Η καθυστέρηση της εργασίας. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Ήταν πρόβλημα πριν από την πανδημία, και σύμφωνα με τους φίλους μου καθηγητές, είναι ακόμη χειρότερο τώρα. Και όταν οι μαθητές δυσκολεύονται να υποβάλουν τις εργασίες εγκαίρως, ποιο είναι το πρωτόκολλο; Αυστηρές προθεσμίες χωρίς συγχωροχάρτι; Ανοιχτή περίοδος χάριτος; Παράθυρο καθυστέρησης με ποινή; Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει μια λύση που να ταιριάζει σε όλους.

Όσον αφορά τις πολιτικές βαθμολόγησης, οι απόψεις ποικίλλουν. Ορισμένοι καθηγητές επιλέγουν να μην δέχονται καθόλου καθυστερημένες εργασίες. Όταν περάσει η προθεσμία, αυτό ήταν. Άλλοι προσφέρουν ένα συγκεκριμένο παράθυρο για τις καθυστερημένες εργασίες, ίσως το κόβουν σε μία εβδομάδα ή δύο το πολύ. Τέλος, ορισμένοι καθηγητές προσαρμόζονται σε κάθε σενάριο με ό,τι θεωρούν κατάλληλο. Καταλαβαίνω το σκεπτικό πίσω από το καθένα, αλλά σπάνια η διδασκαλία είναι ένα επάγγελμα όπουΥπάρχουν πάντα εξαιρέσεις και μοναδικές περιστάσεις που απαιτούν κρίσεις - είναι η φύση της δουλειάς.

Καμία καθυστερημένη εργασία δεν είναι πολύ σκληρή

Ποτέ δεν ήμουν ένας από αυτούς που καθιέρωσαν μια πολιτική που απαγορεύει την αργοπορία στην εργασία. Αν και ένα μέρος μου θα το ήθελε, δεν είναι η πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Στην πραγματικότητα, είναι παράλογη και μπορεί να οδηγήσει σε διαφωνίες με τους γονείς, ακόμη και με τους διευθυντές. Σίγουρα, πριμοδοτεί τις δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές περιστάσεις που περιπλέκουν αυτή την πολιτική, όπως, μεταξύ άλλων, κηδείες, ασθένειες, τραυματισμοί,οικογενειακές διαμάχες κ.λπ. Είναι αρκετά ποινικό, και αυτό είναι το θέμα. Υποβάλετε την εργασία στην ώρα της και δεν υπάρχει κανένα θέμα. Ναι, αλλά λίγη ευελιξία βοηθάει πολύ στην εδραίωση της σχέσης με τους μαθητές και τους γονείς.

Το open-ended είναι πολύ γενναιόδωρο

Και ενώ η πολιτική της μη εκπρόθεσμης εργασίας φαίνεται πολύ σκληρή, θα έλεγα ότι η πολιτική ανοικτού τύπου είναι πολύ γενναιόδωρη. Είμαι υπέρ της συμπόνιας και της προσφοράς δεύτερης ευκαιρίας, αλλά οι μαθητές πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη της μάθησής τους. Μέρος αυτού περιλαμβάνει την ολοκλήρωση των εργασιών και την έγκαιρη υποβολή. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τριών ημερών καθυστέρησης και τριών εβδομάδων καθυστέρησης. Μια πολιτική χωρίς παραμέτρους διαιωνίζει μιακύκλο καθυστερημένων υποβολών, πολλές από τις οποίες θα φτάσουν κατά τη διάρκεια της επόμενης διδακτικής ενότητας - ίσως και αργότερα. Σίγουρα δεν θέλω να τις βαθμολογήσω. Αυτό είναι αγχωτικό. Στον πραγματικό κόσμο, υπάρχουν συνέπειες για την απώλεια προθεσμιών. Το να μάθεις αυτό το μάθημα ενώ είσαι στο σχολείο δεν είναι κακό πράγμα.

Μια καθορισμένη επιλογή για αργά στη δουλειά είναι ό,τι πρέπει!

