Vra 'n onderwyser hoe hulle oor hul skool se hoof voel en kyk na hul reaksie. Jy sal dalk sien hoe hul oë opwel met trane van dankbaarheid. Hulle mag dalk 'n hand oor hul hart plaas en eerbiedig fluister: "My skoolhoof is wonderlik."

Hulle kan een van daardie wankelbewegings met hul hand doen, effens frons en sê: "Eh. Hulle is OK.”

Of hulle kan dalk sug, hul oë toemaak en hul pols kyk om presies te sien hoeveel spanning hierdie vraag op hul hartfunksies plaas.

Ek weet. Ek het onder al drie gewerk. (Kry presies 'n halwe margarita in my en ek verklap stories oor die ergstes wat jou sal laat snak.)

'n Paar jaar gelede het 'n Forbes-artikel 'n idee wat lankal die rondte gemaak het na vore gebring: mense los nie werk nie, hulle los base. As onderwysers maak dit vir ons volkome sin. Ons ontvang nie net leierskap van ander nie, ons verskaf dit aan ons studente. Ons verstaan—beter as baie beroepe, sou ek aanvoer—die persoonlike verantwoordelikheid wat ons dra om 'n omgewing vir ons “werknemers” te vorm.

Daar is talle boeke en artikels oor wat die beste leiers en bestuurders doen onderwysers te behou. Maar om soms te weet wat nie doen nie, gaan ook 'n lang pad.

Dit is belangriker as ooit vir skoolhoofde om te weet hoe om hul talent te behou in plaas daarvan om hulle uit te dryf. Stuur gerus vandag hierdie artikel aan jou skoolhoof met hulgrootste areas vir verbetering uitgelig! (Nee, nee. Moet dit asseblief nie doen nie.)

7 Maniere waarop skoolhoofde hul onderwysers uitdryf

1. Hulle is uit voeling met die eise wat onderwysers in die gesig staar.

'n Paar leiers wat ek ontmoet het, het my laat wonder of daar 'n vervoerband is vir onderwysers wat in leiersrolle inskuif waar hul herinneringe van die tyd, energie uitgevee word , en talent wat van goeie onderwysers vereis word. Kort voor lank vind hulle dat hulle sê: “Ek verstaan ​​dit nie. Waarom is hierdie onderwysers so gekant om elke week 'n uur te neem om data handmatig in te kleur, terwyl ek dit self in Excel kon gedoen het?" Die hoeveelheid tyd weg van die klaskamer is egter nie altyd omgekeerd eweredig aan kwaliteit van leierskap nie. Een van my beste skoolhoofde was uit die klaskamer lank voor rekenaars selfs in skole was.

2. Dit is duidelik dat hulle nie eintlik 'n skoolleier wil wees nie.

Dit gebeur heeltyd: 'n onderwyser besef dit is tyd om die klaskamer te verlaat, maar wil in die onderwys bly, en daarom beweeg hulle na 'n skoolleierskapsrol. . Soms wil hierdie persoon lei en is goed geskik vir bestuur, en dit pas baie goed. Ander kere wil die persoon dalk nie lei of goed daarmee wees nie, maar voel vasgevang. Miskien is hul gesin afhanklik van die hoër salaris van skoolleierskap. Miskien moet hulle 'n sekere aantal jare van skoolleierskap insit om 'n kandidaat te wees vir 'n ander werk wat hulle eintlikwil hê.

Alhoewel ek volkome simpatiseer met die toestande wat 'n onderwyser kan motiveer om die klaskamer te verlaat, is dit 'n onguns vir kinders en onderwysers om 'n leiersposisie te beklee waarvoor jy nie gekwalifiseer is nie of nie wil beklee nie. . Op die manier dat dit maklik is om ’n onderwyser raak te sien wat nie daar wil wees nie, is dit maklik om ook ’n leier raak te sien wat nie daar wil wees nie.

3. Hulle het probleme om te kommunikeer.

As onderwysers weet ons almal dat dit harde werk is om 'n kommunikasiestyl te ontwikkel wat vir 'n wye verskeidenheid mense werk. Maar die sleutelwoord is "ontwikkel." Effektiewe kommunikasie is 'n vaardigheid wat voortdurend opgeskerp en geslyp moet word, nie 'n kontrolelysitem wat jy kan afmerk en dan ignoreer nie. Persoonlike troeteldiere hier: As jy vind dat 'n verbasende aantal mense iets wat jy gekommunikeer het nie verstaan ​​het nie, is dit nie dat jy geheimsinnig met 'n buitensporige aantal dummies werk nie, dis dat jy nie so effektief gekommunikeer het as wat jy gedink het nie. jy het .

