โพสต์นี้จัดทำโดยสมาชิกชุมชน WeAreTeachers ที่ประสงค์จะไม่เปิดเผยตัวตน

เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานใหญ่ระหว่างช่วงวางแผน . ฉันต้องไปรับของที่ผู้ปกครองฝากไว้ให้ลูก เมื่อคิดว่ามันเป็นยาสูดพ่นหรือเงินสำหรับอาหารค่ำ ฉันยินดีไปรับมัน

เมื่อฉันไปถึงแผนกต้อนรับ ผู้ปกครองก็ยื่นขวด S’well ให้ฉัน คุณรู้ไหม ขวดน้ำเก็บอุณหภูมิขนาด 17 ออนซ์ใบหนึ่ง ซึ่งใหญ่กว่าขวดน้ำปกติแทบจะไม่ได้เลย

“สวัสดี ขออภัย” ผู้ปกครองพูดอย่างเขินอาย เขาอยู่ในชุดสูท เห็นได้ชัดว่ากำลังไปทำงาน (หรือบางอย่างที่ดูเหมือนทำงาน) “เรมี่เอาแต่ส่งข้อความหาฉันว่าเธอต้องการมัน ฉันส่งข้อความกลับไปว่า โรงเรียนของคุณไม่มีน้ำพุหรือ แต่ฉันเดาว่าเธอแค่ ต้อง ต้องเอาน้ำออกจากขวด” เขาหัวเราะราวกับจะบอกว่า วัยรุ่น ฉันพูดถูกไหม

ฉันหายใจเข้าลึกๆ ทางจมูก “โอ้ ฉันมีหนึ่งในนั้น—ฉันก็รักของฉันเหมือนกัน” ฉันพูด แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าดวงตาของฉันกำลังพูดว่า อะไรจะเกิดขึ้นบนโลกนี้จริง .

เราทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับพ่อแม่ของเฮลิคอปเตอร์ แต่คุณอาจไม่เคยได้ยินคำศัพท์ล่าสุดสำหรับแนวโน้มที่น่าเป็นห่วงในการเลี้ยงดูพ่อแม่เมื่อเร็ว ๆ นี้: พ่อแม่ที่ตัดหญ้า

พ่อแม่ที่ตัดหญ้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกของพวกเขาต้องเผชิญกับความทุกข์ยาก การดิ้นรน หรือความล้มเหลว .

แทนที่จะเตรียมตัวเด็กชอบความท้าทาย พวกเขาตัดสิ่งกีดขวางเพื่อที่เด็กจะไม่ได้สัมผัสมันตั้งแต่แรก

ฉันคิดว่าพ่อแม่ผู้ปกครองเครื่องตัดหญ้าส่วนใหญ่มาจากที่ที่ดี บางทีพวกเขาอาจรู้สึกละอายใจกับความล้มเหลวเมื่อยังเป็นเด็ก หรือบางทีพวกเขาอาจรู้สึกว่าถูกพ่อแม่ทอดทิ้งในช่วงเวลาที่ต้องดิ้นรน หรือต้องรับมือกับอุปสรรคมากกว่าส่วนใหญ่ พวกเราทุกคน—แม้แต่คนที่ไม่ใช่พ่อแม่—สามารถเข้าใจถึงแรงจูงใจของบุคคลที่ไม่ต้องการเห็นการดิ้นรนของลูก

แต่ในการเลี้ยงดูลูกที่ประสบกับการดิ้นรนน้อยที่สุด เราไม่ได้สร้างเด็กรุ่นที่มีความสุขมากขึ้น . เรากำลังสร้างคนรุ่นที่ไม่มีความคิดว่าจะทำอย่างไรเมื่อพวกเขาเผชิญกับการต่อสู้ คนรุ่นที่ตื่นตระหนกหรือหยุดคิดเพียงแค่ความล้มเหลว คนรุ่นที่ความล้มเหลวนั้นเจ็บปวดเกินไป ปล่อยให้พวกเขาอยู่กับกลไกการเผชิญปัญหา เช่น การเสพติด การตำหนิ และการหมกมุ่นอยู่กับเรื่องภายใน รายการดำเนินต่อไป

หากเราขจัดการต่อสู้ดิ้นรนในวัยเยาว์ของเด็กๆ ทั้งหมด พวกเขาจะไม่ถึงวัยผู้ใหญ่ที่พรั่งพร้อมไปด้วยเวทมนตร์เพื่อรับมือกับความล้มเหลว

แท้จริงแล้ว วัยเด็กคือช่วงที่พวกเขาเรียนรู้ทักษะเหล่านี้

เด็กที่ไม่เคยต้องจัดการกับความขัดแย้งด้วยตัวเองจะไม่เข้าใกล้การทดสอบแรกที่พวกเขาระเบิดในวิทยาลัยและพูดว่า "ใช่ ฉันต้องเรียนให้หนักขึ้นจริงๆ ฉันจะติดต่อผู้ช่วยระดับบัณฑิตศึกษาและดูว่าพวกเขารู้จักกลุ่มการศึกษาที่ฉันสามารถเข้าร่วมได้หรือไม่ หรือเอกสารอื่นๆ ที่ฉันสามารถอ่านเพื่อทำให้ดีขึ้นในครั้งต่อไปหนึ่ง." แต่มีแนวโน้มว่าพวกเขาจะโต้ตอบด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งต่อไปนี้:

