WeAreTeachers عزیز،

من در دوازدهمین سال تدریس کلاس سوم هستم. من مدرسه ام را دوست دارم و تیم فوق العاده ای دارم. اما من همچنان احساس می کنم که از نقاط قوت من سوء استفاده می شود! مدیر ارشد من متوجه شد که من تابلوهای اعلانات بسیار جالبی می سازم، بنابراین اکنون مسئول تمام تابلوهای اعلانات راهرو اصلی هستم ( هشت وجود دارد). من یک معلم بسیار قوی هستم، بنابراین اکنون همه جابجایی‌های کلاسی دانش‌آموزانی را دریافت می‌کنم که با رفتار مشکل دارند. تقریبا هر سال یک دانشجو معلم هم دارم. احساس می‌کنم هر بار که کسی تشخیص می‌دهد که من در کاری مهارت دارم، مسئولیت‌هایی را درگیر می‌کنم که نخواسته‌ام. احساس می کنم بخاطر خوب بودن در تدریس تنبیه می شوم. آیا این چیزی است که من فقط باید بپذیرم؟—به شدت با در نظر گرفتن بی کفایتی

S.C.I. عزیز،

آه، لعنت بر شایستگی. برای من، همیشه به این سوال خلاصه می‌شد: «چرا به جای تنبیه افراد توانمند، برای افراد کم‌توان آموزش نمی‌دهیم یا انتظاراتشان را افزایش نمی‌دهیم؟» فکر کردن در مورد آن سوال بارها و بارها باعث رنجش من شد، و به اندازه کافی خنده دار، نفرین را معکوس نکرد.

خبر خوب این است که شما مجبور نیستید این را بپذیرید.

خبر نه چندان خوب این است که نیاز به تعیین حد و مرز از طریق مکالمه با سرپرست شما دارد. تعیین مرز می تواند برای هر کسی ناراحت کننده باشد، به ویژه معلمانی که اغلب ترکیب سختی از ویژگی های کمال گرا و مردم پسند دارند.("شما به من نیاز دارید تا کاری را انجام دهم که نمی خواهم انجام دهم؟ مطمئناً! اجازه دهید ساعت ها از وقت و انرژی خود را صرف کنم تا مطمئن شوم که این کار بی عیب و نقص است!").

قبل از اینکه با سرپرست خود ملاقات کنید، برنامه ریزی کنید. آنچه را که هنوز مایل به انجام آن به عنوان بخشی از وظایف شغلی خود هستید، آنچه را که می خواهید با پرداخت غرامت انجام دهید (از نظر پول یا زمان در قالب یک دوره برنامه ریزی اضافی، بدون انجام وظیفه بعدازظهر، یا سایر مذاکره ها را مشخص کنید. ) و کاری که دیگر حاضر به انجام آن نیستید. سپس صحبتی داشته باشید که در آن وضعیت فعلی خود، آنچه را که امیدوارید از این گفتگو به دست آورید، و چرا بیان کنید.

«از ملاقات امروز با من متشکرم. من دوست دارم اینجا کار کنم، و می خواهم در مورد چیزی با شما صادق باشم: من غرق شده ام. من متوجه شده ام که پهنای باند بسیاری از چیزهایی را که به آنها متعهد شده ام ندارم، بنابراین در مورد تعدیل آنچه متعهد شده ام فکر زیادی کرده ام. آیا می‌توانم ایده‌هایی را که برای چرخش، تفویض و توزیع مجدد برخی از نقش‌هایی که در حال حاضر دارم به شما بگویم؟»

شاید سرپرست شما نمی‌دانست که چه سهم ناعادلانه‌ای دارید. اما اگر آن‌ها نمی‌دانند - یا اگر با یک نکته توهین‌آمیز «فقط مکش کن» پاسخ می‌دهند که چگونه همه، حتی کوین هیچ‌کار، نقاط قوتی دارند که تعهدات بیش از حد شما را توجیه می‌کنند، ممکن است بخواهید درباره آن فکر کنید. آیا ارزش ماندن در مدرسه ای را دارد که مرزها را رعایت نمی کند.

عزیزWeAreTeachers،

من آخرین مدرسه ام را به دلیل یک دستیار وحشتناک ترک کردم و اکنون در ایمیل بازگشت به مدرسه خود متوجه شدم که همین AP به مدرسه جدید من منتقل شده است! او نسبت به دانشجویان و اساتید بداخلاق بود و آنقدر نسبت به من مهربان بود که قبل از ملاقات با او دچار حملات پانیک می شدم. آیا باید به مدیر جدیدم بگویم که نمی توانم با او کار کنم؟ —زندگی در کابوس من

L.I.M.N. عزیز،

شنیده ام که این اتفاق در طیف وسیعی از محیط های کاری رخ می دهد. این باعث می‌شود که هر بار پوستم به شدت منقبض شود.