4. Hulle verstaan ​​nie die belangrikheid van grense nie.

Om die bo-en-behalwe verpligtinge van onderwysers te erken is belangrik (sport- en debatafrigters, drama- en musiekonderwysers, ek sien jou). Maar dikwels in onderrig verheerlik die vertelling diegene wat die meeste van hulself opoffer. Prinsipale moet versigtig wees om nie net die belangrikheid van selfversorging aan hul personeel te kommunikeer nie, maar om praktyke in plek te stel.wat onderwysers ondersteun. Om ons beplanningstyd te eerbiedig, die tou met ouers te hou, 'n personeelvergadering as 'n e-pos in 'n besonder veeleisende week in te tik—al hierdie dinge gaan 'n lang pad. Op 'n soortgelyke manier het ek gehoor dat die frase "Ons doen wat die beste is vir kinders" amper as 'n bedreiging vir onderwysers gebruik word om hulle te verbind tot bo wat redelik is. Jy kan steeds doen wat die beste is vir kinders in die konteks van gesonde, gebalanseerde onderwysers.

5. Hulle probeer konflik en/of kritiek ontduik.

Die beste skoolhoof waarvoor ek nog gewerk het, sou dikwels praat oor die belangrikheid daarvan om konflik vir groei te omhels. Om dit te hoor was vir my verhelderend, want ek het nog nooit gehoor dat konflik positief van 'n skoolleier gepraat word nie, wat nog te sê as iets wat nodig is vir gesonde spanne. Trouens, baie skoolhoofde vir wie ek in die verlede gewerk het, was baie duidelik dat ons skool 'n sone van slegs positiwiteit is (dit wil sê 'n sone van giftige positiwiteit). Om kritiese terugvoer te aanvaar is ewe belangrik. Dieselfde skoolhoof wat ek sopas genoem het, was uiters ywerig om gereeld maniere in te samel wat sy kan verbeter, daarop te reageer en op te volg. Ek sê nie dit is maklik om konflik en kritiek te omhels nie - ek het al baie studenteterugvoervorms ontvang met beledigings wat ek jare later steeds bewonder vir hul kreatiwiteit - maar dit is nodig. Dikwels is die Venn-diagram van die skoolhoofde wat goeie vibes eis en die skoolhoofde wat nooit vra virterugvoer van personeel is 'n sirkel.

6. Hulle weet nie hoe om 'n veilige en samewerkende werksomgewing te bou en in stand te hou nie.

Wanneer onderwysers vertrou en bemagtig word om hul werk te doen, sal hulle floreer. Omgekeerd, wanneer onderwysers se pogings ondermyn word deur mikrobestuur en drakoniese reëls, sal hulle ploeter. Die beste skoolhoofde kan die lieflike plek vind tussen om onderwysers aanspreeklik te hou terwyl hulle hulle die vryheid en buigsaamheid gun om hul werk te doen. (Synota: Ek smeek jou, moet asseblief nie vir jou personeel sê "Dit is nie 'n gotcha nie" wanneer jy 'n nuwe strafmaatreël instel nie. Ons weet almal dit is in werklikheid 'n gotcha.)

7. Hulle vergeet om deur voorbeeld te lei.

As onderwyser is dit frustrerend om een ​​ding te vertel en 'n ander te wys. Ons sal byvoorbeeld gevra word om in stilte te sit deur 'n twee uur lange aanbieding wat direk vanaf 'n PowerPoint gelees word … oor dinamiese en boeiende onderrig. Of ons word vertel hoe belangrik dit is om studente genade te gee vir die indiening van laat projekte of buitensporige vertragings, maar dan word ons gepenaliseer as ons laat opdaag. Dit is duidelik dat verwagtinge vir studente verskil van verwagtinge vir volwassenes, maar ek dink dit is regverdig dat leiers die soort dryfkrag, hart en houding wat hulle van hul onderwysers verwag, modelleer. Wees die verandering wat jy wil sien, mense.

Aan enige skoolhoof wat dit lees: Ek kan my nie indink hoe moeilik jou werk is nie, veral in onlangse jare. Jyhet my respek vir elke minuut wat jy nie onder jou lessenaar huil met jou deur gesluit nie. As jy agterkom dat jy hierdie lees en dink, "Jiik. Dit is 'n gebied waar ek kan verbeter," dit is 'n goeie ding! (Die wat onderwysers die meeste bekommer, is diegene wat dink hulle hoef nie te verander nie.)

Namens onderwysers oral: Ons sien jou. Om mense te bestuur is moeilik .

Ons weet. Ons kan nie ons s'n afdank nie.

Wat is 'n paar ander maniere waarop skoolhoofde hul onderwysers uitdryf? Laat weet ons in die opmerkings.

Vir meer artikels soos hierdie, maak seker om op ons nuusbriewe in te teken.