प्रिय WeAreTeachers:

मी 24 वर्षांची हायस्कूल शिक्षिका आहे. आज माझ्या 18 वर्षांच्या विद्यार्थिनींपैकी एका विद्यार्थिनीने वर्ग संपल्यावर मला थांबवले, सर्वजण निघेपर्यंत थांबले आणि म्हणाली, "मला वाटते की मला तुमच्यावर प्रेम आहे." मी ते छान खेळले आणि तिला माझ्या वर्गात येत राहण्यास सांगितले (ती लगेच म्हणाली की तिला असे करण्यास खूप लाज वाटते). एक प्रकारे, मी तिची टिप्पणी पूर्णपणे फेटाळून लावली. मला वाईट वाटण्याचे एकमेव कारण म्हणजे ती थरथरत होती आणि घाबरली होती. तिची टिप्पणी अत्यंत अयोग्य आहे हे तुम्ही मान्य करता? मी तिच्याशी चर्चा करायला हवी होती की कुणाला कळवायला हवी होती? —कॅच बाय सरप्राईज

प्रिय C.B.S.,

तुम्ही एक संवेदनशील समस्या आणत आहात ज्यासाठी काही काळजीपूर्वक नेव्हिगेशन आवश्यक आहे परंतु मध्यम आणि उच्च माध्यमिक शाळा सेटिंग्जमध्ये देखील सामान्य आहे. होय, तुम्ही वयाच्या अगदी जवळ आहात, पण वयाच्या विस्तीर्ण अंतरानेही क्रश होतात. बरेच विद्यार्थी त्यांचे क्रश खाजगी ठेवतात, परंतु तुम्ही तिच्या भावना प्रकट केल्यापासून, काही गोष्टी लक्षात ठेवा. आपल्या विद्यार्थ्याला लज्जित करण्यापासून, तिला काहीतरी चुकीचे केले आहे असे वाटणे किंवा तिच्या भावनांना क्षुल्लक करण्यापासून दूर राहू या. त्यामुळे, मला वाटते की तुमच्या विद्यार्थ्याने "अयोग्य" टिप्पणी केली आहे असे मी म्हणणार नाही. तिने नुकत्याच तिच्या भावना तुमच्याशी शेअर केल्या आणि आता तुम्हाला माहित आहे आणि व्यावसायिक आणि दयाळूपणे प्रतिसाद देऊ शकता.

शिक्षक आणि विद्यार्थ्यांची स्पष्ट सीमा आहे असा संदेश देणे महत्त्वाचे आहे. रोमँटिक संबंध नको . ते नक्कीच असेलफ्लर्ट करून किंवा टिप्पणीवर कृती करून कोणतेही मिश्र संदेश पाठवणे तुमच्यासाठी अयोग्य आहे. जेव्हा तुम्ही तुमच्या विद्यार्थ्याशी बोलता तेव्हा संपर्क करा की आकर्षण सामायिक केलेले नाही. विद्यार्थ्याला आठवण करून द्या की तिने काहीही चुकीचे केले नाही. कदाचित तुम्‍ही तिला लोकांमध्‍ये कोणत्‍या गुणांची प्रशंसा करण्‍यासाठी या परिस्थितीचा वापर करण्‍यासाठी तिला मदत करू शकता.

तुमच्‍या विद्यार्थ्‍याशी संभाषण घडवून आणण्‍यात मदत करण्‍यासाठी तुम्‍ही तुमच्‍या नेतृत्‍व कार्यसंघातील कोणत्‍याहीकडून, कदाचित समुपदेशकाकडून काही मार्गदर्शन देखील मिळवू शकता. तर, होय, ते आणा आणि हे स्वतः व्यवस्थापित करण्याचा प्रयत्न करू नका. जेव्हा तुम्ही एकांतात भेटता तेव्हा, या परिस्थितीला पाठिंबा देण्यासाठी आणखी एक डोळे आणि कान ठेवण्यासाठी दुसर्‍या सहकार्‍याचा समावेश करण्याचे सुनिश्चित करा. आपले दार उघडे ठेवण्याची खात्री करा. तसेच, जर काल्पनिक गोष्ट प्रत्यक्षात बदलत आहे असे तिला वाटत असेल तर तुमच्या विद्यार्थ्याला मजकूर पाठवणे/कॉल करणे टाळण्याचा विचार करा. आणि शेवटी, या विद्यार्थ्याकडे दुर्लक्ष करू नका किंवा टाळू नका. तुमचा संवाद आणि स्पष्टता शिक्षक आणि विद्यार्थी यांच्यातील निरोगी सीमा मजबूत करण्यात मदत करू शकते.

