प्रत्येक इयत्तेमध्ये आणि वर्गात ब्लर आउट होतो. काहीवेळा विद्यार्थी योग्य उत्तर शेअर करण्यास उत्सुक असतात. इतर वेळी, त्यांना फक्त त्यांचे मत किंवा कथा सांगायची असते. कारण काहीही असो, शिक्षकांसाठी ही एक अतिशय वास्तविक (आणि आव्हानात्मक) कोंडी आहे. अस्पष्टता कशी हाताळली पाहिजे?

आम्ही Facebook वरील WeAreTeachers HELPLINE गटातील शिक्षकांकडे त्यांच्या सल्ल्यासाठी आणि शहाणपणासाठी गेलो होतो आणि ते निश्चितच यशस्वी झाले. ब्लर आउट करण्यासाठी येथे काही सर्वोत्तम टिपा आहेत. तसेच, एलिझाबेथ कॉलर विथ द किंडरहार्टेड क्लासरूमचा हा व्हिडिओ तिच्या उत्तम टिप्ससाठी पहा.

[embedyt] //www.youtube.com/watch?v=twNVhAPGNr4[/embedyt]

सक्रिय ऐकण्यास प्रोत्साहित करा.

जेव्हा विद्यार्थी सक्रिय ऐकणे शिकतात, तेव्हा त्यांना स्पीकर काय म्हणत आहे यावर लक्ष केंद्रित करण्यास प्रोत्साहित केले जाते. हे असे काहीतरी आहे जे एलिझाबेथ सी. अगदी तिच्या बालवाडीत वापरतात. ती म्हणते, “ज्या विद्यार्थ्यांनी हात वर केले होते त्या सर्व विद्यार्थ्यांना मी शिकवते की मी विद्यार्थ्याला हाक मारल्यानंतर त्यांनी त्यांचे हात त्यांच्या मांडीवर ठेवले आणि ते त्यांचे डोळे स्पीकरकडे वळवतात,” ती म्हणते.

नकारात्मक मजबुतीकरण टाळा.

एखाद्या लहान मुलाचे नाव फलकावर टाकू नका कारण ते नकारात्मक वर्तनाकडे लक्ष वेधून घेतात. त्याऐवजी, ते उलट करा आणि विद्यार्थ्यांना सांगा की तुम्ही त्यांचे नाव बोर्डवर टाकाल जेव्हा ते तुम्हाला ज्या प्रकारची वागणूक पहायची आहेत ते दाखवतील. “जेव्हा विद्यार्थी चांगले काम करत असतील, त्यांचा आदर करत त्यांचे नाव बोर्डवर टाकानियम वगैरे,” कॅथी एच म्हणते.

याचे आणखी एक उदाहरण मेग ई.चे आहे, जी म्हणते की ती सकारात्मक वागणूक ओळखण्यासाठी पंख (रॅफल तिकिटांसारखे) किंवा क्लास डोजो पॉइंट देईल.

विद्यार्थ्यांना प्रोत्साहन द्या.

"विद्यार्थ्यांना ब्लर्ट क्यूब्स, नाणी, बीन्स किंवा इरेजर देऊन सक्रिय ऐकण्यास प्रोत्साहन द्या," एलिझाबेथ म्हणते. “मी वर्गात एक रणनीती वापरते जिथे मी विद्यार्थ्यांना किती काउंटर सोडले आहेत यावर आधारित गुण देतो.”

हीदर एम. पॉप्सिकल स्टिक वापरते, ज्याला ती शाऊट-आउट स्टिक म्हणतात. जर विद्यार्थ्यांनी त्यांच्या सर्व काठ्या गमावल्या तर त्याचा परिणाम होईल. पण त्या सर्वांना जपून ठेवण्याचा अभिमान आहे. शिवाय, काहीतरी भौतिक असणे ही एक सुलभ आठवण आहे.

विद्यार्थ्यांना अधिक जागरूक होण्यास मदत करा.

