آیا تا به حال وارد کلاس درس شده اید و احساس می کنید که به طور جدی خسته شده اید؟ نه فقط در مورد بازگشت به مدرسه، بلکه با توجه به بزرگی نمودارهای لنگر، پوسترها و موادی که به معنای واقعی کلمه اتاق را از کف تا سقف می پوشانند (گاهی اوقات حتی روی سقف!)؟ در کلاس درس امروز، به نظر می رسد که این هنجار و انتظار است. اما در کلاس درس من، این امکان پذیر نبود.

من، به قول شما، یک عجیب و غریب هستم.

در خانه، در مدرسه، در ماشینم، من فقط یک فضای تمیز و سازمان یافته وقتی نوبت به راه اندازی و نگهداری کلاس می رسد، در تمام سال آن را مرتب نگه می دارم. اما متوجه شدم که کلاس درس من با دیگران متفاوت است، به خصوص که نظرات همکاران را در مورد آن شنیدم. مثلاً وقتی متولیان ما بارها ادعا می کنند که من تمیزترین اتاق را در ساختمان دارم. یا وقتی معلم‌ها از کلاس من بازدید می‌کنند و می‌گویند: "وای، اتاقت خیلی باز است" یا "این اتاق فقط مرا آرام می‌کند." این مرا به فکر واداشت، آیا این همان کاری نیست که قرار است انجام دهد؟ آیا قرار نیست کلاس‌های درس ما فضایی امن و جذاب برای یادگیری دانش‌آموزان باشد؟

کلاس درس من شبیه معلم‌های همکارم نیست، و من با آن مشکلی ندارم.

مطالعه ای در دانشگاه سالفورد، انگلستان، چگونگی تأثیر عوامل محیطی مختلف در کلاس درس بر یادگیری و پیشرفت دانش آموزان را بررسی کرد. هنگامی که محققان 153 کلاس درس را در سراسر بریتانیا بررسی کردند، عواملی از جمله نور، هوا، دما، دیوار را در نظر گرفتند.نمایش ها و دسترسی به طبیعت به طور کلی، این مطالعه نشان داد که محیط کلاس نقش عمده‌ای در یادگیری دانش‌آموز داشت: زمانی که محرک‌های بصری در سطح متوسط ​​بودند، پیشرفت دانش‌آموزان افزایش می‌یابد و زمانی که محیط کلاس بسیار زیاد بود، پیشرفت می‌کرد.

مطالعه دیگری به بررسی این موضوع پرداخت. سطوح پیشرفت مهدکودک هایی که در یک کلاس درس با تزئینات خوب یا پراکنده قرار می گیرند. نتایج نشان داد که دانش‌آموزان در کلاسی که به خوبی تزئین شده بودند، نه تنها زمان بیشتری را صرف یادگیری می‌کردند، بلکه در ارزیابی‌های پس از آن نیز نسبت به همسالان خود در اتاق پراکنده، عملکرد کمتری داشتند.

اگر محیط ما چنین تأثیری بر عملکرد دانش آموزان دارد، چرا فشار زیادی برای ارسال همه چیز وجود دارد؟ چرا قدرت‌های بالاتر دائماً به مربیان گفته می‌شود که این را قطع کنند و نشان دهند که اگر می‌دانیم به قیمت یادگیری بالقوه دانش‌آموزانمان تمام می‌شود؟

از زمانی که متوجه شدم، عنوان معلم مینیمالیست مشتاق را به خود گرفتم. .

من مطمئن می شوم که کلاس درس من با فراهم کردن فضایی غنی و در عین حال آرامش بخش برای یادگیری دانش آموزانم به تدریس من کمک می کند. من از بهم ریختگی پرهیز می کنم، اغلب تمیز می کنم و سعی می کنم فقط موادی را که اغلب استفاده می کنم نگه دارم. بنابراین، برای کمک به سایر معلمان مینیمالیست مشتاق، پیشنهادهایی ارائه کرده ام تا به آنها کمک کنم محیط کلاس خود را ارزیابی کنند و آن را به بهترین نحو با نیازهای خود و دانش آموزانشان هماهنگ کنند.

مبلمان بزرگ بایدمانند یک نقشه عمل کنید

در ابتدای هر سال تحصیلی، من با یک صفحه تمیز شروع می کنم. تمام مبلمان را به یک طرف اتاق منتقل می کنم و سپس شروع به تجسم نحوه عملکرد کلاسم به بهترین شکل می کنم. مبلمان باید مناطق کاملاً تعریف شده و مسیرهایی به راحتی در دسترس برای مانور در کلاس ایجاد کند. هر کسی باید بتواند به کلاس شما بیاید و ببیند که مراکز آموزشی مختلف کجا هستند، چگونه از آنها استفاده می شود (کار فردی در مقابل کار گروهی)، و چگونه به راحتی به آنها دسترسی پیدا کنید. مبلمان نباید پنجره ها را مسدود کند، زیرا امکان دسترسی دانش آموزان به طبیعت را در حالی که در داخل هستند فراهم می کند.

رنگ های مناسب را انتخاب کنید و از آنها زیاد استفاده نکنید.

به مکانی فکر کنید که شما را آرام کند. گفتی ساحل؟ غروب بر فراز کوه؟ تپه های غلتان یا شب پر ستاره؟ اگر آن مکان ها برای شما آرامش بخش است، آن رنگ ها را در کلاس درس خود تقلید کنید. مبلمان چوبی طبیعی و رنگ‌هایی که در طبیعت یافت می‌شوند، آرامشی را به کلاس شما می‌آورند بدون اینکه کسل‌کننده به نظر برسند. اگر رنگ شدیدتری را وارد کلاس خود می‌کنید، آن را متعادل کنید و دلیلی برای جلب توجه دانش‌آموزان به رنگ پررنگ‌تر داشته باشید. رنگ بیش از حد یا ناکافی می تواند چشم را پرت کند—و کودکی که خیال پردازی می کند.

