“Hoe weet ek by wie om te skakel?” Dit was die vraag waaroor ek my die meeste bekommer het in vroeë onderrig. So toe die meer ervare onderwyser in die gang my van Fair Sticks vertel, het ek gedink ek het die perfekte oplossing gevind. Fair Sticks is 'n stel popsicle-stokkies met jou studente se name. Jy trek 'n stok uit 'n pot in plaas daarvan om hulle te vra om hul hande op te steek. Hulle is die strategie vir gelyke deelname (daar is selfs 'n toepassing!). Maar wanneer hulle nie bedagsaam gebruik word nie, is hulle alles behalwe regverdig. Hier is 'n paar van die algemene foute wat ons maak wanneer ons dit gebruik en 'n paar maniere waarop ons dit meer regverdig kan gebruik (of dit heeltemal weggooi).

In teorie help Fair Sticks ons om ons vooroordeel na te gaan. Hulle verhinder ons om die heeltyd dieselfde studente te besoek.

Op papier klink Fair Sticks wonderlik. Die verwagting is duidelik: studente moet oplet, want hulle weet nie of ons hul stok gaan trek of wanneer nie. Sommige onderwysers voel dat dit goeie voorbereiding vir die lewe is. Volwassenes kry nie altyd vooraf voorskou van vrae nie, en ons word heeltyd ter plaatse geplaas. Vir onderwysers kan ons Fair Sticks gebruik om seker te maak dat ons almal gelykop beroep, en ons gee nie studente wat hul hande opsteek eerste voorkeurbehandeling nie. Baie skole vereis dat onderwysers Fair Sticks om hierdie rede gebruik. Maar hoekom noem ons hulle in die eerste plek Fair Sticks as hulle doel koud isstudente?

Is enigiemand anders gefrustreerd deur sogenaamde "equity sticks", dws koue roepende studente wanneer hul naam lukraak gekies word. Ek beskou dit as 'n angswekkende onderrigpraktyk – en daar is niks billiks daaraan nie. Hoekom noem hulle nie eerder koue roepstokke nie? pic.twitter.com/3PcS8GCFRM

— Jo Boaler (@joboaler) November 2, 2019

In praktyk is Fair Sticks nie altyd regverdig nie. Maar ons kan hulle meer regverdig gebruik.

Onderrig is nie eenvoudig nie, wat een rede is waarom Fair Sticks nie altyd regverdig is nie. Gelyke deelname is belangrik, maar as ons nie 'n student se naam trek nie en ons kry min tyd, kry hulle nie deel nie. Sommige vrae is ook moeiliker as ander. Wanneer ons lesse beplan, rangskik ons ​​vrae van eenvoudig tot meer kompleks. Die studente se name wat ons eerste trek, is dus meer geneig om 'n ja/nee of reg/verkeerde vraag te beantwoord. Jy is meer geneig om 'n uitdagende en oop vraag te kry as jou naam later in die les getrek word. Dan is daar die opleidingskwessie. Onderwysers word dikwels aangesê om Fair Sticks te gebruik, maar selde hoe en hoekom. Ons moet bedagsaam wees in hoe ons Fair Sticks gebruik. Hier is 'n paar uitdagings en hoe ons die gebruik van Fair Sticks regverdiger kan maak.

Uitdaging: Dit is moeiliker om vrae te verpersoonlik, te onderskei en te steier. Ons vrae kan nie een-grootte-pas-almal wees nie.

Wanneer ons Fair Sticks gebruik, weet ons nie wie se naam ons sal kies nie. Geen twee studente nieis eenders. En net omdat ons "vierde graad" onderrig, beteken dit nie dat al ons studente magies lees, skryf en wiskunde op 'n "vierde graad"-vlak doen nie. Om nie te praat van ons studente het verskillende agtergronde nie. Vir sommige van ons studente is Engels nie hul eerste taal nie. 'n Ander student het dalk 'n leergestremdheid. Ons kan studente hê wie se angs die beantwoording van vrae op aanvraag 'n hindernis vir leer maak. Deel van wat onderrig so uitdagend en so betekenisvol maak, is dat ons altyd aanpassings maak om ons studente te help. Ek het gesien hoe onderwysers eers die stok trek voordat hulle kies watter vraag om te vra, maar studente het vinnig agtergekom wie die moeilike of maklike vrae kry. Wanneer onderwysers die vorige dag vir studente die vrae gee, kan hulle nie daardie benadering gebruik nie. Dus, in plaas daarvan om die vrae te steier, moet ons die antwoorde steier.