कठीण परिस्थिती हाताळणारे नवीन शिक्षक म्हणून, हे लक्षात ठेवणे महत्त्वाचे आहे की दैनंदिन कॉम्प्लेक्स व्यवस्थापित करण्यासाठी तुम्हाला आधारभूत नातेसंबंधांची आवश्यकता आहे. शिक्षक होण्याचे आव्हान. Cult of Pedagogy च्या होस्ट आणि लेखिका जेनिफर गोन्झालेझ नवीन शिक्षकांसाठी हा सोपा आणि सखोल सल्ला सुचवतात: “तुमच्या शाळेतील सकारात्मक, सहाय्यक, उत्साही शिक्षक शोधून आणि त्यांच्या जवळ राहून तुम्ही तुमची नोकरी सुधारू शकता.इतर कोणत्याही धोरणापेक्षा अधिक समाधान. आणि या क्षेत्रात उत्कृष्ट कामगिरी करण्याची तुमची शक्यता वाढेल. बागेत उगवलेल्या कोवळ्या रोपाप्रमाणे, तुमच्या पहिल्या वर्षी भरभराट होणे हे तुम्ही स्वतःला कोणाच्या शेजारी लावले यावर अवलंबून असते.”

प्रिय WeAreTeachers:

माझी टीम आज जेवायला बाहेर गेली. . मी गरोदर असल्यामुळे मी कठोर बजेटला चिकटून आहे आणि मी जिथे जमेल तिथे बचत करत आहे, म्हणून मी मेनू आणि पाण्यावर सर्वात कमी खर्चिक वस्तू मागवल्या आहेत. माझ्या उर्वरित टीमने माझ्यापेक्षा $15 ते $20+ जास्त असलेले पेय आणि अन्न ऑर्डर केले. जेव्हा बिल आले तेव्हा त्यांनी वेट्रेसला टेबलमध्ये समान रीतीने विभागण्यास सांगितले. मी आदराने म्हणालो की मी फक्त आयटमद्वारे पैसे देण्यास प्राधान्य देईन कारण आम्ही फक्त चार जण होतो. शिवाय, मी क्षुधावर्धक झाकण्याची ऑफर दिली (जे मी ऑर्डर केले नाही). मी शेवटी नम्र झालो आणि बिल विभाजित केले कारण त्यांनी मला असे वाटले की मी स्वस्त आहे. आणि आता माझे सहकारी मला प्रथम स्थानावर आणण्यासाठी थंड खांदा देत आहेत. तणाव असल्यासारखे वाटते आणि पुढे कसे जायचे याची मला खात्री नाही. —Cheapskate Shamed

प्रिय C.S.,

तुम्ही अस्ताव्यस्त गट डायनॅमिक्स सामायिक करत आहात ज्याशी आम्ही सर्व संबंधित आहोत. जरी तुमच्या बोलण्याच्या धाडसामुळे तुम्हाला हवा तसा आदर आणि परिणाम मिळाला नाही, तरीही स्वतःशी खरे राहणे आणि जागा घेणे ही एक उत्तम सुरुवात आहे. आशा आहे की, हा अनुभव तुम्हाला भविष्यातील सामाजिक सहली नाकारणार नाही कारण माझा अंदाज आहे की तुम्हाला अजूनही हवे आहेआपल्या सहकाऱ्यांशी संपर्क साधण्यासाठी. मला वाटते की आपल्यापैकी बरेच जण सहमत आहेत की एकमेकांना जाणणाऱ्या आणि काळजी करणाऱ्या संघासोबत काम करणे फायदेशीर आहे. आपल्या सर्वांसाठी जीवनाच्या वेगवेगळ्या अवस्था आणि आर्थिक परिस्थितींमध्ये असणे देखील सामान्य आहे. तर, आपल्या सीमांबद्दल धीर धरण्याचे आणि चांगले वाटण्याचे काही मार्ग पाहू या. तुम्ही स्वस्त स्केट नाही आहात!