در حالی که هر یک از ما می‌توانیم صحنه فیلم ترسناک ورود به یک شغل جدید و دیدن یک هیولا از گذشته‌مان را تصور کنیم. REEE!" از جیغ زدن سیم های ویولن)، فکر نمی کنم به چند دلیل در حال حاضر چیزی به مدیر مدرسه بگویید. کار کردن با آن سخت است.

در ضمن، لطفاً از خود محافظت کنید. . هرگونه رفتار ناشایست را مستند کنید. در صورت امکان تعامل با او را به ایمیل محدود کنید. بدون حضور همکار دیگری، شخصاً با او ملاقات نکنید. اما بیایید همه دستانمان را برای "تحول معجزه آسای تابستان" نگه داریم.

WeAreTeachers عزیز،

من این سال تحصیلی را در جایی شروع کردم که به نظر می رسد به عنوان یک حرفه ای در پایین ترین حد خود باشد. من به شخصه هیچ انگیزه ای ندارم. معمولاً می‌توانم با «اسموز» از اطرافیانم انرژی و مثبت اندیشی را قرض کنم، اما به نظر می‌رسد روحیه در مدرسه من وجود ندارد. به علاوه، دو دوست صمیمی معلم من سال گذشته در مهاجرت بزرگ معلمان رفتند. الان باید ترک کنم یا ببینم امسال بهتر میشه؟ —Solo and So Low

S.A.S.L. عزیز،

دلم می‌شکند که امسال چقدر روحیه معلمان پایین است. ای کاش می توانستم همه شما را جمع کنم، یک پتو را روی مبلم دورتان بچینم، و یک براونی کیهانی دبی کوچولو به شما بدهم، در حالی که شما یا تمام مشکلاتتان را به من بگویید یا به جای آن به Derry Girls بخندیم.

هیچ راه حل سریعی برای شکست مطلق قطار که اخیراً مربوط به آموزش است وجود ندارد. اما راه هایی برای ایجاد پیشرفت های کوچک در تجربه خود وجود دارد. این کاملاً به شخصیت شما و آنچه پیدا می کنید بستگی داردتسکین دهنده، کمک کننده یا تشویق کننده در اینجا چند مقاله گردآوری کرده ام که می توانند شما را در جایی که هستید ملاقات کنند:

از شورش الهام گرفته اید: معلمان امسال به "مقاومت" می پیوندند — آیا شما در آن هستید؟

هنگامی که ورزش می کنید احساس قوی کنید: نکاتی برای اینکه تمرینات معلم واقعاً کارساز باشد

می خواهید با یک حرفه ای صحبت کنید: بیش از 27 گزینه مشاوره رایگان برای معلمان

تأیید ترومای خود را به عنوان یک تجربه مشترک بیابید مفید: ما به ترومای کووید معلمان رسیدگی نکرده‌ایم

می‌خواهیم حواس‌پرتی را پرت کنیم: معلمان سرگرمی‌ها را به اشتراک می‌گذارند که آنها را عاقل نگه می‌دارند، بهترین کتاب‌های خواندن تابستانی برای معلمان

نیاز به خنده: 14 خنده‌دار معلمان در TikTok

اما اگر قبلاً به نقطه‌ای رسیده‌اید که احساس می‌کنید هیچ چیز نمی‌تواند ناراحتی شما را کاهش دهد، فکر می‌کنم عاقلانه است که گزینه‌های دیگر را بررسی کنید، در حالت ایده‌آل با راهنمایی یک درمانگر. مطمئن شوید که تمام اطلاعات را در مورد اینکه چگونه ترک قرارداد میان قرارداد می تواند از نظر حرفه ای و مالی بر شما تأثیر بگذارد، دارید، بنابراین تصمیم آگاهانه ای می گیرید که برای شما بهترین است.

آیا سوالی دارید؟ به ما به آدرس [email protected] ایمیل بزنید.

WeAreTeachers عزیز،

من در هنگام ناهار با گروهی از دانش آموزان سابق گپ می زدم. آنها تعدادی عکس را که در تابستان گرفته بودند به من نشان دادند که همه شبیه به هم بودند، بنابراین من به شوخی پرسیدم که آیا همه آنها یک عکاس را استخدام کرده اند. آن موقع بود که به من گفتند یکی از شبکه های اجتماعی مامعلمان مطالعات به صورت رایگان عکس گرفتند. من عکس العملی نشان ندادم اما تصمیم گرفتم خودم کمی حفاری کنم. صفحه فیس بوک او را پیدا کردم و متوجه شدم که او ده ها آلبوم از دختران مدرسه ما دارد. در حالی که هیچ یک از عکس‌ها آشکارا خطرناک نیستند، بسیاری از زیرنویس‌ها چیزهایی مانند «جورجیا زیبا» یا «من عاشق نحوه برخورد نور با پالوما در اینجا هستم». او یک معلم قدیمی در پردیس ما است، و من نمی‌خواهم او را به دردسر بیاندازم اگر این یک سرگرمی جانبی قانونی است که او با اجازه والدین انجام می‌دهد. من نمی توانم از احساس بدی که پس از یافتن صفحه فیس بوک او گرفتم، خلاص شوم. باید چکار کنم؟ - در CO