এটা পৰীক্ষা পুনৰ গ্ৰহণৰ অনুমতি দিবলৈ নে এটাৰ অনুমতি নিদিবলৈ? সেইটোৱেই প্ৰশ্ন! স্কুলত পঢ়ি থাকোঁতে কেতিয়াও পৰীক্ষা এটা পুনৰ দিবলৈ বা ভাল গ্ৰেডৰ বাবে কাগজ এখন পুনৰ লিখিবলৈ দিয়াৰ প্ৰশ্ন নাছিল। আপুনি পোৱা নম্বৰটোৱেই আছিল যিটো স্থায়ীভাৱে গ্ৰেড বুকত থাকিল। কিন্তু শেহতীয়া বছৰবোৰত বহু শিক্ষাবিদে ৰিটেক কৰাৰ অনুমতি দিয়াৰ বাবে এক শক্তিশালী যুক্তি দাঙি ধৰিছে কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক কেনেদৰে উপকৃত হয়। ই এক বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰিছে যিয়ে শিক্ষক আৰু প্ৰশাসকক বিভাজিত কৰিব পাৰে। এই চলি থকা বিতৰ্কক আংশিকভাৱে পৰম্পৰা আৰু ভুল তথ্যৰ দ্বাৰাও ইন্ধন যোগোৱা হৈছে। আমি এনেকুৱা কথা শুনিবলৈ পাওঁ যেনে, “ল’ৰা-ছোৱালীয়ে সদায় এটা পৰীক্ষা দিবলৈ এটা সুযোগ পাই আহিছে, আমি সেইটো কিয় সলনি কৰিম?” বা, “মই তেওঁলোকৰ ব্যৰ্থতাৰ পুৰস্কাৰ দিব নিবিচাৰো।” কিন্তু এই মানসিকতাই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সফলতাৰ বাটত বাধাৰ সৃষ্টি কৰে আৰু তেওঁলোকৰ শ্ৰেষ্ঠ কামখিনি ঘূৰাই দিয়াৰ ক্ষমতাত বাধাৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াত পুনৰ লোৱাৰ অনুমতি নিদিয়াৰ কিছুমান সাধাৰণ যুক্তি আৰু সেই যুক্তিবোৰে কিয় থিয় দিব নোৱাৰে তাৰ কাৰণ উল্লেখ কৰা হৈছে।

তৰ্ক: তেওঁলোকে প্ৰথমবাৰৰ বাবে শিকিব লাগিছিল।

ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে প্ৰথম গো-ৰাউণ্ডতে তথ্য শিকিব লাগে, আৰু ঋণাত্মক গ্ৰেড তেওঁলোকৰ প্ৰস্তুতিৰ অভাৱৰ প্ৰতিফলন মাথোঁ।

কাউণ্টাৰপইণ্ট: আমি সকলোৱে এতিয়া আৰু বাৰে বাৰে বিফল হওঁ।

আইকিয়াৰ যিকোনো আচবাব যি মোৰ হাতত আছে আৰু সঠিকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰো, সেয়া হৈছে মই ইয়াক নিৰ্মাণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ ফল, আধাতে উপলব্ধি কৰি যে মই কিবা এটা কৰিলোঁ ভুল, আৰু মই সঠিকভাৱে নোপোৱালৈকে পুনৰ চেষ্টা কৰি থকা। মই ভাল লাগিল যে মই হ’ব নালাগিল৷ভিতৰত নব থকা ড্ৰেছাৰ এটাত আবদ্ধ হৈ পৰিলোঁ কাৰণ মোক ঠিক কৰিবলৈ দিয়া হোৱা নাছিল! বিফল হোৱাটো শিক্ষণ প্ৰক্ৰিয়াৰ অংশ। যদি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে বিফল নহয়, তেন্তে আমি তেওঁলোকক ইতিমধ্যে জনা সামগ্ৰীহে দিছো। মোৰ লক্ষ্য হৈছে তেওঁলোকে কেতিয়াও সন্মুখীন নোহোৱা সমস্যাৰ প্ৰৱৰ্তন কৰি তেওঁলোকক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা যাতে তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে সমাধান বিচাৰিবলৈ কাম কৰে। আৰু সেইটোৰ বাবে হয়তো কিছু পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে।

তৰ্ক: বিফল হোৱাটো এটা ভাল জীৱনৰ পাঠ।

এইটো ধাৰণাটোৰ আন এটা সংস্কৰণ যে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে প্ৰথমবাৰৰ বাবে সামগ্ৰীটো শিকিব লাগিছিল। মাত্ৰ এতিয়াহে, অলপ সহানুভূতিশীলতা আছে৷

