আপুনি হয়তো প্ৰথমে এই শব্দটো শিকিছিল শিক্ষকতা আৰম্ভ কৰাৰ আগতে। আৰু তাৰ পিছত আপুনি হয়তো নাজানিও ধাৰণাটো ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। কিন্তু আপুনি হয়তো এতিয়াও সুধিছে, “শিক্ষাত মৰাপাট কি?”

আৰম্ভণিৰ বাবে, ইয়াত অলপ পটভূমি দিয়া হ’ল। ১৯৩০ চনত ছোভিয়েট মনোবিজ্ঞানী লেভ ভাইগটস্কিয়ে “জ’ন অৱ প্ৰক্সিমেল ডেভেলপমেণ্ট” বা জেডপিডি ধাৰণাটো বিকশিত কৰিছিল আৰু নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল যে কম বয়সীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক পৰীক্ষা কৰাৰ সঠিক উপায় হ’ল তেওঁলোকৰ সমস্যা সমাধানৰ ক্ষমতা স্বতন্ত্ৰভাৱে আৰু শিক্ষকৰ সহায়ত পৰীক্ষা কৰা।

১৯৭৬ চনত ভাইগটস্কিৰ কামক পুনৰুজ্জীৱিত কৰে গৱেষক ডেভিদ উড, গেইল ৰছ আৰু জেৰম ব্ৰুনাৰে ​​যিয়ে “মৰাপাট” শব্দটোৰ উদ্ভাৱন কৰে। তেওঁলোকৰ প্ৰতিবেদন, “সমস্যা সমাধানত টিউচনৰ ভূমিকা”ত দেখা গৈছে যে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক তেওঁলোকৰ জেডপিডিৰ ভিতৰত নতুন ধাৰণাসমূহ ধৰি লোৱাত নিজকে প্ৰত্যাহ্বান জনাবলৈ উৎসাহিত কৰিলে শিক্ষণত সফলতা লাভ কৰা হয়।

শিক্ষাত মৰাপাট কি?

এইটো এটা পাঠদানৰ প্ৰক্ৰিয়া য'ত এজন শিক্ষাবিদে এটা সমস্যা সমাধানৰ আৰ্হি বা প্ৰদৰ্শন কৰে, তাৰ পিছত পিছুৱাই গৈ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সমস্যাটো স্বতন্ত্ৰভাৱে সমাধান কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰে।

মৰাপাটৰ পাঠদানে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক শিক্ষণক সাধনযোগ্যলৈ ভাঙি তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজনীয় সমৰ্থন প্ৰদান কৰে বুজাবুজি আৰু স্বাধীনতাৰ দিশত আগবাঢ়ি যোৱাৰ সময়ত।

অৰ্থাৎ, ই ঘৰ নিৰ্মাণ কৰাৰ দৰেই। ক্ৰুৱে ইয়াৰ নিৰ্মাণৰ সময়ত গঠনটোক সহায় কৰিবলৈ মৰাপাট ব্যৱহাৰ কৰে। ঘৰখন যিমানেই শক্তিশালী হ’ব সিমানেই ইয়াৰ প্ৰয়োজন কম হ’ব...ইয়াক ওপৰলৈ তুলি ধৰিবলৈ মৰাপাট। আপুনি আপোনাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সহায় কৰি আছে যেতিয়া তেওঁলোকে নতুন ধাৰণা শিকিব৷ তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস আৰু বুজাবুজি যিমানেই বাঢ়ি যায় সিমানেই কম সমৰ্থন বা মৰাপাটৰ প্ৰয়োজন হয়।

মৰাপাট আৰু পাৰ্থক্যৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

কেতিয়াবা শিক্ষকে মৰাপাটৰ সৈতে পাৰ্থক্যৰ বিভ্ৰান্তি কৰে। কিন্তু দুয়োটা আচলতে যথেষ্ট বেলেগ।

বিভিন্ন নিৰ্দেশনা হৈছে এনে এক পদ্ধতি যিয়ে শিক্ষাবিদসকলক পাঠদানৰ টেইলাৰত সহায় কৰে যাতে সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে, তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্য যিয়েই নহওক কিয়, শ্ৰেণীকোঠাৰ সামগ্ৰী শিকিব পাৰে। অৰ্থাৎ, বিভিন্ন শিক্ষণ শৈলীৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিবলৈ পাঠদানৰ টেইলাৰিং।

স্কাফল্ডিংক শিক্ষণক কামোৰৰ আকাৰৰ টুকুৰাত ভাঙি পেলোৱা বুলি সংজ্ঞায়িত কৰা হয় যাতে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে জটিল সামগ্ৰীসমূহ অধিক সহজে মোকাবিলা কৰিব পাৰে। ই পুৰণি ধাৰণাসমূহৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰে আৰু নতুন ধাৰণাসমূহৰ সৈতে সংযোগ কৰে।