آنچه را که نیاز دارید نگه دارید. آنچه را که انجام نمی‌دهید، ول کنید.

معلمان احتکارکنندگان بدنام هستند. ما در طول سال ها چیزها را جمع می کنیم، و مهم نیست که هر چند وقت یکبار اتاق خود را تمیز می کنیم، چیزها هرگز از بین نمی روند. حالا، من به تو نمی گویم برو کامل ماریKondo، اما واقعاً آنچه را که استفاده می کنید و نیاز دارید ارزیابی کنید. اگر فعالیت‌هایی وجود دارد که دوست دارید، به‌جای نگه‌داشتن پروژه‌های حجیم، عکس بگیرید و آن را به همراه نسخه‌های اصلی در یک کلاسور نگه دارید. اگر مواد یا منابعی وجود دارد که یک سال است از آنها استفاده نکرده اید، شاید وقت آن رسیده است که خانه دیگری برای آنها پیدا کنید. وجود مواد زیاد باعث می شود فضا کوچکتر و طاقت فرساتر به نظر برسد. برای اقلامی که نگه می‌دارید، آنها را در خانه‌های مرتب شده در سطل‌ها یا داخل کابینت‌ها بیابید تا از ظاهر به هم ریخته‌تان بکاهید.

میز خود را تمیز کنید!

این یکی هم ذهن همکارانم را منفجر کرد. وقتی مدرسه را ترک می کنم، هر روز، میز کارم را کاملا تمیز می گذارم. بله، چیزی روی آن نیست، جز یک کلیپ بورد با درس های من برای روز بعد. دیوانه، می دانم. اما گاهی اوقات این بهم ریختگی بیش از حد برای شما و دانش‌آموزان غلبه می‌کند. اضطراب مانند لایه های کاغذ روی میز شما ایجاد می شود و دانش آموزان شما نیز می توانند آن را احساس کنند. برای من، مثل این بود که روزم را با یک لوح تمیز ترک کنم و برعکس روز جدید را نیز با یکی شروع کنم. از نظر بصری اینکه فضایم مرتب و منظم باشد به من کمک کرد ذهنم را منظم تر نگه دارم. این که آیا سینی برای کاغذهایتان دارید یا باید 10 دقیقه بعد از کلاس برای پیدا کردن میزتان وقت بگذارید، فکر می‌کنم این واقعاً کمک می‌کند فضای ذهنی شما خالی بماند.

کلاس را هر روز تنظیم مجدد کنید.

اصل را از بالا بگیرید و اکنون آن را برای دانش آموزان خود اعمال کنید. دانش‌آموزان شما نیز باید هر روز یک فهرست تمیز داشته باشند، و این بدان معناستوارد یک کلاس درس تمیز و مرتب من عادت داشتم بعد از مدرسه وقت بگذارم (به طور جدی 15 دقیقه، نه طولانی) تا میزها را مرتب کنم، مواد را کنار بگذارم و امیدوارم موادم را بیرون بیاورم و برای روز بعد آماده کنم. وقتی دانش آموزانم به کلاس من آمدند، می دانستند که باید چه کار کنند و کجا بروند، زیرا کلاس آنها سازماندهی شده بود. من می دانم که بسیاری از معلمان در پایان روز رویه هایی دارند که دانش آموزان در تمیز کردن اتاق کمک می کنند. این یک راه عالی برای کمک به سازماندهی کلاس درس و همچنین شلوغ کردن ذهن آنها است.

قانون یک ماه روی دیوار را بپذیرید.

این موضوع بحث های زیادی را به همراه دارد. از مدیران، نمایندگان ناحیه، و مربی/مربی. اما باور کنید یا نه، دستاوردهای دانش‌آموزان و کارایی معلمان ما با تعداد وسایل آویزان شده به دیوار سنجیده نمی‌شود. من سعی می‌کنم فقط مواردی را روی دیوارم بگذارم که برای دانش‌آموزانم و یادگیری آنها در آن لحظه معنادار باشد - بدون کرک، بدون هیچ چیز اضافی، فقط آنچه مهم است. بنابراین، بیشتر اقلام بیش از یک ماه (طول معمول واحدهای ما) روی دیوارهای من نمی مانند. معمولاً سعی می کنم هفته ای کار دانشجویی را تغییر دهم. می دانم که ممکن است دیوانه کننده به نظر برسد، اما احساس کردم که اگر در سه مورد برتری که در آن هفته تدریس می کردم نبود، نیازی به نمایش آن نداشتم.

امیدواریم هنوز نترسیده باشید و این پیشنهادات شما را به فکر کردن در مورد تمرینات آموزشی و کلاس درس خود وادار می کند. همانطور که سال تحصیلی بعدی خود را شروع می کنید، یاترم، به تغییرات کوچکی که می توانید در اتاق خود ایجاد کنید فکر کنید. این چه سودی برای دانش آموزان من خواهد داشت؟ چگونه می توانم بگویم؟ چگونه می توانم به جای اینکه ساعت ها روی اتاقم کار کنم، اتاقم را برایمان کار کنم؟ فقط چند قدم در جهت درست لازم است تا شاهد تغییرات بزرگ باشیم. سازماندهی مبارک!

ما دوست داریم نظرات شما را در مورد طراحی کلاس درس مینیمال بشنویم: بله یا خیر؟ بیایید و در گروه WeAreTeachers HELPLINE ما در فیس بوک به اشتراک بگذارید.

به علاوه، چگونه کلاس های درس عالی Pinterest مانع یادگیری می شوند.