কাউণ্টাৰপইণ্ট: আমি জ্ঞান আৰু আচৰণৰ মূল্যায়ন পৃথকে পৃথকে কৰা উচিত।

মই জীৱনৰ পাঠ শিকোৱাৰ কথাও গুৰুত্ব দিওঁ: আপুনি যিদৰে ব্যৱহাৰ কৰিব বিচাৰে আনৰ লগত ব্যৱহাৰ কৰক। সততাই হৈছে সৰ্বোত্তম নীতি । আৰু আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল: বিফলতাই আমাক সংজ্ঞায়িত কৰিবলৈ নাপায় । আমি যেতিয়া আচৰণ আৰু জীৱনৰ পাঠক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সামগ্ৰীটো জানে নে নাই সেইটো নিৰ্ণয় কৰিবলৈ অনুমতি দিওঁ তেতিয়া আমি এক বৃহৎ বিপদৰ সন্মুখীন হওঁ। আমি আচৰণৰ মূল্যায়নক বুজাবুজিৰ পৰা পৃথক কৰা উচিত। দুয়োটা গুৰুত্বপূৰ্ণ যদিও ইহঁতৰ সম্পূৰ্ণ সম্পৰ্ক নাই। ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আজীৱন ঘৃণাৰ বাহিৰে ৰাসায়নিক সমীকৰণৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষাৰ আন এটা কুইজত ব্যৰ্থ হোৱাৰ পৰা হাইস্কুলত কি জীৱনৰ পাঠ ল’লোঁ সেয়া নিশ্চিত নহয়! হয়তো অধিক প্ৰতিকাৰ কৰিলে সেই বিষয়বস্তু আয়ত্ত কৰিব পাৰিলোহেঁতেন।

তৰ্ক: ই মোৰ ক্লাছটো অতি সহজ কৰি তুলিব।

আমাৰ কাম হ'ল তেওঁলোকক আজীৱন আৰু...কলেজ, আৰু সেই দুয়োটাতে কঠোৰতাৰ প্ৰয়োজন। গতিকে মোৰ ক্লাছটো কঠিন হোৱাটো প্ৰয়োজন।

কাউণ্টাৰপইণ্ট: বিষয়বস্তুত পানী নিদিব।

কঠোৰ মানদণ্ড ধৰি ৰখা আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সেইবোৰত উপনীত হোৱাটো নিশ্চিত কৰাৰ মাজত ডাঙৰ পাৰ্থক্য আছে। মোৰ সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে মোৰ ক্লাছটো এ ৰে শেষ কৰেনে? নহয়! মোৰ এতিয়াও এজন বা দুজন ছাত্ৰ আছেনে যিয়ে চেষ্টা নকৰে? য়েপ! কিন্তু মই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক তেওঁলোকৰ গ্ৰেডৰ ওপৰত সকলো মালিকীস্বত্ব দিওঁ আৰু তেওঁলোকক মোৰ শ্ৰেণীটো পৰৱৰ্তী স্তৰৰ বাবে সাজু হৈ ওলাই যোৱাৰ প্ৰতিটো সুযোগ দিওঁ। আৰু মই এই কামটো কন্টেন্ট ত্যাগ নকৰাকৈয়ে কৰো। মই যিবোৰ ৰিটেক নিযুক্তি দিওঁ সেইবোৰো মূলৰ দৰেই প্ৰত্যাহ্বানমূলক, গতিকে তেওঁলোকে সামগ্ৰীটো জানে বুলি প্ৰমাণ কৰাটো ছাত্ৰজনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল।

তৰ্ক: আমি ৰিটেকৰ ওপৰত ক’ত ৰেখাডাল আঁকিম?

যদি আমি এজন ছাত্ৰক যিজনে বেয়া গ্ৰেড লাভ কৰিছে, তেওঁক এটা এচাইনমেণ্ট পুনৰ কৰাৰ সুযোগ দিওঁ, তেন্তে আমি সকলোকে সেই একেটা সুযোগ দিব লাগিব।

কাউণ্টাৰপইণ্ট: আপোনাৰ সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে পুনৰ লোৱাৰ অনুমতি দিয়ক!

ইয়াতেই শিক্ষকে নিজৰ নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ পায়। কিছুমান শিক্ষকে এটা নিৰ্দিষ্ট শতাংশ কাটঅফ নিৰ্ধাৰণ কৰিব পাৰে (উদাহৰণস্বৰূপে: ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে ৬০%ৰ তলত নম্বৰ লাভ কৰিব লাগিব)। আন কিছুমানে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে লাভ কৰিব পৰা শতাংশ পইণ্টৰ সংখ্যাৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰিব পাৰে। গ্ৰেডৰ প্ৰকৃত অৰ্থ কি সেই সম্পৰ্কে এইটো এটা গভীৰ যুক্তি হৈ পৰে। ব্যক্তিগতভাৱে মই মোৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে ফেইলিং গ্ৰেড লৈ পৰৱৰ্তী ইউনিটলৈ যোৱাতকৈ কন্টেন্ট আয়ত্ত কৰাটোহে বেছি গুৰুত্ব দিওঁ। মই সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ৰিটেকৰ সুযোগ দিওঁ, আৰু...তেওঁলোকৰ নতুন স্ক’ৰ হৈছে তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত স্ক’ৰ।

তৰ্ক: গ্ৰেড দিবলৈ দুগুণ কামৰ পৰিমাণ পুনৰ লয়।

আপুনি জানেনে ১২০খন গৱেষণা পত্ৰৰ গ্ৰেড দিয়াতকৈ কি ভাল? প্ৰথমবাৰৰ বাবে সঠিকভাৱে কৰা হোৱা নাছিল বাবে আৰু ১২০ গ্ৰেড দিয়া! ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে প্ৰথমবাৰৰ বাবে কামটো নিদিয়াৰ বাবে আমি অধিক কাম দিব লাগিব কিয়?