शिक्षिका कॅथी एच. यांच्याकडे एक मोहिनीसारखी कार्य करणारी प्रणाली आहे. ती लिहिते, “विद्यार्थ्यांना आगाऊ सूचना न देता, मी प्रत्येक वेळी काउंटरवर किंवा ताटात पेपर क्लिप ठेवते. मग दिवसाच्या शेवटी, मी त्यांच्याशी बोलतो आणि त्यांना किती वेळा विचारतो की त्यांनी वर्गात व्यत्यय आणला आहे.”

कॅथी म्हणते की विद्यार्थ्यांना पेपर क्लिप स्वतः मोजावे लागतात आणि त्यांना अनेकदा धक्का बसतो किती आहेत ते पहा. ती एका आठवड्यासाठी याचा मागोवा घेईल, तिला विद्यार्थ्यासोबत काम करू देईल आणि वाटेत त्यांनी किती प्रगती केली आहे ते पाहू द्या.

फिल्टर कसे कार्य करते हे समजण्यास मुलांना मदत करा.

मोनिका एस लिहितात, “मी विद्यार्थ्यांना सांगतो की त्यांच्याकडे मेंदू आहे [तुमच्या डोक्याकडे निर्देशित करा] तोंड [बिंदूतुमच्या तोंडाकडे] आणि त्यादरम्यान, एक फिल्टर आहे. त्यांना कळू द्या की त्यांच्या मेंदूतील प्रत्येक गोष्ट त्यांच्या तोंडातून बाहेर येण्याची गरज नाही.”

अर्थात, हे सांगणे सोपे आहे, परंतु खरे मूल्य आणि समज तेव्हा येते जेव्हा विद्यार्थी दैनंदिन परिस्थितीत त्यांच्या फिल्टरचा सराव करतात. विद्यार्थ्यांना हे तुमच्यासोबत आणि एकमेकांसोबत करण्यास प्रोत्साहित करा. ते कृतीत पाहिल्याने खरोखर मदत होते.

मुलांना हालचालींना ब्रेक द्या.

कधीकधी मुलांना उठवणे आणि अधिक हालचाल करणे ही बाब असते! तुम्‍ही प्रवचनासाठी किंवा विग्‍ली विद्यार्थ्यांशी चर्चेत बराच वेळ घालवत असाल, तर मेलिसा झेडची कल्पना वापरून पहा. ती लिहिते, “दिवसभर हालचाल ब्रेक देण्याचा प्रयत्न करा. मला माहित आहे की हे करून पाहण्यासाठी वर्गात वेळ देणे कठीण आहे, परंतु ते कदाचित फायदेशीर ठरेल.”

आम्ही पाहिलेली आणखी एक हुशार कल्पना लिडिया डी.ची होती, जी म्हणते की तिच्या शाळेच्या जिम शिक्षिका रोडरनर पास देतात मुलांना. जेव्हा मुलांना काही ऊर्जा कमी करायची असते, तेव्हा ते एक पास मिळवू शकतात जेणेकरून ते खाली विश्रांतीसाठी जिममध्ये जाऊ शकतात.

मुलांना हे सांगायला विसरू नका की ब्लरआउट का ठीक नाही.

जीना आर. म्हणतात की कधीकधी आम्हाला स्पष्टीकरण देण्यासाठी वेळ काढावा लागतो. ती म्हणते की काही मुले उत्तर शेअर करताना खूप उत्साहित होतात आणि तिला असे आढळून आले की एकदा तिने त्यांना स्पष्टीकरण दिले की ते अधिक जागरूक असतात. ती लिहिते, “विद्यार्थ्याला सांगण्याचा प्रयत्न करा की इतर विद्यार्थ्यांसाठी विचार करण्याची वेळ आली आहे. अस्पष्टता आणि प्रश्नाचे उत्तर देण्याची सतत इच्छा यामुळे होत नाहीइतर विद्यार्थी कसे विचार करत आहेत ते तुम्हाला पाहू द्या.”

त्यांना काय हवे आहे ते सांगू द्या—एका स्टिकी नोटवर.

पोस्ट-पोस्ट हे लहान मुलांशी व्यवहार करण्यासाठी एक उत्तम साधन असू शकते. अनेकदा बाहेर. मेलिसा डब्ल्यू लिहितात, “मी त्यांना पोस्ट-इट नोट्सवर गोष्टी लिहायला लावतो आणि माझ्या डेस्कवर ठेवतो,” मेलिसा डब्ल्यू लिहितात. “सुमारे 90 टक्के वेळा, त्यांची कल्पना कोणीतरी ऐकावी अशी त्यांची इच्छा असते.”

