WeAreTeachers عزیز:

من یک معلم دبیرستان 24 ساله هستم. امروز یکی از دانش آموزان دختر 18 ساله ام بعد از کلاس جلوی من را گرفت و منتظر ماند تا همه بروند و گفت: "فکر می کنم دلم برایت تنگ شده است." من آن را باحال بازی کردم و از او خواستم که به کلاس من ادامه دهد (او بلافاصله گفت که از انجام این کار خیلی خجالت می کشد). به نوعی کامنت او را کاملا رد کردم. تنها دلیلی که احساس بدی داشتم این بود که می لرزید و عصبی بود. آیا موافقید که نظر او به شدت نامناسب است؟ آیا باید آن را با او در میان می گذاشتم یا آن را به کسی گزارش می کردم؟ —Caught By Surprise

C.B.S. عزیز،

شما موضوع حساسی را مطرح می کنید که نیاز به پیمایش دقیق دارد، اما در محیط های راهنمایی و دبیرستان نیز نسبتاً رایج است. بله، شما از نظر سنی به هم نزدیک هستید، اما شکست‌ها با فاصله سنی بیشتر نیز اتفاق می‌افتد. بسیاری از دانش‌آموزان علاقه‌های خود را خصوصی نگه می‌دارند، اما از آنجایی که شما احساسات او را آشکار می‌کند، به چند نکته توجه داشته باشید. بیایید مطمئن شوید که از شرمساری دانش آموز خود، ایجاد احساس اشتباه در او یا بی اهمیت جلوه دادن احساسات خود دوری کنید. بنابراین، من حدس می‌زنم که نمی‌توانم بگویم دانش‌آموز شما نظر «نامناسب» داده است. او فقط احساسات خود را با شما در میان گذاشت و اکنون شما می دانید و می توانید به شیوه ای حرفه ای و دلسوزانه پاسخ دهید.

این پیام مهم است که یک مرز روشن وجود دارد که معلمان و دانش آموزان نباید روابط عاشقانه داشته باشید. کاملا خواهد بودبرای شما مناسب نیست که هر گونه پیام مختلط را با معاشقه یا عمل به نظر ارسال کنید. وقتی با دانش آموز خود صحبت می کنید، به او بگویید که جاذبه مشترک نیست. به دانش آموز یادآوری کنید که کار اشتباهی انجام نداده است. شاید بتوانید به او کمک کنید تا از این شرایط برای شناسایی ویژگی هایی که در افراد قدردانی می کند استفاده کند.

همچنین می توانید از یک نفر در تیم رهبری خود، شاید یک مشاور، راهنمایی بگیرید تا به شکل گیری گفتگو با شاگردتان کمک کند. بنابراین، بله، آن را مطرح کنید، و سعی نکنید به تنهایی آن را مدیریت کنید. هنگام ملاقات خصوصی، مطمئن شوید که یک همکار دیگر را همراهی کنید تا یک جفت چشم و گوش دیگر برای حمایت از این وضعیت داشته باشد. حتماً در را باز بگذارید. همچنین، از ارسال پیامک/تماس با دانش‌آموز خودداری کنید، فقط در صورتی که فکر می‌کند فانتزی در حال تبدیل شدن به واقعیت است. و در نهایت این دانش آموز را نادیده نگیرید یا از آن دوری نکنید. ارتباط و وضوح شما می تواند به تقویت مرز سالم بین معلمان و دانش آموزان کمک کند.

به عنوان یک معلم جدیدتر که شرایط دشوار را مدیریت می کند، مهم است که به یاد داشته باشید که برای مدیریت مجموعه روزمره به روابط حمایتی اساسی نیاز دارید. چالش های معلم بودن جنیفر گونزالس، مجری و نویسنده Cult of Pedagogy، این توصیه ساده و عمیق را برای معلمان جدید پیشنهاد می کند: «با پیدا کردن معلمان مثبت، حمایتگر و پرانرژی در مدرسه خود و نزدیک شدن به آنها، می توانید شغل خود را بهبود بخشید.رضایت بیشتر از هر استراتژی دیگری. و شانس شما برای برتری در این زمینه به شدت افزایش خواهد یافت. درست مانند یک نهال جوان که در یک باغ رشد می کند، رشد در سال اول شما تا حد زیادی به این بستگی دارد که خودتان را در کنار چه کسی می کارید. . از آنجایی که باردار هستم به بودجه سختی پایبند هستم و در هر جایی که بتوانم پس انداز می کنم، بنابراین کم هزینه ترین چیز را در منو و آب سفارش دادم. بقیه اعضای تیم من نوشیدنی و غذایی سفارش دادند که 15 تا 20 دلار بیشتر از من بود. وقتی صورت حساب رسید، فقط به پیشخدمت گفتند که به طور مساوی بین میز تقسیم شود. با کمال احترام گفتم ترجیح می‌دهم فقط بر اساس کالا پرداخت کنم، زیرا ما فقط چهار نفر بودیم. به علاوه، پیشنهاد دادم پیش غذا را بپوشانم (که سفارش ندادم). من در نهایت تسلیم شدم و صورتحساب را تقسیم کردم زیرا آنها به من احساس ارزانی می کردند. و حالا همکارانم در وهله اول به من کتمان سردی می دهند که آن را مطرح کنم. به نظر می رسد تنش وجود دارد، و من مطمئن نیستم که چگونه ادامه دهم. —Cheapskate Shamed

C.S. عزیز،

شما در حال به اشتراک گذاری پویایی های ناخوشایند گروهی هستید که همه ما می توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم. حتی اگر شجاعت شما برای صحبت کردن، احترام و نتیجه ای را که می خواستید به همراه نداشت، باز هم شروعی عالی برای صادق بودن به خودتان و گرفتن فضا است. امیدواریم این تجربه باعث نشود که از سفرهای اجتماعی آینده خودداری کنید زیرا حدس می‌زنم هنوز هم می‌خواهیدبرای ارتباط با همکاران خود فکر می‌کنم اکثر ما موافقیم که کار کردن با تیمی که یکدیگر را می‌شناسد و به آنها اهمیت می‌دهد، لذت بخش است. همچنین برای همه ما معمول است که در مراحل مختلف زندگی و موقعیت های اقتصادی قرار داشته باشیم. بنابراین، بیایید راه‌هایی برای استقامت و احساس خوبی در مورد مرزهای خود در نظر بگیریم. شما اهل اسکیت ارزان نیستید!

دفعه بعد که بیرون می روید، صورت حساب خود را از سرور بخواهید. اگر نمی‌خواهید صورتحساب خود را در مقابل همکارانتان درخواست کنید، به حمام بروید، سرور خود را پیدا کنید و خودتان از آن مراقبت کنید. قبل از اینکه تمام مذاکرات انجام شود، پول نقد بیاورید و سریع پرداخت کنید. در مورد مرز مخارج خود محکم بمانید! نیازی نیست از خود دفاع کنید یا به دیگران توضیح دهید. فقط مواظب خودت باش اگر نمی توانید صورتحساب خود را دریافت کنید، آماده باشید که چه می گویید: «امروز فقط می توانم هزینه غذا و انعام خود را بپردازم. من بودجه کمی دارم و از حمایت شما سپاسگزارم.»

به نظر می رسد که ممکن است برخی از تمایلات «خوشایند مردم» را تجربه کنید. "برای بسیاری، اشتیاق برای خشنود کردن از مسائل مربوط به ارزش شخصی ناشی می شود. آنها امیدوارند که بله گفتن به هر چیزی که از آنها خواسته می شود به آنها کمک کند تا احساس کنند مورد قبول و دوست داشتنی هستند." طبیعی است که بخواهید دوست داشته باشید و با تیم خود روابط قوی داشته باشید. اما احساس ناراحتی زمانی که افراد مخالف هستند یا در صحبت کردن و حفظ موضع خود مشکل دارند، می تواند برای افراد راضی کننده چالش برانگیز باشد. شما نقش های مختلفی دارید و به عنوانیک مادر باردار، به نظر می رسد که از قبل برنامه ریزی می کنید و در مورد خانواده در حال رشد خود با وجدان هستید. شما همچنین می خواهید پذیرفته شوید و به طور واقعی به تیم خود متصل شوید. این تنش‌ها طبیعی و دشوار هستند. وقتی سعی می کنید دیگران را راضی کنید، چیز کمی برای خودتان باقی می ماند. و به عنوان یک مادر باردار، باید انرژی خود را حفظ کنید.