पुढच्या वेळी तुम्ही बाहेर जाल तेव्हा सर्व्हरला तुमचे स्वतःचे बिल विचारा. तुम्हाला तुमच्या सहकार्‍यांसमोर तुमच्या स्वतःच्या बिलाची विनंती करायची नसल्यास, बाथरूममध्ये जा, तुमचा सर्व्हर शोधा आणि स्वतः त्याची काळजी घ्या. सर्व वाटाघाटी होण्यापूर्वी रोख रक्कम आणण्याचा आणि त्वरित पैसे देण्याचा विचार करा. आपल्या स्वतःच्या खर्चाच्या सीमांबद्दल ठाम रहा! तुम्हाला स्वतःचा बचाव करण्याची किंवा इतरांना समजावून सांगण्याची गरज नाही. फक्त स्वतःची काळजी घ्या. जर तुम्हाला तुमचे स्वतःचे बिल मिळू शकत नसेल तर तुम्ही काय म्हणाल यासाठी तयार रहा: “मी फक्त आज माझ्या जेवण आणि टीपसाठी पैसे देऊ शकत आहे. मी कमी बजेटमध्ये आहे आणि तुमच्या पाठिंब्याबद्दल मी कृतज्ञ आहे.”

तुम्ही काही "लोकांना आनंद देणार्‍या" प्रवृत्तींचा अनुभव घेत असाल असे वाटते. “बर्‍याच जणांना खूश करण्याची उत्सुकता ही स्व-मूल्याच्या मुद्द्यांमुळे उद्भवते. त्यांना आशा आहे की त्यांच्याकडून विचारलेल्या प्रत्येक गोष्टीला हो म्हणणे त्यांना स्वीकारलेले आणि आवडले आहे असे वाटण्यास मदत करेल.” आपल्या कार्यसंघास आवडले पाहिजे आणि मजबूत संबंध ठेवावेत हे सामान्य आहे. पण जेव्हा लोक असहमत असतील किंवा बोलण्यात आणि तुमची बाजू धरून राहण्यात अडचण येत असेल तेव्हा अस्वस्थ वाटणे हे लोकांना खूश करणाऱ्यांसाठी अतिरिक्त आव्हानात्मक असू शकते. तुमच्या विविध भूमिका आहेत आणि म्हणूनएक गर्भवती आई, असे वाटते की तुम्ही पुढे योजना आखत आहात आणि तुमच्या वाढत्या कुटुंबाबद्दल प्रामाणिक आहात. तुम्‍हाला स्‍वीकारले जाण्‍याची आणि तुमच्‍या टीमशी प्रामाणिकपणे जोडण्‍याचीही तुम्‍हाला इच्छा आहे. हे तणाव सामान्य आहेत आणि नेव्हिगेट करणे अवघड आहे. इतर सर्वांना संतुष्ट करण्याचा प्रयत्न करताना, तुमच्याकडे स्वतःसाठी थोडेच उरले जाईल. आणि गरोदर मामा म्हणून, तुम्हाला तुमची उर्जा वाचवण्याची गरज आहे.

माझा सल्ला आहे की तुमची जर्नल उचला आणि थोडे चिंतनशील लेखन करा. तुम्हाला जे व्हायचे आहे ते व्हा. तुम्ही स्वतःला आणि तुमच्या कुटुंबाला प्राधान्य देता तेव्हा कसे वाटते? तुमच्या सहकाऱ्यांशी शांतपणे बोलण्याची कल्पना करा. काय बोलणार? आपण आपल्या सीमा पाळत आहात? तुमच्याकडे अशी काही क्षेत्रे आहेत ज्यांना प्रवृत्तीची गरज आहे? आता काही कृती करण्यायोग्य पायऱ्या ओळखा. तुम्हाला पैसे वाचवायचे आहेत असे वाटते. तुमची प्रगती पाहण्यासाठी आणि सशक्त वाटण्यासाठी तुम्ही विशिष्ट बँक खाते बाजूला ठेवू शकता का? दर आठवड्याला $30 देखील वाढतात.

तुम्ही इतर लोकांना बदलू शकत नाही, परंतु तुम्ही काय स्वीकाराल आणि या जीवन परिस्थितीला तुम्ही कसा प्रतिसाद द्याल हे तुम्ही नियंत्रित करू शकता. जेम्स क्लियर, Atomic Habits चे लेखक, लिहितात, “जेव्हा एखादी सवय तुमच्या ओळखीचा भाग बनते तेव्हा आंतरिक प्रेरणाचे अंतिम स्वरूप असते. मी अशी व्यक्ती आहे ज्याला हे हवे आहे असे म्हणणे एक गोष्ट आहे. मी अशा प्रकारची व्यक्ती आहे असे म्हणणे खूप वेगळे आहे.”

