ਕਿਸੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਬਾਰੇ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਧੰਨਵਾਦ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ 'ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਫੁਸਫੁਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, "ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਅਦਭੁਤ ਹੈ।"

ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਹਿੱਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਝੁਕਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ, "ਹਾਹ। ਉਹ ਠੀਕ ਹਨ।”

ਜਾਂ ਉਹ ਸਾਹ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੇਖਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਨਬਜ਼ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਸਵਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਰਜਾਂ 'ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਦਬਾਅ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। (ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁਲ ਅੱਧਾ ਮਾਰਜਰੀਟਾ ਪਾਓ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੱਸਾਂਗਾ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਾਸ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।)

ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਫੋਰਬਸ ਦੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਨੇ ਇੱਕ ਧਾਰਨਾ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦੀ ਸੀ ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਸੀ: ਲੋਕ ਨੌਕਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ, ਉਹ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਜੋਂ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਹੀ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਜਿਆਂ ਤੋਂ ਅਗਵਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ—ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ, ਮੈਂ ਦਲੀਲ ਦੇਵਾਂਗਾ—ਆਪਣੇ "ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ" ਲਈ ਮਾਹੌਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।

ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਣਗਿਣਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਲੇਖ ਹਨ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਲਈ। ਪਰ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਕਿ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲਾਂ ਲਈ ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਅੱਜ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭੇਜਣ ਲਈ ਬੇਝਿਜਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਸੁਧਾਰ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ! (ਨਹੀਂ, ਨਹੀਂ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਕਰੋ।)

7 ਤਰੀਕੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੇ ਹਨ

1. ਉਹ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਦਰਪੇਸ਼ ਮੰਗਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਨ।

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਕੁਝ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਕਨਵੇਅਰ ਬੈਲਟ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਸਮੇਂ, ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ , ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, "ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ। ਇਹ ਅਧਿਆਪਕ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਕਲਰ-ਕੋਡ ਡੇਟਾ ਲਈ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਹੱਥੀਂ ਲੈਣ ਦਾ ਇੰਨਾ ਵਿਰੋਧ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਐਕਸਲ ਵਿੱਚ ਖੁਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ?" ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਲਾਸਰੂਮ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦੇ ਉਲਟ ਅਨੁਪਾਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਕਲਾਸਰੂਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

2. ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਲੀਡਰ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ।

ਇਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ: ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਲਾਸਰੂਮ ਛੱਡਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। . ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ, ਵਿਅਕਤੀ ਸ਼ਾਇਦ ਅਗਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਜਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਪਰ ਫਸਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸਕੂਲ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਵੱਧ ਤਨਖਾਹ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਵੇ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਉਮੀਦਵਾਰ ਬਣਨ ਲਈ ਸਕੂਲ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੇ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਮਦਰਦੀ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਕਲਾਸਰੂਮ ਛੱਡਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਸਥਿਤੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਹੈ ਜਿਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। . ਜਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਆਸਾਨ ਹੈ ਜੋ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਵੀ ਆਸਾਨ ਹੈ ਜੋ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

3. ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।

ਅਧਿਆਪਕ ਵਜੋਂ, ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਸੰਚਾਰ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਮੁੱਖ ਸ਼ਬਦ "ਵਿਕਸਿਤ" ਹੈ। ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਸੰਚਾਰ ਇੱਕ ਹੁਨਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੱਖਾ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਇੱਕ ਚੈਕਲਿਸਟ ਆਈਟਮ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਣਡਿੱਠ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਨਿੱਜੀ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰ ਇੱਥੇ: ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਗਿਣਤੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਰਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕੀ, ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰਹੱਸਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਡਮੀਜ਼ ਦੀ ਅਣਗਿਣਤ ਸੰਖਿਆ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਓਨੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਿੰਨਾ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਕੀਤਾ ।

4. ਉਹ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ।

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀਆਂ ਉਪਰੋਕਤ ਅਤੇ ਪਰੇ ਪ੍ਰਤੀਬੱਧਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ (ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਬਹਿਸ ਕੋਚ, ਨਾਟਕ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਅਧਿਆਪਕ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ)। ਪਰ ਅਕਸਰ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ, ਬਿਰਤਾਂਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਸਟਾਫ਼ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਦੇਖਭਾਲ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਜੋ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਯੋਜਨਾਬੰਦੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ, ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਲਾਈਨ ਫੜੀ ਰੱਖਣਾ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੰਗ ਵਾਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਟਾਫ ਮੀਟਿੰਗ ਨੂੰ ਈਮੇਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਟਾਈਪ ਕਰਨਾ - ਇਹ ਸਭ ਬਹੁਤ ਲੰਬਾ ਰਾਹ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵਾਕੰਸ਼ ਸੁਣਿਆ ਹੈ "ਅਸੀਂ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ" ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਵਾਜਬ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕਰਨ ਲਈ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰੇ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਉਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜੋ ਸਿਹਤਮੰਦ, ਸੰਤੁਲਿਤ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ।

5. ਉਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਆਲੋਚਨਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਮੈਂ ਜਿਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਕਸਰ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਸੁਣਨਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਲੀਡਰ ਤੋਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ, ਸਿਹਤਮੰਦ ਟੀਮਾਂ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਮੈਂ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਨ ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਕੂਲ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ-ਸਿਰਫ਼ ਜ਼ੋਨ ਸੀ (ਅਰਥਾਤ, ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕਤਾ ਦਾ ਜ਼ੋਨ)। ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਫੀਡਬੈਕ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਣਾ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਉਹੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਸੁਧਾਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਾਲਣਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਣਾ ਆਸਾਨ ਹੈ—ਮੈਨੂੰ ਅਪਮਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਫੀਡਬੈਕ ਫਾਰਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ — ਪਰ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ, ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲਾਂ ਦਾ ਵੇਨ-ਡਾਇਗਰਾਮ ਜੋ ਚੰਗੇ ਵਾਈਬਸ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਜੋ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦੇਸਟਾਫ ਤੋਂ ਫੀਡਬੈਕ ਇੱਕ ਚੱਕਰ ਹੈ।

6. ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਹੌਲ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਵਧਣ-ਫੁੱਲਣਗੇ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਜਦੋਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਈਕ੍ਰੋ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਅਤੇ ਕਠੋਰ ਨਿਯਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਬਦੇਹ ਰੱਖਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਿੱਠਾ ਸਥਾਨ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਲਚਕਤਾ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। (ਸਾਈਡ ਨੋਟ: ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰ ਰਿਹਾ/ਰਹੀ ਹਾਂ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਸਟਾਫ਼ ਨੂੰ ਇਹ ਨਾ ਦੱਸੋ ਕਿ "ਇਹ ਇੱਕ ਗੋਚਾ ਨਹੀਂ ਹੈ" ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਜ਼ਾਤਮਕ ਉਪਾਅ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਇੱਕ ਗੋਚਾ ਹੈ।)

7। ਉਹ ਉਦਾਹਰਨ ਦੇ ਕੇ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਜਾਣੀ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਡਾਇਨਾਮਿਕ ਅਤੇ ਆਕਰਸ਼ਕ ਸਿੱਖਿਆ 'ਤੇ ਪਾਵਰਪੁਆਇੰਟ ਤੋਂ ਸਿੱਧੇ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਦੋ-ਘੰਟੇ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਰਾਹੀਂ ਚੁੱਪ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰੀ ਹੋਣ ਲਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਰਪਾ ਦੇਣ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਫਿਰ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜੁਰਮਾਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਉਮੀਦਾਂ ਬਾਲਗਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਨੇਤਾਵਾਂ ਲਈ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਡਰਾਈਵ, ਦਿਲ ਅਤੇ ਰਵੱਈਏ ਦਾ ਮਾਡਲ ਬਣਾਉਣਾ ਉਚਿਤ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੋਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਤਬਦੀਲੀ ਬਣੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਲੋਕੋ।

ਇਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਲਈ: ਮੈਂ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਨੌਕਰੀ ਕਿੰਨੀ ਔਖੀ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਹਾਲ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ। ਤੁਹਾਨੂੰਹਰ ਮਿੰਟ ਲਈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਡੈਸਕ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਰੋ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹੋ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋ, "ਹਾਏ। ਇਹ ਉਹ ਖੇਤਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ," ਇਹ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ! (ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਅਧਿਆਪਕ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।)

ਹਰ ਥਾਂ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਤਰਫੋਂ: ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬਰਖਾਸਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਕੀ ਹਨ? ਸਾਨੂੰ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੱਸੋ।

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਲੇਖਾਂ ਲਈ, ਸਾਡੇ ਨਿਊਜ਼ਲੈਟਰਾਂ ਦੀ ਗਾਹਕੀ ਲੈਣਾ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ।