Hiç bir sınıfa girdiğinizde ciddi anlamda bunaldığınızı hissettiniz mi? Sadece okula geri döndüğünüz için değil, aynı zamanda odayı tabandan tavana (bazen tavanda bile!) kaplayan çapa çizelgelerinin, posterlerin ve materyallerin büyüklüğü karşısında? Günümüz sınıflarında bu norm ve beklenti gibi görünüyor. Ancak benim sınıfımda bu mümkün değildi.

Ben, sizin deyiminizle, bir temizlik manyağıyım.

Evde, okulda, arabamda, temiz ve düzenli bir alanı severim. Sınıfımı kurmak ve bakımını yapmak söz konusu olduğunda, tüm yıl boyunca düzenli tutarım. Ancak, özellikle meslektaşlarımın sınıfım hakkında yaptığı yorumları duydukça, sınıfımın diğerlerinden farklı olduğunu fark ettim. Örneğin, hizmetlilerimiz defalarca binadaki en temiz odaya sahip olduğumu iddia ettiğinde. Ya da öğretmenler sınıfımı ziyaret ettiğinde"Vay canına, odanız çok açık hissettiriyor" ya da "Bu oda beni sakinleştiriyor." Bu beni düşündürdü, yapması gereken bu değil mi? Sınıflarımızın öğrencilerin öğrenmesi için güvenli, ilgi çekici bir alan gibi hissetmesi gerekmiyor mu?

Benim sınıfım öğretmen arkadaşlarımınkine benzemiyor ve ben bunu sorun etmiyorum.

İngiltere'deki Salford Üniversitesi'nde yapılan bir araştırmada, sınıftaki çeşitli çevresel faktörlerin öğrencilerin öğrenme ve başarılarını nasıl etkilediği incelendi. Araştırmacılar, İngiltere genelinde 153 sınıfı incelerken ışık, hava, sıcaklık, duvar panoları ve doğaya erişim gibi faktörleri göz önünde bulundurdular. Genel olarak, çalışma sınıf ortamının öğrencilerin öğrenmesinde önemli bir rol oynadığını ortaya koydu: şuGörsel uyaranlar orta düzeyde olduğunda öğrencilerin başarısı artmış, sınıf ortamı bunaltıcı olduğunda ise düşmüştür.

Bir başka çalışmada, iyi dekore edilmiş veya seyrek bir sınıfa yerleştirilen anaokulu öğrencilerinin başarı düzeyleri incelenmiştir. Sonuçlar, iyi dekore edilmiş sınıftaki öğrencilerin sadece dikkatleri dağılmış bir şekilde daha fazla zaman harcadıklarını değil, aynı zamanda son değerlendirmelerde de seyrek sınıftaki akranlarına göre daha düşük performans gösterdiklerini ortaya koymuştur.

Eğer çevremiz öğrenci performansı üzerinde bu kadar etkili oluyorsa, neden her şeyi yayınlamak için büyük bir baskı var? Öğrencilerimizin potansiyel öğrenimi pahasına olduğunu biliyorsak, neden eğitimcilere sürekli olarak daha yüksek güçler tarafından bunu asmaları ve bunu sergilemeleri söyleniyor?

Bunun farkına vardığımdan beri, Minimalist Öğretmen Adayı unvanını aldım.

Sınıfımın, öğrencilerimin öğrenmesi için zenginleştirici ancak sakinleştirici bir alan sağlayarak öğretimime yardımcı olduğundan emin oluyorum. Dağınıklıktan kaçınıyorum, sık sık temizlik yapıyorum ve yalnızca sık kullandığım malzemeleri saklamaya çalışıyorum. Bu nedenle, diğer minimalist öğretmenlere yardımcı olmak için, sınıf ortamlarını değerlendirmelerine ve kendilerinin ve öğrencilerinin ihtiyaçlarına en uygun şekilde düzenlemelerine yardımcı olacak öneriler geliştirdim.

Büyük mobilyalar bir harita gibi hareket etmelidir.

Her öğretim yılının başında, temiz bir sayfa açarak başlarım. Tüm mobilyaları odanın bir tarafına taşır ve ardından sınıfımın en iyi nasıl işleyeceğini hayal etmeye başlarım. Mobilyalar, sınıfta manevra yapmak için iyi tanımlanmış alanlar ve kolayca erişilebilen yollar oluşturmalıdır. Herkes sınıfınıza gelebilmeli ve çeşitli öğrenme merkezlerinin nerede olduğunu, nasıl kullanıldığını görebilmelidir.(bireysel ve grup çalışması) ve bunlara nasıl kolayca ulaşılabileceği. Öğrencilerin içerideyken doğaya erişimini sağladıkları için mobilyalar pencereleri kapatmamalıdır.

Doğru renkleri seçin ve aşırı kullanmayın.