توصیه من این است که دفترچه یادداشت خود را بردارید و کمی تامل برانگیز بنویسید. همانی شوید که می خواهید باشید. وقتی خود و خانواده تان را در اولویت قرار می دهید چه احساسی دارید؟ تصور کنید که با همکاران خود با آرامش صحبت می کنید. شما چه خواهید گفت؟ آیا شما مرزهای خود را حفظ می کنید؟ آیا مناطقی دارید که نیاز به مراقبت دارند؟ اکنون برخی از مراحل عملی را شناسایی کنید. به نظر می رسد که می خواهید در پول خود پس انداز کنید. آیا می توانید حساب بانکی خاصی را برای کمک به پیشرفت خود و احساس قدرت کنار بگذارید؟ حتی 30 دلار در هفته واقعاً زیاد می شود.

شما نمی توانید افراد دیگر را تغییر دهید، اما می توانید کنترل کنید که چه چیزی را می پذیرید و چگونه به این شرایط زندگی پاسخ می دهید. جیمز کلیر، نویسنده عادات اتمی ، می نویسد: «شکل نهایی انگیزه درونی زمانی است که یک عادت بخشی از هویت شما شود. این یک چیز است که بگویم من از آن دسته افرادی هستم که این را می خواهم. این یک چیز بسیار متفاوت است که بگوییم من از آن نوع افرادی هستم. .خیلی شگفت انگیز بود! من احساس افتخار می کردم که بتوانم چنین کاری را انجام دهم. وسعت آرامش بخش بود و غوطه ور شدن در طبیعت الهام بخش بود: هوای نفیس، ستون های درختان، پیاده روی های پر پیچ و خم، صدای جیک پرندگان. احساس کردم خودم هستم. در حال حاضر، من در حال تقلا برای بازگشت به نوسان چیزهای کلاسم هستم. من فقط می خواهم از زندگی واقعی فرار کنم. چه ایده هایی برای کمک به من دارید؟ — مرا به درختان برگردان

T.M.B.T.T.T. عزیز،

چقدر باحال در خانه درختی باشی! شاعر آمریکایی شل سیلورستاین نیز در این باره چیزی برای گفتن دارد.

یک خانه درختی، یک خانه رایگان،

خانه مخفی من و تو،

بلندی در شاخه های پربرگ

دنج که می تواند خانه باشد.

یک خیابان خانه،

یک خانه مرتب،

مطمئن شوید و پاهای خود را پاک کنید خانه

اصلاً خانه من نیست—

بیا برویم در یک خانه درختی زندگی کنیم.

چه هدیه ای برای غوطه ور شدن در طبیعت و پر کردن فنجان شما! معلمی شغلی بسیار پویا، پیچیده و سخت است. شدت جسمی و عاطفی واقعاً می‌تواند تأثیرگذار باشد و بسیاری از ما مربیان درگیر احساس فرسودگی هستیم. پیدا کردن راه هایی برای احساس بیشتر خود بسیار مهم است، بنابراین بسیار الهام بخش است که بشنوید که در حال کشف چیزهایی هستید که شما را زنده می کند. برای شما خوب است!

زندگی در مدرسه و خارج از آن ممکن است گاهی اوقات به هم ریخته و بی نظم باشد. شما هستیدبه همه ما در مورد اهمیت ایجاد انعطاف پذیری عاطفی خود برای عبور از ناهمواری های روزانه یادآوری می کند. النا آگیلار، رهبر آموزش و پرورش می‌گوید: «به عبارت ساده، تاب‌آوری این است که چگونه طوفان‌های زندگی‌مان را پشت سر می‌گذاریم و پس از یک اتفاق دشوار دوباره به عقب برمی‌گردیم.» او ادامه می دهد که تاب آوری همچنین "آن چیزی است که ما را قادر می سازد شکوفا شویم، نه فقط زنده بمانیم." آگیلار رویکرد 12 ماهه خود را برای ایجاد عادت هایی که انعطاف پذیری عاطفی را در علوم اعصاب، ذهن آگاهی، روانشناسی مثبت و غیره پرورش می دهد، ایجاد می کند. برخی از ایده‌های بزرگ عبارتند از اکنون اینجا بودن، مراقبت از خود، ایجاد جامعه، درک احساسات، و گفتن داستان‌های قدرتمند.

