুভৱ কৰে।

মই ইমেইলটোৰ উত্তৰ নিদিয়াটো বাছি লৈছিলো, এই জানিও যে অভিযোগটো উদ্বেগৰ অৱস্থাত পঠোৱা হৈছে আৰু ভিত্তিহীন আছিল। প্ৰশ্ন কৰা ল’ৰাজনে সঁচাকৈয়ে বঁটা লাভ কৰিব, মাকৰ জোৰত নহয়, কিন্তু তেওঁৰ শৈক্ষিক কৃতিত্বৰ বাবেই।

অনুষ্ঠানৰ দিনটোত সেই ছাত্ৰজন আৰু আন চাৰিজনক স্বীকৃতি দিয়া হৈছিল আৰু হাত চাপৰি বজোৱা হৈছিল আৰু পোজ দিয়া হৈছিল নতুন ড্ৰেছ কাপোৰ পিন্ধি একেলগে ছবি। মৌখিকভাৱে সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীকে—তেওঁলোকৰ কৃতিত্ব যিয়েই নহওক কিয়—এটা উৎকৃষ্ট বছৰ পাৰ কৰাৰ বাবে অভিনন্দন জনাইছো আৰু তেওঁলোকৰ নতুন বিদ্যালয়ত শুভেচ্ছা জনাইছো। আনকি এংগ্ৰী মামৰ পৰাও ক্ষমা বিচাৰিলোঁ।

See_also: শিশুৰ কিতাপৰ ২১ টা শ্ৰেষ্ঠ মুকলি শাৰী - আমি শিক্ষক

প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ স্নাতক ডিগ্ৰীও চলি থাকে ... আৰু ময়ো

কিন্তু আৰু এবছৰৰ স্নাতক হোৱাৰ কাষ চাপি অহাৰ লগে লগে মই অস্বস্তি অনুভৱ কৰি থাকিলোঁ। মোৰ বৰ্তমানৰ শ্ৰেণীৰ আচৰিত, আচৰিত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে নতুন স্কুললৈ যোৱাৰ প্ৰস্তুতি চলোৱাৰ সময়ত একো কাঢ়ি নিবলৈ নহয়, কিন্তু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে এনে আৰম্ভণিৰ উৎসৱ হাইস্কুল আৰু কলেজৰ শেষৰ বাবে সংৰক্ষিত হ’ব লাগে। কাৰণ, যেতিয়া আপুনি ১১ বছৰ বয়সত লিমো চলাইছে, তেতিয়া আৰু কিহৰ বাবে আগ্ৰহী? ভৱিষ্যতে সেই মহিমাৰ পৰিমাপটোৰ শীৰ্ষত কেনেকৈ থাকিব, যেতিয়া এনেকুৱাইতিমধ্যে প্ৰশংসা লাভ কৰা হৈছেনে? আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালী আৰু তেওঁলোকৰ সাফল্যক উদযাপনৰ বাবে ই বহুত বেছি, অতি সোনকালে, নে প্ৰশংসনীয় উপায়?

মই সঠিক উত্তৰ নাজানো, কিন্তু এইবাৰৰ বঁটাৰ বাবে মোৰ পছন্দসমূহ গতাই দিয়াৰ সময় আহি পৰিছে। কাক বঁটা দিয়া নহওক কিয়, স্নাতক হোৱাৰ আগদিনা আমি সকলোৱে এটা কাম কৰিম।

আমি কাইলৈ ​​নাই যেন নাচিম।