Τελικά, η πιο δίκαιη επιλογή είναι να δέχεστε τις καθυστερημένες εργασίες μέσα σε ένα λογικό χρονικό πλαίσιο - ένα που είναι σαφώς καθορισμένο. Αυτή η πολιτική επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να προσαρμόζονται σε οποιοδήποτε από αυτά τα προσωπικά σενάρια, τα οποία είναι απλά αναπόφευκτα στη διδασκαλία. Αν οι μαθητές μείνουν πίσω, για οποιονδήποτε λόγο, έχουν ακόμα χρόνο να υποβάλουν την εργασία τους. Όταν όμως αυτό το παράθυρο κλείσει, είναι ώρα να προχωρήσουν. Η άλλησκέψη με αυτού του είδους την πολιτική είναι αν θα πρέπει να επιβληθεί ποινή καθυστέρησης. Αυτό είναι δύσκολο. Προφανώς, όταν πρόκειται για ασθένεια ή άλλες ακραίες περιστάσεις, η συμπόνια είναι σημαντική- αλλά όταν οι μαθητές σπαταλούν επανειλημμένα τον χρόνο της τάξης ή απλά δεν έχουν κίνητρα, αυτό είναι διαφορετικό. Αν δεν υπάρχει καμία συνέπεια για αυτά τα σενάρια, τότε τι θα εμποδίσει τους μαθητές να κάνουν την πρακτική αυτή συνήθη; Το να βγάλεις έναο βαθμός του μαθητή δεν είναι η καλύτερη πρακτική για εργασίες που έχουν καθυστερήσει μερικές ημέρες, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα να υπολογίσω μια ποινή. Αυτή η ποινή θα πρέπει να χρησιμεύει ως υπενθύμιση και ελπίζω ως αποτρεπτικός παράγοντας- δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει.

Όποια επιλογή κι αν επιλέξει ένας εκπαιδευτικός, το πραγματικό κλειδί είναι η εμπροσθοβαρής προετοιμασία από την πρώτη μέρα.

Αυτό το πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να ορίζει με σαφήνεια τους όρους της πολιτικής. Αν αυτό σημαίνει ότι οι καθυστερημένες εργασίες δεν θα γίνονται δεκτές, ας είναι έτσι. Αν το όριο είναι δύο εβδομάδες, η διατύπωση θα πρέπει να ταιριάζει. Και αν όλα εξαρτώνται από το σενάριο, μπορεί να υπάρξουν κάποιοι πονοκέφαλοι και πρόσθετο άγχος στην πορεία. Ξέρω από εμπειρία. Μερικοί μαθητές χρειάζονται πραγματικά επιπλέον βοήθεια και μπορούν να επωφεληθούν από την ευελιξία ενός δασκάλου, αλλά άλλοι απλά θαΟι φοιτητές θα προσπαθήσουν να υποβάλουν τις εργασίες τους με καθυστέρηση 77 ημερών. Δυστυχώς, το έχω δει.

Δεν είναι κακό να καθορίζετε παραμέτρους και προθεσμίες μέσω σαφών διαύλων επικοινωνίας. Οι μαθητές χρειάζονται δομή και όρια. Το ίδιο και οι εκπαιδευτικοί.

Αν ο στόχος είναι να δείξετε κάποιο βαθμό συμπόνιας, να δώσετε ευκαιρίες αυτοδιόρθωσης και να δείξετε ότι όλες οι πράξεις έχουν συνέπειες, τότε η αποδοχή της καθυστερημένης εργασίας εντός ενός λογικού χρονικού πλαισίου είναι ο σωστός τρόπος.

Πώς αντιμετωπίζετε την καθυστερημένη εργασία στην τάξη σας; Μοιραστείτε το στα σχόλια παρακάτω. Επιπλέον, τρόπους αντιμετώπισης των μαθητών που δεν κάνουν καθόλου δουλειά.

Θέλετε περισσότερα άρθρα όπως αυτό; Εγγραφείτε στα ενημερωτικά μας δελτία!