งานล่าช้า มันไม่มีอะไรใหม่ มันเป็นปัญหาก่อนเกิดโรคระบาด และตามที่เพื่อนครูของฉันบอก ตอนนี้มันยิ่งแย่กว่าเดิม และเมื่อนักเรียนมีปัญหาในการส่งงานให้ทันเวลา โปรโตคอลคืออะไร เส้นตายที่เข้มงวดโดยไม่มีการให้อภัย? ระยะเวลาผ่อนผันแบบปลายเปิด? หน้าต่างบานปลายพร้อมจุดโทษ? ฉันไม่แน่ใจว่ามีวิธีแก้ปัญหาขนาดเดียวที่เหมาะกับทุกคน

เมื่อพูดถึงนโยบายการให้เกรด ความคิดเห็นจะแตกต่างกันไป ครูบางคนเลือกที่จะไม่รับงานสาย เมื่อหมดเขตก็แค่นั้น คนอื่นเสนอกรอบเวลาที่กำหนดสำหรับการทำงานล่วงเวลา โดยอาจตัดออกในหนึ่งสัปดาห์หรือสองยอด สุดท้ายนี้ ครูบางคนจะปรับให้เข้ากับแต่ละสถานการณ์ด้วยสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเหมาะสม ฉันเข้าใจเหตุผลเบื้องหลังแต่ละข้อ แต่ไม่ค่อยสอนวิชาชีพที่สิ่งต่างๆ มีข้อยกเว้นเสมอและสถานการณ์เฉพาะที่ต้องมีการตัดสิน — มันเป็นธรรมชาติของงาน

ไม่มีงานสายใดที่โหดร้ายเกินไป

ฉันไม่เคยเป็นคนหนึ่งที่กำหนดให้ไม่มีงานสาย นโยบาย. แม้ว่าส่วนหนึ่งของฉันจะต้องการ แต่ก็ไม่ใช่แนวทางปฏิบัติที่สุด อันที่จริง มันไม่มีเหตุผลและอาจนำไปสู่ความขัดแย้งกับผู้ปกครองและแม้แต่ผู้ดูแลระบบ แน่นอนว่านโยบายนี้ให้ความสำคัญกับทักษะการบริหารเวลา แต่มีสถานการณ์มากมายที่ทำให้นโยบายนี้ซับซ้อน รวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียง งานศพ การเจ็บป่วย การบาดเจ็บ การปะทะกันในครอบครัว ฯลฯ มันค่อนข้างเป็นโทษ ซึ่งเป็นประเด็นส่งงานตรงเวลาไม่มีปัญหา ใช่ แต่ความยืดหยุ่นเพียงเล็กน้อยจะช่วยสร้างสายสัมพันธ์กับนักเรียนและผู้ปกครองได้ในระยะยาว

ปลายเปิดใจกว้างเกินไป

และแม้ว่านโยบายห้ามเข้าทำงานสายจะดูรุนแรงเกินไป แต่ฉันขอเถียงว่านโยบายปลายเปิดใจกว้างเกินไป ฉันทั้งหมดเพื่อแสดงความเห็นอกเห็นใจและเสนอโอกาสครั้งที่สอง แต่นักเรียนต้องเป็นเจ้าของการเรียนรู้ของพวกเขา ส่วนหนึ่งเกี่ยวข้องกับการมอบหมายงานให้เสร็จและส่งตรงเวลา มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างสายสามวันกับสายสามสัปดาห์ นโยบายที่ไม่มีพารามิเตอร์จะทำให้วงจรของการส่งล่าช้า ซึ่งหลายอย่างจะมาถึงในช่วงหน่วยการเรียนรู้ถัดไป—อาจจะช้ากว่านั้นด้วยซ้ำ ฉันไม่ต้องการให้คะแนนสิ่งเหล่านี้อย่างแน่นอน นั่นเป็นตัวสร้างความเครียด ในโลกแห่งความเป็นจริง การพลาดกำหนดเวลาย่อมมีผลตามมา การเรียนรู้บทเรียนนั้นขณะอยู่ในโรงเรียนไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

ตัวเลือกการทำงานสายที่กำหนดไว้นั้นถูกต้องแล้ว!