• ตำหนิอาจารย์
• โทรกลับบ้านและขอร้องให้ผู้ปกครองเข้าแทรกแซง
• ขอให้ เสียสภาพจิตใจหรือทำให้ตนเองเป็นทุกข์
• เขียนรีวิวที่น่ารังเกียจทางออนไลน์เกี่ยวกับอาจารย์และชั้นเรียนของพวกเขา
• เริ่มวางแผนสำหรับการทำลายอาชีพ/อนาคตในมหาวิทยาลัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
• สมมติว่าพวกเขาล้มเหลวเพราะ พวกเขางี่เง่า
• จมอยู่กับตัวเอง ล้มเลิกความพยายามโดยสิ้นเชิง

น่ากลัวใช่ไหม ฉันเห็นพฤติกรรมแบบเดียวกันนี้ในเวอร์ชันคล้ายๆ กับครูมัธยมต้นตลอดเวลา

ตัวอย่างที่ลดขนาดลงคือผู้ปกครองที่โทรมาขอต่ออายุงานเขียนในนามของลูกฉัน ฉันจะโทรหาจอช

“ฉันยินดีที่จะต่ออายุให้” ฉันตอบ “แต่คุณช่วยถามจอชได้ไหมว่าทำไมเขาไม่ถามฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันทราบดีว่าฉันได้แจ้งให้นักเรียนทราบอย่างชัดเจนว่าพวกเขาสามารถขอต่ออายุจากฉันได้ฟรี หากมีบางอย่างเกี่ยวกับฉันที่ทำให้เขาประหม่าหรือลังเลที่จะเข้าหาฉัน ฉันต้องรู้เรื่องนี้"

"โอ้ ไม่ ไม่มีอะไรแบบนั้น เขารักคุณ" เธออธิบาย “ฉันแค่จัดการเรื่องแบบนี้ให้เขา”

อะไรแบบนี้ ฉันอยากจะถาม มีอะไรที่น้อยกว่าความสะดวกสบายอย่างสมบูรณ์ไหม

แน่นอนว่า พ่อแม่บางคนมีลูกที่ทุกข์ทรมานจากความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า หรืออาการป่วยทางจิตในรูปแบบอื่นๆ

พ่อแม่ของเป็นที่เข้าใจกันว่านักเรียนเหล่านี้อาจพยายามขจัดการดิ้นรนและความท้าทายออกจากชีวิตของลูก เพราะพวกเขาได้เห็นวิธีที่ลูกของพวกเขาตอบสนองต่อการต่อสู้ดิ้นรนและความท้าทายอื่นๆ ในอดีต และในขณะที่ฉันรับทราบอย่างถ่องแท้ว่าเด็กทุกคนและสถานการณ์แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น นักเรียน 504 คนต้องการการดิ้นรนอย่างเด็ดขาดเพื่อให้อยู่ในสนามที่เท่าเทียมกับเพื่อนๆ ของพวกเขา แต่ฉันไม่แน่ใจว่าวิธีแก้ปัญหาสำหรับ ทุกคน ที่ละเอียดอ่อน ลูกต้องขจัดการดิ้นรนให้ได้มากที่สุด

ฉันมีความวิตกกังวลทางคลินิกที่สามารถรู้สึกพิการได้ในบางครั้งและฉันก็ต่อสู้ด้วยบ่อยครั้งตลอดวัยเด็กของฉัน แต่ฉันไม่สามารถจินตนาการได้ว่าความวิตกกังวลของฉันจะเลวร้ายลงเพียงใดหากพ่อแม่ของฉันสอนฉันว่าความวิตกกังวลของฉันเป็นสิ่งที่ควรกลัวและหลีกเลี่ยง ไม่ใช่เผชิญหน้ากัน ฉันถูกเลี้ยงดูมาให้อายห่างจากสิ่งที่อยู่นอกเขตความสะดวกสบายของฉันแทนที่จะเป็นกระบวนการและทำงานผ่านความรู้สึกไม่สบายของฉัน ถ้าฉันได้รับข้อความตอนเป็นเด็กว่าพ่อแม่ของฉัน—ไม่ใช่ฉัน—เป็นคนเดียวที่พร้อมจะรับมือกับความท้าทายในชีวิตของฉัน

ถ้าเราต้องการให้ลูก ๆ ของเราประสบความสำเร็จ เป็นผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรง เราต้องสอนพวกเขา วิธีดำเนินการผ่านความท้าทายของตนเอง ตอบสนองต่อความทุกข์ยาก และสนับสนุนตนเอง

ดูวิดีโอของเราเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกของเครื่องตัดหญ้าที่นี่

พ่อแม่ตัดหญ้าคืออะไร

"แทนที่จะเตรียมลูกให้พร้อมรับความท้าทาย พ่อแม่ตัดหญ้ากลับตัดสิ่งกีดขวาง"

โพสต์โดยWeAreTeachers ในวันศุกร์ที่ 14 กันยายน 2018

ป.ล.: บทความนี้โดยอาจารย์วิทยาลัยเกี่ยวกับผู้ปกครองที่ตัดหญ้าควรค่าแก่การอ่าน

มาร่วมแบ่งปันความคิดของคุณเกี่ยวกับผู้ปกครองที่ตัดหญ้าใน WeAreTeachers ของเรา กลุ่ม HELPLINE บน Facebook

และครูยังแชร์คำขอที่อุกอาจที่สุดจากผู้ปกครอง