สนามเด็กเล่นในโรงเรียนทุกวันนี้มักจะเป็นดินแดนมหัศจรรย์ที่มีความสุข สดใส และเต็มไปด้วยพลาสติก เบาะรองนั่งที่ทำจากเศษไม้หรือยางรีไซเคิลทำให้น้ำตกนุ่มลง และเส้นขอบของสนามเด็กเล่นก็ได้รับการออกแบบอย่างสวยงามเพื่อให้ครูสามารถจับตาดูนักเรียนได้ดี

และในขณะที่เด็กยุค 70 และ 80 อาจชอบระลึกถึงและเรียกสนามเด็กเล่นสมัยใหม่ว่า “ อ่อน” ใครก็ตามที่สอนในทศวรรษนั้นรู้ดีว่าต้องมีการปรับปรุง สนามเด็กเล่นในยุค 70 และ 80 นั้นโดยพื้นฐานแล้วเป็นการเชื้อเชิญให้ไปที่ห้องฉุกเฉิน ครูทหารผ่านศึก ลองดูรูปถ่ายเหล่านี้และจำไว้ว่าเรารอดชีวิตมาได้

1. Mary-Goes-Down ( หรือที่เรียกว่า Merry-Go-Round )

อุดมคติ: เด็กสองคนกระโดดขึ้นในขณะที่อีกคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆ สบายๆควบคู่ไปกับการหมุน เด็กๆ หมุนตัวอย่างไม่เห็นแก่ตัว ทำให้มีเวลาเหลือเฟือในการเข็น

ในชีวิตจริง: นักเรียนทั้งชั้นกระโดดตาม ผู้ผลักวิ่งอย่างอุกอาจจนเขาล้มลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และถูกลากโดย Mary-go-down แต่จะหยุดก็ต่อเมื่อในที่สุดเขาก็ปล่อยหรือวิ่งชนเด็กอีก 50 คนที่ตกลงมา

2. Third-Degree-Burner ( aka Metal Slide)

อุดมคติ: เนื่องจากเด็กๆ ผลัดกันเก่ง พวกเขาจึงเข้าแถว ไฟล์เดียว รอจนกระทั่งตัวเลื่อนตัวก่อนหน้าสนุกกับตาของเธอ และอพยพออกจากพื้นที่สไลด์ จากนั้นพวกเขาก็ปีนบันไดเพื่อเพลิดเพลินกับการเดินทางกลับลงมายังโลกอย่างราบรื่น

ในชีวิตจริง: ทั้งชั้นเรียนของคุณกระโดดตาม มันเป็นเรื่องยากจริงๆแยกแยะความแตกต่างระหว่างเด็กแต่ละคนท่ามกลางกระแสเสียงกรีดร้องที่ไหลลงมาทับกันที่ด้านล่างของสไลเดอร์ และอย่าลืมอันตรายที่แท้จริงและเจ็บปวดของสไลด์โลหะในวันฤดูร้อน

3. See Jane Whiplash ( aka Seesaw )

ตามหลักการ: เด็กสองคนที่มีขนาดพอๆ กันใช้ขาเด้งขึ้นลง .

ในชีวิตจริง: ทั้งชั้นเรียนของคุณกระโดดตาม และถ้าโดยคำว่า "เท่ากัน" เราหมายถึงเด็กเจ็ดคนต่อหนึ่งคนล่ะก็ แน่นอน และมีเสมอ เสมอ คนกระตุกจะกระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คู่หูที่ไม่สงสัยของพวกเขาลงจอดพร้อมกับเสียงที่สั่นก้านสมอง

4. The Skin Scraper ( หรือที่เรียกว่า Asphalt )

อุดมคติ: นักเรียนใช้พื้นที่ว่างนี้เพื่อวาดด้วยชอล์ค เล่นบาสเก็ตบอล ตีกลับ ลูกบอลหรือเล่นฮ็อตสกอตช์

ในชีวิตจริง: ทั้งชั้นเรียนของคุณกระโดดลงไป ลิ้นชักใส่ชอล์คหกใส่สนามบาสเก็ตบอล และไม้ฮอปสกอตเชอร์ก็ชนเข้ากับสี่เหลี่ยมจัตุรัสทั้งสี่ การทะเลาะวิวาท ทะเลาะวิวาทมากมาย และเมื่อเด็ก ๆ ล้มลง? แม้ว่าแอสฟัลต์ของคุณจะไม่แตกและไม่สม่ำเสมอ คุณก็วางใจได้กับรอยถลอกที่มือและหัวเข่า

5. Arm Breaker ( หรือที่รู้จักกันในชื่อ Jungle Gym )

ตามหลักการ: เด็กสองสามคนได้ยืดและสร้างกล้ามเนื้อในขณะที่ใช้แขนและขา เพื่อปีนไปทั่วโรงยิมและข้ามบาร์ลิง

ในชีวิตจริง: ทั้งชั้นเรียนของคุณกระโดดลงไป อย่างน้อยอาจจะมีเด็กที่ด้านล่างเพื่อลดการตกของเด็กที่ตกลงมาจากด้านบน และในขณะที่ความหลากหลายของโลหะได้หายไปเป็นส่วนใหญ่ (#metalburns) แท่งลิงที่สดใสมีความสุขและพลาสติกยังคงอยู่ แม้ว่าจะมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่ง

6. ระวัง! ( หรือที่เรียกว่า ลูกบอลโยงใย )

ตามหลักการ: จำนวนเด็กที่เหมาะสม (สอง) รวมตัวกันรอบๆ tetherball เล่นเกมที่มีการจัดการและเป็นกีฬาที่ยอดเยี่ยม

ในชีวิตจริง: นักเรียนทั้งชั้นเรียนของคุณไม่เข้าร่วม เพราะมีเพียง 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่รู้กฎจริงและห้ามคนที่เหลือ เข้าร่วม ส่วนที่เหลือถูกทิ้งไว้ให้ร้องไห้เพราะพวกเขาถูก a) ถูกทิ้ง หรือ b) หัวแตกหลังจากแอบเข้าไปใกล้เกินไป และเชือกไหม้ที่นิ้ว? ทุกครั้ง

7. The I Believe I Can Fly ( หรือที่เรียกว่าชิงช้า )

อุดมคติ: เด็กคนหนึ่งวางตัวบนชิงช้าและใช้ขาของเธอ เพื่อปั๊ม เธอเหวี่ยงตัวสูงพอที่จะรู้สึกถึงท้องที่หล่นลงมา แต่ไม่สูงจนแกว่งไปมา

ในชีวิตจริง: ทั้งชั้นเรียนของคุณกระโดดขึ้นไป อย่างแท้จริง. เหมือนเด็ก 10 คนต่อชิงช้า จากนั้นพวกเขาก็พยายามที่จะกระโดดออกไปโดยไม่ทำให้ข้อเท้าแพลงหรือทับนักเรียนคนอื่น และในขณะที่ชิงช้ายังคงใช้อยู่ในปัจจุบัน โซ่มักจะถูกเคลือบด้วยไวนิล ดังนั้นคุณจึงไม่ต้องกังวลกับการหนีบของโลหะ