अलीकडील संशोधनात असे दिसून आले आहे की किशोरवयीन मुलांनी 1990 च्या दशकापासून गृहपाठासाठी घालवलेल्या वेळेत दुप्पट वाढ झाली आहे. हे इतर, चांगले-दस्तऐवजीकरण केलेले संशोधन असूनही, गृहपाठाच्या परिणामकारकतेवर प्रश्नचिन्ह निर्माण करते, जरी लहान ग्रेडमध्ये. जर परिणाम शून्य (लहान मुलांसाठी) किंवा मध्यम (मोठ्या मुलांसाठी) असेल तर विद्यार्थी गृहपाठावर इतका वेळ का घालवत आहेत? आपण गृहपाठ बंदी करावी का? हे प्रश्न शिक्षक, पालक आणि कायदेकर्ते विचारत आहेत.

अमेरिकेत आणि परदेशात बंदी प्रस्तावित आणि लागू करण्यात आली आहे

गृहपाठ द्यावा की नाही हा संघर्ष नवीन नाही. 2017 मध्ये, फ्लोरिडाच्या एका अधीक्षकाने संपूर्ण जिल्ह्यातील प्राथमिक शाळांसाठी गृहपाठावर बंदी घातली, एक अतिशय महत्त्वाचा अपवाद: घरी वाचन. गृहपाठाच्या फायद्यांवर प्रश्नचिन्ह उपस्थित करणारा युनायटेड स्टेट्स हा एकमेव देश नाही. गेल्या ऑगस्टमध्ये, फिलीपिन्सने विश्रांती, विश्रांती आणि कुटुंबासमवेत वेळ देण्याची गरज सांगून गृहपाठावर पूर्णपणे बंदी घालण्याचे विधेयक प्रस्तावित केले. तिथल्या आणखी एका विधेयकात वीकेंडचा गृहपाठ नाही, शिक्षकांना दंड किंवा दोन वर्षांच्या तुरुंगवासाचा धोका आहे. (अरे!) तुरुंगवासाची शिक्षा जरी टोकाची वाटत असली तरी, गृहपाठावर पुनर्विचार करण्याची खरी कारणे आहेत.

मानसिक आरोग्यावर पुन्हा लक्ष केंद्रित करा आणि "संपूर्ण मुलाला" शिक्षित करा

मानसिक आरोग्याला प्राधान्य देणे हे आघाडीवर आहे गृहपाठ बंदी आंदोलन. नेते म्हणतात की ते विद्यार्थ्यांना इतर छंद, नातेसंबंध आणि विकसित करण्यासाठी वेळ देऊ इच्छित आहेतत्यांच्या जीवनात संतुलन.

या महिन्यात यूटाहच्या दोन प्राथमिक शाळांना अधिकृतपणे गृहपाठावर बंदी घालण्यासाठी राष्ट्रीय मान्यता मिळाली. परिणाम लक्षणीय आहेत, मनोवैज्ञानिकांच्या रेफरलमुळे चिंता 50 टक्क्यांनी कमी झाली आहे. बर्‍याच शाळा निरोगीपणावर पुन्हा लक्ष केंद्रित करण्याचे मार्ग शोधत आहेत आणि गृहपाठ हे तणावाचे खरे कारण असू शकते.

संशोधन प्राथमिक शाळांसाठी बंदीचे समर्थन करते

गृहपाठ बंदीचे समर्थक अनेकदा जॉनच्या संशोधनाचा हवाला देतात. हॅटी, ज्याने निष्कर्ष काढला की प्राथमिक शाळेच्या गृहपाठाचा शैक्षणिक प्रगतीवर कोणताही परिणाम होत नाही. एका पॉडकास्टमध्ये ते म्हणाले, “प्राथमिक शाळेतील गृहपाठाचा परिणाम शून्यावर होतो. हायस्कूलमध्ये ते मोठे आहे. (…) म्हणूनच आपल्याला ते बरोबर मिळणे आवश्यक आहे. त्यातून सुटका कशाला करायची गरज नाही. हे त्या खालच्या लटकलेल्या फळांपैकी एक आहे जे आपण आमच्या प्राथमिक शाळांमध्ये पाहत असायला हवे की, 'याने खरोखर फरक पडतो का?'”

वरच्या इयत्तांमध्ये, हॅटीचे संशोधन असे दर्शविते की गृहपाठ उद्देशपूर्ण असणे आवश्यक आहे, कामात व्यस्त नाही. आणि वस्तुस्थिती अशी आहे की, बहुतांश शिक्षकांना विद्यार्थ्यांसाठी अर्थपूर्ण आणि सुसंगत असा गृहपाठ कसा सोपवायचा याचे प्रशिक्षण मिळत नाही.

पालक देखील मागे ढकलतात

ऑक्टोबरमध्ये या वॉशिंग्टन पोस्ट लेखात पालकत्व आणि शैक्षणिक समुदायांमध्ये लाटा निर्माण झाल्या जेव्हा याने कल्पना मांडली की, जरी गृहपाठ असाइन केला असला तरी, विद्यार्थ्याने वर्ग उत्तीर्ण होण्यासाठी ते पूर्ण करणे आवश्यक नाही. तिचे कुटुंब कसे करत नाही हे लेखिका स्पष्ट करतेगृहपाठावर विश्वास ठेवा, आणि भाग घेत नाही. प्रतिसादात, इतर पालकांनी प्राथमिक शाळेतील गृहपाठ अधिक बुद्धिमत्ता किंवा शैक्षणिक यश मिळवत नाही असे संशोधनाचा हवाला देऊन गृहपाठाची "निवड रद्द करणे" सुरू केले.

नक्कीच, गृहपाठाचे रक्षण करणारे असतात, विशेषत: उच्च श्रेणींमध्ये

“मला वाटते की काही गृहपाठ ही चांगली कल्पना आहे,” डार्ला ई. आमच्या Facebook वर WeAreTeachers HELPLINE गटात म्हणते. “आदर्शपणे, हे पालकांना त्यांच्या मुलाच्या शिक्षणाची जबाबदारी घेण्यास भाग पाडते. विद्यार्थी जे शिकतात ते बळकट करतात आणि पुढील आयुष्यात अभ्यासाच्या चांगल्या सवयी लावतात.”

जेनिफर एम. सहमत आहे. "आम्ही विद्यार्थ्यांना कॉलेजसाठी तयार करण्याचा प्रयत्न करत असल्यास, त्यांना गृहपाठ करण्याचे कौशल्य आवश्यक आहे."

आणि संशोधन मध्यम आणि उच्च माध्यमिक शाळेतील काही गृहपाठांना समर्थन देते, जोपर्यंत ते शिकण्याशी स्पष्टपणे जोडलेले आहे आणि जबरदस्त नाही.

आम्हाला तुमचे विचार ऐकायला आवडेल — तुम्हाला असे वाटते का की शाळांनी गृहपाठावर बंदी घातली पाहिजे? Facebook वर आमच्या WeAreTeachers HELPLINE गटात या आणि सामायिक करा.

तसेच, तुम्ही गृहपाठ वाचणे का थांबवावे.