Sizi sakinleştiren bir yer düşünün. Sahil mi dediniz? Dağların üzerinde gün batımı mı? Yuvarlanan tepeler mi yoksa yıldızların aydınlattığı bir gece mi? Bu yerler sizin için sakinleştiriciyse, sınıfınızda bu renkleri taklit edin. Doğal ahşap mobilyalar ve doğada bulunan renkler, sınıfınıza donuk görünmeden bir dinginlik getirecektir. Sınıfınıza daha yoğun renkler getirirseniz, bunu dengeleyin ve çizmek için bir nedeniniz olsunÖğrencilerin dikkati daha cesur renk tonlarına çekilmelidir. Çok fazla renk ya da az renk gözleri ve hayal kuran bir çocuğun dikkatini dağıtabilir.

İhtiyacınız olanı saklayın; ihtiyacınız olmayanı atın.

Öğretmenler kötü şöhretli istifçilerdir; yıllar boyunca bir şeyler biriktiririz ve odamızı ne kadar sık temizlersek temizleyelim, eşyalar asla gitmez. Şimdi, size Marie Kondo gibi davranın demiyorum, ama gerçekten neyi KULLANIP NEYE İHTİYACINIZ OLDUĞUNU değerlendirin. Sevdiğiniz etkinlikler varsa, fotoğrafını çekin ve büyük projeleri saklamak yerine ana kopyalarla birlikte bir ciltte saklayın.Bir yıldır kullanmadığınız kaynaklara başka bir ev bulmanın zamanı gelmiş olabilir. Çok fazla malzemeye sahip olmak, alanı daha küçük ve bunaltıcı hissettirir. Sakladığınız eşyalar için, dağınık görünümü azaltmak için onlara kutularda veya dolapların içinde düzenli evler bulun.

Masanı temizle!

Bu da meslektaşlarımın aklını başından aldı. Okuldan ayrılırken, HER GÜN, masamı tamamen temiz bırakırım. Evet, üzerinde ertesi günkü derslerimin olduğu bir pano dışında hiçbir şey yok. Çılgınca, biliyorum. Ama bazen bu dağınıklık sizin ve öğrencilerinizin üstesinden gelemeyeceği kadar fazla olur. Masanızdaki kağıt katmanları arttıkça kaygı da artar ve öğrencileriniz de bunu hissedebilir.Alanımın temiz ve düzenli olmasına görsel olarak izin vermek, zihnimi daha düzenli tutmama yardımcı oldu. İster kağıtlarınız için tepsileriniz olsun, ister dersten sonra masanızı bulmak için 10 dakikanızı ayırmanız gerekse de, zihinsel alanınızın temiz kalmasına gerçekten yardımcı olduğunu düşünüyorum.

Her gün sınıfı yeniden düzenleyin.

Yukarıdaki prensibi alın ve şimdi öğrencilerinize uygulayın. Öğrencilerinizin de her gün temiz bir sayfaya sahip olmaları gerekir ve bu da temiz, düzenli bir sınıfa gelmek anlamına gelir. Okuldan sonra masaları düzeltmek, malzemeleri kaldırmak ve umarım malzemelerimi çıkararak ertesi güne hazırlamak için zaman ayırırdım (cidden 15 dakika, uzun değil). Öğrencilerim sınıfıma geldiklerinde ne yapacaklarını biliyorlardıGünün sonunda birçok öğretmenin, öğrencilerin odayı temizlemeye yardım ettiği prosedürleri olduğunu biliyorum. Bu, sınıfın düzenli kalmasına yardımcı olmalarını ve aynı zamanda zihinlerini boşaltmalarını sağlamak için harika bir yoldur.

Duvarda bir ay kuralını benimseyin.

Bu konu müdürler, bölge temsilcileri ve danışman/koçlar tarafından çok konuşuluyor. Ancak ister inanın ister inanmayın, öğrencilerimizin başarıları ve öğretmenlerimizin verimliliği duvarlarımızda asılı olan eşyaların sayısıyla ölçülmüyor. Duvarlarıma sadece öğrencilerim ve onların o andaki öğrenimleri için anlamlı olan eşyaları koymaya çalışıyorum - kabartmalar yok, ekstralar yok, sadece önemli olanlar var.Genellikle öğrenci çalışmalarını haftalık olarak değiştirmeye çalışıyorum. Bunun çılgınca gelebileceğini biliyorum, ancak o hafta öğrettiğim ilk üç şey arasında değilse, sergilememe gerek olmadığını hissettim.

Umarım henüz korkmamışsınızdır ve bu öneriler sizi öğretmenlik pratiğiniz ve sınıfınız hakkında düşünmeye sevk eder. Bir sonraki okul yılına veya sömestre başlarken, odanızda yapabileceğiniz küçük değişiklikleri düşünün. Bu öğrencilerime nasıl fayda sağlayacak? Nasıl anlatabileceğim? Odamda çalışmak için saatler harcamak yerine odamın bizim için çalışmasını nasıl sağlayabilirim? Sadece birkaç adım atmanız yeterliBüyük değişiklikler görmeye başlamak için doğru yönde ilerleyin. Mutlu organizasyonlar!

Minimalist sınıf tasarımı hakkındaki düşüncelerinizi duymak isteriz: evet mi hayır mı? Gelin ve Facebook'taki WeAreTeachers HELPLINE grubumuzda paylaşın.

Ayrıca, Pinterest'in mükemmel sınıfları öğrenmenin önüne nasıl geçiyor?