زمین‌های بازی مدارس امروزه عموماً سرزمین‌های عجایب شاد، روشن و پلاستیکی هستند. بالشتک‌های تراشه‌های چوب یا لاستیک بازیافتی آبریزش‌ها را نرم می‌کنند، و حاشیه‌های زمین بازی به خوبی ترسیم شده‌اند تا معلمان بتوانند به خوبی مراقب دانش‌آموزان خود باشند.

و در حالی که بچه‌های دهه 70 و 80 ممکن است با علاقه خاطرات را به یاد بیاورند و زمین‌های بازی مدرن بنامند. نرم، هرکسی که در آن دهه ها تدریس می کرد، می داند که باید به روز رسانی شود - زمین های بازی دهه 70 و 80 اساساً دعوت به اتاق اورژانس بودند. معلمان پیشکسوت، به این عکس ها نگاه کنید و یادتان باشد، ما زنده ماندیم.

1. Mary-Goes-Down ( با نام مستعار Merry-Go-Round )

در حالت ایده آل: یک زن و شوهر از بچه ها می پریدند در حالی که دیگری یورتمه می زد با آرامش در کنار چرخیدن. بچه ها فداکارانه می چرخیدند و به هل دهنده زمان کافی برای سوار شدن می دادند.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما به راه افتاد. هل‌دهنده چنان شدید دوید که به ناچار سقوط کرد و توسط ماری-گو-پایین کشیده شد، تنها زمانی متوقف شد که در نهایت رها شد یا با یکی از 50 کودک دیگری که افتادند برخورد کرد.

2. سوزاننده درجه سوم ( معروف به متال اسلاید)

ایده‌آل: چون بچه‌ها در نوبت گرفتن عالی هستند، در صف قرار می‌گیرند تک فایل، منتظر ماند تا لغزنده قبلی از نوبت خود لذت برد و منطقه اسلاید را تخلیه کرد. سپس از نردبان بالا رفتند تا از سفری آرام به زمین لذت ببرند.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما به راه افتاد. در واقع سخت بودبین تک تک کودکان در جریان ثابت فریادکشانی که در پایین سرسره بر روی یکدیگر غلت می زنند، تمایز قائل شوید. و خطر واقعی و دردناک یک سرسره فلزی در یک روز گرم تابستان را فراموش نکنیم.

3. جین ویپلش ( با نام مستعار Seesaw )

در حالت ایده آل: دو کودک نسبتاً هم اندازه از پاهای خود برای بالا و پایین پریدن استفاده می کردند. .

در زندگی واقعی: کل کلاس شما شروع شد. و اگر منظور ما از "برابر" هفت فرزند به یک است، مطمئناً. و همیشه، همیشه، تند و سریعی وجود داشت که به سرعت از زمین می پرید و به شریک ناآگاه خود اجازه می داد با صدای تند تند ساقه مغز فرود بیاید.

4. Skin Scraper ( با نام مستعار آسفالت )

در حالت ایده آل: دانش آموزان از این فضای سخت برای نقاشی با گچ، بازی بسکتبال، جهش استفاده کردند توپ، یا بازی هاپسکاچ.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما در حال پریدن بود. کشوهای گچی روی زمین بسکتبال ریختند و کاوشگرها به چهار مربع برخورد کردند. درگیری ها اینهمه دعوا و وقتی بچه ها افتادند؟ حتی اگر آسفالت شما شکسته و ناهموار نبود، می توانید روی خراش های گرافیکی دست و زانو حساب کنید.

5. بازو شکن ( با نام مستعار Jungle Gym )

در حالت ایده آل: چند کودک در حین استفاده از بازوها و پاهای خود کشش داده و عضله ساختند. برای بالا رفتن از کل سالن بدنسازی و میمون‌خانه‌ها.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما به آنجا رفت. بنابراین حداقل ممکن است وجود داشته باشدیک کودک در پایین برای نرم کردن سقوط بچه ای که از بالا پایین افتاده است. و در حالی که انواع فلزی بیشتر ناپدید شده است (#Metalburns)، نسخه‌های روشن، شاد و پلاستیکی میله‌های میمون باقی مانده است. اگرچه اندازه آنها تقریباً نصف است.

6. مراقب باش! ( با نام مستعار Tether Ball )

در حالت ایده آل: تعداد مناسبی از کودکان (دو) در اطراف جمع شده اند تتربال، یک بازی سازماندهی شده انجام داد، و ورزش های فوق العاده ای بود.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما از آن استفاده نکردید، زیرا تنها 5 درصد از قوانین واقعی می دانستند و بقیه را از ورود به آن منع می کردند. بقیه در حال گریه ماندند زیرا الف) کنار گذاشته شده بودند یا ب) پس از نزدیک شدن بسیار به سرشان بسته شده بودند. و طناب تا انگشتان می سوزد؟ هر بار.

7. I Believe I Can Fly ( با نام مستعار Swings )

در حالت ایده آل: یک کودک خود را در تاب قرار داد و از پاهای خود استفاده کرد پمپاژ کردن او آنقدر بالا می‌چرخید که افت شکمش را احساس می‌کرد، اما آنقدر بالا نمی‌رفت که تمام مسیر را طی کند.

در زندگی واقعی: کل کلاس شما ادامه داد. به معنای واقعی کلمه. مثل 10 بچه روی یک تاب. و سپس آنها بدون رگ به رگ شدن مچ پا یا له کردن دانش آموز دیگری سعی کردند به بیرون بپرند و فرود آیند. و در حالی که امروزه از تاب ها استفاده می شود، زنجیرها در حال حاضر معمولاً با وینیل پوشانده می شوند تا فلزی مخوف را نگیرید.