কাউণ্টাৰপইণ্ট: তেওঁলোকক ইয়াক উপাৰ্জন কৰাওক!

বাস্তৱত, যিকোনো এটা মূল্যায়নত, সম্ভৱতঃ ৫–১০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী থাকিব যিয়ে প্ৰকৃততে ইয়াক পুনৰ ল'ব লাগিব আৰু অতিৰিক্ত ৫–১০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী থাকিব যিয়ে মাত্ৰ... বিচাৰোঁ. মোৰ শ্ৰেণীকোঠাত যদি কোনো ছাত্ৰক ৰিটেকৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে সেই সুযোগ পাবলৈ তেওঁলোকে কিছু অতিৰিক্ত কষ্ট কৰিব লাগিব। পঢ়া কুইজত ব্যৰ্থ হৈছেনে? পিছলৈ ঘূৰি গৈ মূল্যায়ন কৰা অধ্যায়বোৰৰ ওপৰত টোকা এটা পৃষ্ঠা লওক। এটা ৰচনা ব্যৰ্থ হৈছে? আপুনি ইয়াক পুনৰ কৰিবলৈ সাজু হোৱা দেখুৱাই এটা নতুন ৰূপৰেখা বা গ্ৰাফিক অৰ্গেনাইজাৰ ঘূৰাই আনিব। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক পুনৰ গ্ৰহণ উপাৰ্জন কৰাটোৱেই হৈছে আপুনি কৰিবলগীয়া দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ পৰিমাণ হ্ৰাস কৰাৰ এক ফলপ্ৰসূ উপায়, আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলেও আপোনাক প্ৰমাণ কৰিব যে তেওঁলোক পুনৰ মূল্যায়নৰ বাবে সাজু।

তৰ্ক: তেওঁলোকৰ সামগ্ৰিক গ্ৰেড উন্নত কৰাৰ যথেষ্ট সম্ভাৱনা আছে।

এটা F য়ে তেওঁলোকৰ গ্ৰেডক হত্যা কৰিবলৈ যোৱা নাই, গতিকে সেইটো নাথাকিব পৰা কিবা এটা পুনৰ ল'বলৈ অনুমতি দিয়াৰ আমনি কিয় তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত গ্ৰেডত বহুত প্ৰভাৱ পেলায়?

কাউণ্টাৰপইণ্ট: কাৰণ কথাটো গ্ৰেডৰ কথা নহয়!

গ্ৰেডক কেৱল পইণ্টৰ গড়লৈ হ্ৰাস কৰাটো সমস্যাজনক। এই আৱেগে বিমুদ্ৰাকৰণ কৰে...শিক্ষা প্ৰক্ৰিয়া আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক কয় যে আমি আচলতে আমি কি নিযুক্তি দিছো তাৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব নিদিওঁ। আমি এই বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছো যে সামগ্ৰীটো অধিক সময় খৰচ কৰিব পৰাকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়। যদি কোনো ছাত্ৰই ধাৰণাসমূহ বুজি নাপায়, যেনে এলেকা বা বক্ৰ/কাৰ্য্য বিচাৰি উলিওৱা, তেন্তে তেওঁলোকে অতিৰিক্ত ধাৰণাসমূহৰ ওপৰত সংগ্ৰাম কৰি থাকিব, যেনে অখণ্ড। পাঠ্যক্ৰম নিজৰ ওপৰত গঢ় লৈ উঠে, গতিকে আমি নিশ্চিত কৰিব লাগিব যে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সকলো অংশ আয়ত্ত কৰিব।

শেষত যদি আমি সঁচাকৈয়ে শিক্ষণৰ কথা কওঁ, তেন্তে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক বিষয়বস্তু আয়ত্ত কৰাৰ আশাত নিজৰ ভুল বুজাবুজিবোৰ সমাধান কৰিবলৈ দিয়া উচিত নহয়নে? আয়ত্ত কৰাটোৱেই শিক্ষকতাৰ লক্ষ্য নহয়নে? পুনৰ গ্ৰহণৰ অনুমতি দিবলৈ মানসিকতাৰ পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে যদিও ইয়াৰ সুবিধা অধিক জ্ঞানী আৰু সফল ছাত্ৰ-ছাত্ৰী, আৰু ফলস্বৰূপে অধিক সফল শিক্ষাবিদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপসমূহত বিদ্যালয়ৰ নেতৃত্বৰ বিষয়ে চলি থকা মহান কথা-বতৰাসমূহত যোগদান কৰক প্ৰিন্সিপাল লাইফ আৰু ত হাইস্কুলৰ অধ্যক্ষ জীৱন।

প্লাছ, আপোনাৰ মূল্যায়ন অৰ্থপূৰ্ণ নেকি জানিবলৈ ১০টা উপায় চাওক।