حتی اگر انتقال از تعطیلات به سبک زندگی فشرده‌تر دشوار است، مطمئنم. می توانید سپاسگزار باشید که این تجربیات شگفت انگیز را داشته اید. این واقعاً سودمند است که توانستید چنین تجربیات معناداری را به حساب بانکی زندگی خود واریز کنید. نگه داشتن "راهپیمایی های هیبت" را به عنوان بخشی پر جنب و جوش از بازگشت به کار و زندگی روزمره خود در نظر بگیرید. این انتقال می تواند برای بسیاری از ما سخت باشد. پیدا کردن چند دقیقه که در آن قدم می‌زنید و متوجه می‌شوید، واقعاً متوجه می‌شوید ، محیط اطراف شما می‌تواند آن احساس وسعت و شگفتی را که در جنگل تجربه کرده‌اید، به شما بازگرداند.

برای اضافه کردن، اغلب مواردی وجود دارد. بهترین لحظات زندگی ما اوقات آرامش نیست. میهالی روانشناس مثبت اندیشCsikszentmihalyi معتقد است که شادترین زمان‌های ما زمانی اتفاق می‌افتد که برای انجام کاری دشوار و ارزشمند تلاش می‌کنیم. او این "جریان" را به عنوان "وضعیت تمرکز و غوطه ور شدن در فعالیت هایی مانند هنر، بازی و کار" توصیف می کند. بنابراین، بله، استراحت کنید، در فضاهایی باشید که فکر می کنید زیبا هستند و حس درونی و بیرونی خود را از آگاهی پرورش دهید. اما همچنین، راه‌هایی را بیابید تا آگاهانه به دنبال حس «جریان» باشید که به کنجکاوی‌های شما کمک می‌کند، به‌ویژه زمانی که در حال تطبیق با مسئولیت‌های کاری و زندگی هستید. چند لحظه وقت بگذارید و در مورد چیزی که باعث می شود حس زمان را از دست بدهید فکر کنید. برای من، زمانی است که در حال خواندن، نوشتن و صحبت در مورد شعر هستم. ساعت ها می گذرد که در حال گوش دادن به موسیقی، ساختن هنر، قدم زدن در ساحل، و پختن کوکی های شکلاتی هستم.

به یاد داشته باشید که کار شما را قادر می سازد برخی از کارهایی را انجام دهید که شما را سیر می کند و باعث می شود احساس شناور بودن بنابراین، اگر به شما احساس هیجان و انگیزه می دهد، یک سفر دیگر برنامه ریزی کنید! در همین حال، زندگی با نیت و توجه هر روز و حتی گاهی لحظه به لحظه، نقطه شروع است.

آیا سوالی دارید؟ به ما به آدرس [email protected] ایمیل بزنید.

WeAreTeachers عزیز:

من یک معلم ریاضی دبیرستان هستم و ساختمان من از پشتیبانی انضباطی برخوردار نیست. تمام مسائل رفتاری، جدی یا غیر آن، مسئولیت من است. اگر دانش آموزی را به بیرون بفرستم، اجتناب ناپذیر استفقط چند دقیقه بعد، آب نبات چوبی در دست بازگردید. وقتی همین بچه ها تازه شروع به دعوای بدنی می کردند و حتی اثاثیه و لوازم را می شستند، بسیار آزاردهنده است. من متوجه شدم که مدیر من می خواهد روابط مثبت ایجاد کند - من هم همین را می خواهم. اما احساس می کنم در نقطه شکست هستم. آیا من اشتباه می کنم یا مدیران من تنبل هستند؟

ستون های مشاوره بیشتری می خواهید؟ از مرکز Ask WeAreTeachers ما دیدن کنید.