Oplossing: Ons kan verduidelikende vrae vra, voortbou op hul idees en hulle aanmoedig om "'n vriend te bel."

As jy 'n student se stok trek en hulle weet nie of wil antwoord nie, laat baie onderwysers hulle verby. Ek het opgemerk wanneer dit in my klas gebeur het, het my studente gesluit of soos mislukkings gevoel. Ons kan ons studente afrig en dinge sê soos: "Laat ek die vraag herformuleer" of "Hier is 'n voorbeeld." Ons kan studente aanmoedig om hul notas of verwysingsankerkaarte op die klaskamermure te gebruik. Ons kan ook studente aanmoedig omgebruik strategieë soos Ask Three Before Me en Phone A Friend om mekaar te help en spanwerk aan te moedig.

Uitdaging: Wanneer studente weet ons gaan hulle koud noem, is hulle meer gefokus op wie se naam volgende is as die les.

Ek praat hier uit my ervaring. Ek het gevind dat toe ek my Fair Sticks gebruik het, my studente op die rande van hul sitplekke was, en net gewonder wie se naam ek volgende sou uittrek. Hulle het baie meer daarin belanggestel as wat ek geleer het. Dit was bykans onmoontlik vir studente wat altyd eers hul hande opgesteek het om te wag totdat (of as) ek die stok met hul naam op getrek het. Ander studente was so bekommerd dat hulle volgende was dat hulle heeltemal afgesluit het.

Oplossing: Laat studente vooraf weet ons gebruik Fair Sticks. As hulle meer 'n afleiding as 'n hulpmiddel is, kan ons iets anders probeer.

Nog 'n voorstel? Wanneer jy ja/nee of reg/verkeerde vrae vra, nooi studente om 'n koorantwoord te gee. Pamela, 'n onderwyser wat in die WeAreTeachers HELPLINE Facebook-groep gedeel het, het voorgestel om studente 'n keuse te gee. “Jy kan hulle vra, is dit a of b? Jy kan die vraag ter plaatse verander of hulle vra om een ​​deel van die vraag te beantwoord.” Nog 'n idee: gee elke student 'n witbord sodat hulle almal die vraag kan beantwoord en dit dan ophou sodat jy dit kan sien.

Uitdaging: Ten spyte van ons beste bedoelings, kan studente voel dat ons beursstokke is meer 'n "gotcha" as 'n "I've got you."

As ons studente 'n vraag vra, en hulle het dit nie die vorige aand gesien nie, of dit is nie op die bord waar hulle kan maklik sien, ons sit hulle op die plek. Nou sê ek nie dat dit nie belangrik is om studente aanspreeklik te hou nie. Maar koue roeping is nie effektief vir alle studente nie. Ek het verskriklik gevoel toe ek 'n student se naam getrek het, en hulle het gevra om te slaag of om verskoning gevra omdat hulle nie geweet het wat om te sê nie. Ek was bekommerd dat as ek studente laat slaag, ek hulle van die haak af laat staan ​​het, en dit was nie regverdig teenoor ander studente nie.

Oplossing: Ons kan die vorige aand vir studente die vrae gee, skryf dit op die bord , en nooi hulle om te draai en te praat voordat ons die Fair Stick trek.

Ons is mal oor hierdie voorstel van Ruth in ons WeAreTeachers HELPLINE Facebook-groep om studente eers te laat oefen. Sy sê,” Ek het altyd die tafeldeelnemers tyd gegee om die moontlike ‘antwoorde’ voor die draai te bespreek en alle studente bewus gemaak dat hulle bereid moet wees om te deel. Ek voel die “oefening” tyd saam met hul groep – gekombineer met ewekansige seleksie – voorsien behoorlike gelykheid.”