ท้ายที่สุด ทางเลือกที่ยุติธรรมที่สุดคือการยอมรับการทำงานสายภายในเวลาที่เหมาะสม กรอบ—กรอบที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน นโยบายนี้ช่วยให้ครูสามารถจัดสถานการณ์ส่วนตัวใดๆ เหล่านั้นได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการสอน หากนักเรียนสอบตกไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม นักเรียนก็ยังมีเวลาส่งงาน เมื่อหน้าต่างนั้นปิดลง ก็ถึงเวลาเดินหน้าต่อไป การพิจารณาอื่น ๆ เกี่ยวกับนโยบายประเภทนี้คือการประเมินค่าปรับล่าช้าหรือไม่ นั่นคือยุ่งยาก เห็นได้ชัดว่าเมื่อพูดถึงความเจ็บป่วยหรือสถานการณ์ที่รุนแรงอื่น ๆ ความเห็นอกเห็นใจเป็นสิ่งสำคัญ แต่เมื่อนักเรียนเสียเวลาในชั้นเรียนซ้ำๆ หรือเพียงแค่ไม่มีแรงจูงใจ นั่นจะแตกต่างออกไป หากไม่มีผลลัพธ์จากสถานการณ์เหล่านั้น อะไรจะขัดขวางนักเรียนไม่ให้ฝึกฝนจนเป็นนิสัย การแซะเกรดของนักเรียนไม่ใช่วิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับงานที่มาสาย 2-3 วัน แต่ฉันไม่มีปัญหาในการประเมินค่าปรับ บทลงโทษนั้นควรเป็นเครื่องเตือนใจและหวังว่าจะเป็นตัวขัดขวาง มันไม่ควรทำให้เสียขวัญ

ไม่ว่าครูจะเลือกตัวเลือกใด กุญแจสำคัญคือการโหลดล่วงหน้าตั้งแต่วันแรก

หลักสูตรนั้นควรกำหนดเงื่อนไขของนโยบายอย่างชัดเจน ถ้านั่นหมายความว่าจะไม่ยอมรับการทำงานสาย หากการตัดออกเป็นเวลาสองสัปดาห์ การใช้คำฟุ่มเฟือยควรตรงกัน และถ้าทั้งหมดขึ้นอยู่กับสถานการณ์ อาจมีอาการปวดหัวและความเครียดเพิ่มเข้ามาในระยะยืดเยื้อ ฉันรู้จากประสบการณ์ นักเรียนบางคนต้องการความช่วยเหลือเป็นพิเศษจริงๆ และสามารถได้รับประโยชน์จากความยืดหยุ่นของครู แต่คนอื่นๆ มักจะฉวยโอกาส นักศึกษาจะพยายามส่งงานช้ากว่ากำหนด 77 วัน น่าเศร้าที่ฉันได้เห็นมัน

ไม่มีข้อผิดพลาดในการกำหนดพารามิเตอร์และกำหนดเวลาผ่านช่องทางการสื่อสารที่ชัดเจน นักเรียนต้องการโครงสร้างและขอบเขต ครูก็เช่นกัน

หากเป้าหมายคือการแสดงความเห็นอกเห็นใจในระดับหนึ่ง เพื่อให้โอกาสในการแก้ไขตนเอง และเพื่อแสดงให้เห็นว่าการกระทำทั้งหมดมีผลที่ตามมา ดังนั้นการยอมรับการทำงานล่าช้าภายในกรอบเวลาที่เหมาะสมคือหนทางที่จะไป

คุณจัดการกับงานสายในห้องเรียนอย่างไร แบ่งปันในความคิดเห็นด้านล่าง นอกจากนี้ วิธีจัดการกับนักเรียนที่ไม่ได้ทำงานใดๆ เลย

ต้องการบทความเช่นนี้อีกหรือไม่ อย่าลืมสมัครรับจดหมายข่าวของเรา!