Schoolpleinen zijn tegenwoordig over het algemeen vrolijke, heldere en plastic-achtige wondergebieden. Kussens van houtsnippers of gerecycled rubber verzachten valpartijen, en de speelplaatsgrenzen zijn mooi uitgestippeld zodat leraren hun leerlingen goed in de gaten kunnen houden.

En hoewel kinderen uit de jaren '70 en '80 misschien met liefde terugdenken en moderne speelplaatsen "zacht" noemen, weet iedereen die in die tijd les heeft gegeven dat er aanpassingen moesten worden gedaan - speelplaatsen uit de jaren '70 en '80 waren in feite een uitnodiging voor de eerste hulp. Ervaren leraren, kijk eens naar deze foto's en denk eraan, we hebben het overleefd.

1. Mary-Goes-Down ( aka Merry-Go-Round )

Ideaal: Een paar kinderen sprongen erop, terwijl een ander er rustig langs draafde om te draaien. De kinderen draaiden belangeloos rond, waardoor de duwster ruim de tijd kreeg om te rijden.

In het echte leven: Je hele klas sprong erop. De duwer rende zo agressief dat hij onvermijdelijk viel en werd meegesleurd door de Mary-go-down, en pas stopte toen hij uiteindelijk losliet of tegen een van de andere 50 kinderen aanliep die eraf vielen.

2. Derdegraadsbrander ( aka Metal Slide)

Ideaal: Omdat kinderen goed zijn in het nemen van beurten, gingen ze in één rij staan, wachtten tot de vorige schuifster haar beurt had gehad en de glijbaan hadden verlaten. Daarna klommen ze de ladder op om te genieten van een soepele reis terug naar de aarde.

In het echte leven: Je hele klas sprong erop. Het was eigenlijk moeilijk om individuele kinderen te onderscheiden in de gestage stroom van schreeuwers die over elkaar heen buitelden onderaan de glijbaan. En laten we het echte en pijnlijke gevaar van een metalen glijbaan op een hete zomerdag niet vergeten.

3. Zie Jane Whiplash ( aka Seesaw )

Ideaal: Twee kinderen van relatief gelijke grootte gebruikten hun benen om op en neer te stuiteren.

In het echte leven: Je hele klas sprong erop. En als we met "gelijk" zeven kinderen tegen één bedoelen, dan zeker. En er was altijd, ALTIJD, de eikel die er snel afsprong en zijn nietsvermoedende partner liet landen met een hersenstam rammelende plof.

4. De huidschraper ( aka asfalt )

Ideaal: De leerlingen gebruikten deze harde ruimte om met krijt te tekenen, te basketballen, met ballen te stuiteren of te hinkelen.

In het echte leven: Je hele klas sprong erop. De krijtladen kwamen op het basketbalveld en de hinkelaars botsten tegen de vierhoekers. Ruzies. Zoveel ruzies. En als de kinderen vielen? Zelfs als je asfalt niet kapot en ongelijk was, kon je rekenen op grafische hand- en knieschaafwonden.

5. Arm Breaker ( aka Jungle Gym )

Ideaal: Enkele kinderen rekten zich uit en bouwden spieren op terwijl ze hun armen en benen gebruikten om over de hele gymzaal en over de monkeybars te klimmen.

In het echte leven: Je hele klas springt erop. Dus er kan tenminste een kind onderaan staan om de val te verzachten van het kind dat van de top valt. En terwijl de metalen variant meestal verdwenen is (#metaalbrandwonden), blijven de felle, vrolijke en plastic versies van de klimrekjes bestaan. Al zijn ze ongeveer de helft kleiner.

6. Kijk uit! ( aka Tether Ball )

Ideaal: Het juiste aantal kinderen (twee) verzamelde zich rond de tetherball, speelde een georganiseerd spel, en was geweldig sportief.

In het echte leven: Je hele klas sprong NIET op, omdat maar 5 procent de echte regels kende en de rest niet mee mocht doen. De rest bleef huilend achter omdat ze a) buitengesloten werden of b) een klap op hun hoofd kregen omdat ze te dichtbij kwamen. En brandwonden aan de vingers? Elke keer weer.

7. De I Believe I Can Fly ( aka Swings )

Ideaal: Eén kind nam plaats in de schommel en gebruikte haar benen om te pompen. Ze schommelde hoog genoeg om de val in haar maag te voelen, maar niet hoog genoeg om helemaal rond te gaan.

In het echte leven: Je hele klas sprong erop. Letterlijk. 10 kinderen op één schommel. En dan probeerden ze eruit te springen en te landen zonder een enkel te verzwikken of een andere leerling te pletten. En hoewel schommels nog steeds in gebruik zijn, zijn de kettingen nu meestal bedekt met vinyl zodat je niet de gevreesde metalen kneep krijgt.