प्रिय WeAreTeachers:

गेल्या आठवड्याच्या शेवटी, मी डोंगरावर एक प्रवास केला आणि प्रत्यक्षात एका ट्री हाऊसमध्ये राहिलो .ते खूप आश्चर्यकारक होते! असे काहीतरी करू शकलो हे मला खूप बहुमान वाटले. विस्तीर्णता आरामशीर होती, आणि निसर्गात बुडून जाणे प्रेरणादायी होते: उत्कृष्ट हवा, झाडांचे खांब, फिरणारी चढाओढ, पक्ष्यांचा किलबिलाट. मला स्वतःसारखे वाटले. आता, मी माझ्या वर्गातील गोष्टींच्या स्विंगमध्ये परत येण्यासाठी धडपडत आहे. मला फक्त खऱ्या आयुष्यापासून दूर पळायचे आहे. मला मदत करण्यासाठी तुमच्याकडे कोणत्या कल्पना आहेत? —टेक मी बॅक टू द ट्रीज

प्रिय T.M.B.T.T.T.,

ट्री हाऊसमध्ये राहणे किती छान आहे! अमेरिकन कवी शेल सिल्व्हरस्टीन यांनाही त्याबद्दल काहीतरी म्हणायचे आहे.

एक ट्री हाऊस, एक मोकळे घर,

तुझे आणि माझे घर,

पानांच्या फांद्यांमध्‍ये उंचावर असलेला

घर असेल तितका आरामदायी.

रस्ता घर,

नीटनेटके घर,

खात्री करा आणि तुमचे पाय घर पुसा

आहे माझे घर असे अजिबात नाही—

चला ट्री हाऊसमध्ये राहू या.

स्वत:ला निसर्गात बुडवून भरून काढता यावे ही किती मोठी भेट आहे. तुमचा कप! अध्यापन हे एक गतिमान, गुंतागुंतीचे आणि मागणीचे काम आहे. शारीरिक आणि भावनिक तीव्रता खरोखरच एक टोल घेऊ शकते आणि आपल्यापैकी बरेच शिक्षक बर्नआउटच्या भावनांना तोंड देत आहेत. स्वतःला अधिक, अनुभवण्याचे मार्ग शोधणे हे सर्वोपरि आहे, त्यामुळे हे ऐकणे खूप प्रेरणादायी आहे की तुम्ही कशामुळे जिवंत आहात हे तुम्ही शोधत आहात. तुमच्यासाठी चांगले!

शाळेतील आणि शाळेबाहेरचे जीवन कधीकधी गोंधळलेले आणि गोंधळलेले वाटू शकते. तुम्ही आहातदैनंदिन अडथळ्यांना तोंड देण्यासाठी आपली भावनिक लवचिकता वाढवण्याच्या महत्त्वाची आपल्या सर्वांना आठवण करून देणे. शिक्षणाच्या नेत्या एलेना अग्युलर म्हणतात, "सोप्या भाषेत सांगायचे तर, लवचिकता म्हणजे आपण आपल्या जीवनातील वादळांना कसे तोंड देतो आणि काहीतरी कठीण झाल्यावर परत येते." ती पुढे म्हणते की लवचिकता देखील "आपल्याला केवळ टिकून राहण्यासाठी नव्हे तर भरभराट करण्यास सक्षम करते." न्यूरोसायन्स, माइंडफुलनेस, सकारात्मक मानसशास्त्र आणि बरेच काही यांमध्ये भावनिक लवचिकता जोपासणार्‍या सवयी निर्माण करण्यासाठी अॅगुइलर तिच्या 12 महिन्यांच्या दृष्टीकोनात आहे. काही मोठ्या कल्पनांमध्ये आता येथे असणे, स्वतःची काळजी घेणे, समुदाय तयार करणे, भावना समजून घेणे आणि सशक्त कथा सांगणे समाविष्ट आहे.