चेल्सी एल. म्हणते की तिने एकदा हुशार विद्यार्थ्यांच्या गटासह काम केले जे सर्व त्यांची उत्तरे सामायिक करण्यास उत्सुक होते. तिने विद्यार्थ्यांची उत्तरे व्हाईटबोर्डवर लावली. मग ते सर्व त्यांची उत्तरे एकाच वेळी सामायिक करू शकतील (जेव्हा तिने विचारले), आणि/किंवा ते त्यांच्या शेजारी बसलेल्या एखाद्यासह सामायिक करू शकतील. यामुळे प्रत्येकाला प्रत्येक वेळी उत्तर देण्याची संधी मिळाली.

विषयावरील साहित्य वाचा.

पुस्तके ही शिक्षकांची काही सर्वोत्तम साधने आहेत. एलिझाबेथ सी म्हणते, “ माझे तोंड एक ज्वालामुखी आहे हे माझ्या आवडत्यांपैकी एक आहे. “हे पुस्तक विद्यार्थ्यांना रणनीती शिकवते ज्यामुळे त्यांना बोलणे केव्हा योग्य आहे आणि कधी नाही हे समजण्यास मदत होते.”

प्रयत्न करण्यासाठी दुसरे पुस्तक आहे इंटरप्टिंग चिकन .

आवश्यकतेनुसार तुमचा दृष्टिकोन वैयक्तिकृत करा.

शिक्षकांना माहित आहे की जे एका विद्यार्थ्यासाठी कार्य करते ते दुसर्‍यासाठी आवश्यक नसते. त्यामुळे सर्व चांगले शिक्षक आवश्यकतेनुसार जुळवून घेण्यास तयार असतात. बॉबी सी. म्हणते की तिच्याकडे एकदा एक विद्यार्थिनी होती जी स्वतःला अस्पष्ट होण्यापासून रोखू शकली नाही. त्याने इतर मुलांशीही कसे न्याय्य असणे आवश्यक आहे याबद्दल तिने त्याच्याशी गप्पा मारल्या. त्यामुळे त्यांनी त्याऐवजी गुप्त संकेत मिळविला.अशा प्रकारे, विद्यार्थ्याला तिला उत्तर माहित आहे हे सांगता आले परंतु तो त्याऐवजी इतर विद्यार्थ्यांना उत्तर देण्याचे निवडत होता.

त्यामुळे त्याला इतर विद्यार्थ्यांबद्दल अधिक जागरूक होण्यास मदत झाली. शिवाय, त्याला बहुतेक फक्त उत्तर जाणून घेण्यासाठी ओळखले जाऊ इच्छित होते. ती म्हणाली की त्यांनी ही पद्धत विकसित केल्यावर तो खूप सुधारला आहे.

हात वाढवणे पूर्णपणे काढून टाका.

“माझी वर्गखोली हा हात उंचावणारा नाही,” शेली जी लिहितात. त्याऐवजी, ती मुलांना कॉल करण्यासाठी नेम जनरेटर वापरा किंवा काठ्या ओढा. “त्यांना फक्त हेच माहीत आहे की ही वर्ग व्यवस्था आहे, म्हणून ती त्यांना नेहमी हात वर करण्यापासून आणि/किंवा त्यांची पाळी नसताना धूसर होण्यापासून रोखते.”

इतर अनेक शिक्षक काठ्या ओढून तिच्या यशाचा आधार घेतात. अशा प्रकारे, कोणाचे वळण आहे याबद्दल कोणताही वाद किंवा चर्चा नाही.

अस्पष्ट करण्यासाठी तुमच्या टिपा काय आहेत? Facebook वर आमच्या WeAreTeachers HELPLINE गटामध्ये या आणि तुमच्या कल्पना सामायिक करा.

तसेच, अद्भुत मेरी पॉपिन्सच्या मते, वर्ग व्यवस्थापनासाठी आमच्या टिपा मिळवा.