सुट्टीतून तुमच्या अधिक संकुचित जीवनशैलीकडे जाणे कठीण असले तरी, मला खात्री आहे तुम्हाला हे आश्चर्यकारक अनुभव आले याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त करू शकता. असे अर्थपूर्ण अनुभव तुम्ही तुमच्या लाइफ बँक खात्यात जमा करू शकलात हे खरोखरच फायदेशीर आहे. तुमच्या कामावर आणि तुमच्या दैनंदिन जीवनात परत येण्याचा एक दोलायमान भाग म्हणून "विस्मय वॉक" ठेवण्याचा विचार करा. ही संक्रमणे आपल्यापैकी बहुतेकांसाठी कठीण असू शकतात. तुम्ही जिथे भटकंती करता तिथे काही मिनिटांचा शोध घेतल्यास, खरोखर लक्षात येते , तुमच्या आजूबाजूचा परिसर त्या विशालतेच्या आणि आश्चर्याच्या भावना परत आणू शकतो जो तुम्ही जंगलात अनुभवला होता.

जोडण्यासाठी, अनेकदा काही आपल्या आयुष्यातील सर्वोत्तम क्षण म्हणजे विश्रांतीचा काळ नाही. सकारात्मक मानसशास्त्रज्ञ मिहालीCsikszentmihalyi असे मानतात की जेव्हा आपण काहीतरी कठीण आणि फायदेशीर साध्य करण्यासाठी प्रयत्न करत असतो तेव्हा आपला सर्वात आनंदाचा काळ येतो. तो या "प्रवाह" चे वर्णन "कला, खेळ आणि कार्य यासारख्या क्रियाकलापांमध्ये उच्च लक्ष केंद्रित करण्याची आणि बुडण्याची स्थिती" असे करतो. तर, होय, विश्रांती घ्या, तुम्हाला सुंदर वाटत असलेल्या जागेत राहा आणि तुमची आंतरिक आणि बाह्य जाणीव वाढवा. पण, तुमच्या जिज्ञासेला स्पर्श करणारी "प्रवाह" जाणीवपूर्वक जाणून घेण्याचे मार्ग शोधा, विशेषत: जेव्हा तुम्ही कामावर आणि जीवनाच्या जबाबदाऱ्यांशी जुळवून घेत असाल. तुमची वेळेची जाणीव कशामुळे कमी होते यावर विचार करण्यासाठी काही क्षण काढा. माझ्यासाठी, जेव्हा मी कविता वाचतो, लिहितो आणि बोलतो. मी संगीत ऐकतो, कला बनवतो, समुद्रकिनारी फिरत असतो आणि चॉकलेट चिप कुकीज बेकिंग करत असतो.

लक्षात ठेवा की तुमचे काम तुम्हाला अशा काही गोष्टी करण्यास सक्षम करते ज्या तुम्हाला भरून काढतात आणि तुम्हाला बनवतात. उत्साही वाटते. त्यामुळे, तुम्हाला उत्साही आणि प्रेरित वाटत असल्यास दुसर्‍या सहलीची योजना करा! दरम्यान, एका वेळी एक दिवस आणि काहीवेळा क्षणोक्षणी आपले जीवन उद्दिष्टाने आणि लक्ष देऊन जगणे ही सुरुवातीची जागा आहे.

तुमचा एक ज्वलंत प्रश्न आहे का? आम्हाला [email protected] वर ईमेल करा.

प्रिय WeAreTeachers:

मी माध्यमिक शाळेतील गणिताचा शिक्षक आहे आणि माझ्या इमारतीला शिस्तीचे समर्थन नाही. सर्व वर्तन समस्या, गंभीर किंवा अन्यथा, माझी जबाबदारी आहे. जर मी विद्यार्थ्याला बाहेर पाठवले तर ते ते करतील हे अपरिहार्य आहेकाही मिनिटांनी परत, लॉलीपॉप हातात. हीच मुलं नुकतीच शारीरिक मारामारी करत होती आणि अगदी फर्निचर आणि सामानाची मोडतोड करत होती तेव्हा चिडचिड होण्यापलीकडे आहे. मला समजले की माझ्या मुख्याध्यापकांना सकारात्मक संबंध निर्माण करायचे आहेत - मलाही तेच हवे आहे. पण मला असे वाटते की मी एका ब्रेकिंग पॉईंटवर आहे. मी चूक आहे की माझे प्रशासक आळशी आहेत?

अधिक सल्ला स्तंभ हवे आहेत? आमच्या Ask WeAreTeachers हबला भेट द्या.