শ্ৰেণীকোঠাত মৰাপাট ব্যৱহাৰ কৰা

শ্ৰেণীকোঠাত মৰাপাট ব্যৱহাৰ কৰাৰ বিভিন্ন উপায় আছে।

1. মডেল/প্ৰদৰ্শন: নিৰ্দেশনাৰ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰিবলৈ শাৰীৰিক আৰু দৃশ্যমান সহায়ক ব্যৱহাৰ কৰক আৰু পাঠৰ সম্পূৰ্ণ ছবি অংকন কৰাত সহায় কৰক।
2. ধাৰণাটো কেইবাটাও ধৰণে ব্যাখ্যা কৰক: ব্যৱহাৰ কৰক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে বিমূৰ্ত ধাৰণা আৰু সেইবোৰ কেনেকৈ বুজিব আৰু পঢ়িব লাগে তাৰ মাজত সংযোগ স্থাপন কৰিবলৈ অনুমতি দিবলৈ শ্ৰেণীকোঠাৰ ষ্টেপল যেনে এংকৰ চাৰ্ট, মাইণ্ড মেপ আৰু গ্রাফিক অৰ্গেনাইজাৰ।
3. পাৰস্পৰিক বা সহযোগিতামূলক শিক্ষণ: সৰু সৰু গোট বনাওক পাঠৰ অংশ শিকিবলৈ আৰু শিকোৱাৰ বাবে দায়বদ্ধ।এইটোৱেই ফলপ্ৰসূ শিক্ষণ আৰু মৰাপাটৰ মূল।
4. পূৰ্ব জ্ঞানৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰক: আপোনাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে কি ধাৰণা আয়ত্ত কৰিছে আৰু তেওঁলোকক ক’ত অধিক নিৰ্দেশনাৰ প্ৰয়োজন সেই বিষয়ে জানিব পৰাৰ আগতেই আপুনি গঢ়ি তুলিব নোৱাৰে। শিক্ষণৰ ব্যৱধান চিনাক্ত কৰাৰ এই সুযোগ। মিনি-পাঠ, জাৰ্নেল প্ৰৱেশ, ফ্ৰন্ট-লোডিং ধাৰণা-নিৰ্দিষ্ট শব্দভাণ্ডাৰ বা কেৱল এটা দ্ৰুত শ্ৰেণী আলোচনাৰ দৰে কাৰ্য্যকলাপ ব্যৱহাৰ কৰি, আপুনি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকল ক'ত আছে তাৰ আকাৰ বৃদ্ধি কৰিব পাৰে।
5. ধাৰণাটো উপস্থাপন কৰক আৰু ইয়াৰ মাজেৰে কথা পাতক: এইখিনিতে আপুনি সমস্যাটোৰ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰে, ইয়াক কেনেকৈ সমাধান কৰিব লাগে আৰু কিয় কৰিব লাগে সেই বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰে।
6. ধাৰণাটোৰ বিষয়ে আলোচনা কৰি যাওক: ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সৰু সৰু গোটত বিভক্ত কৰক। তেওঁলোকক একেলগে পাঠটোৰ বিষয়ে আলোচনা কৰাওক। ধাৰণাটোৰ বিষয়ে উত্তৰ দিবলৈ তেওঁলোকক প্ৰশ্ন দিয়ক।
7. গোটেই শ্ৰেণীটোক আলোচনাত জড়িত কৰক: ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ কওক। ধাৰণাটোক এটা শ্ৰেণী হিচাপে আলোচনা কৰক, ধাৰণাটোক আলোকিত কৰিবলৈ কথোপকথনত সকলো স্তৰৰ বুজাবুজি জড়িত কৰক।
8. ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক অনুশীলন কৰিবলৈ সময় দিয়ক : কেইজনমান ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ব’ৰ্ডলৈ আহি সমাধান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক পাঠটো। নতুন তথ্য প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰিবলৈ তেওঁলোকক যথেষ্ট সময় নিশ্চয়কৈ দিয়ক। সহযোগিতামূলক শিক্ষণ গাঁথনি ৰূপায়ণৰ বাবেও এইটো এটা ভাল সময়।
9. বুজিৰ বাবে পৰীক্ষা কৰক : কোনে পাইছে আৰু কাক অধিক এজন এজনকৈ সময়ৰ প্ৰয়োজন হ'ব পাৰে চাবলৈ আপোনাৰ সুযোগ ইয়াত আছে।

মৰাপাটৰ সুবিধা আৰু প্ৰত্যাহ্বান

মৰাপাটৰ বাবে সময়, ধৈৰ্য্য আৰু...মূল্যায়ন. যদি কোনো শিক্ষকে তেওঁলোকৰ বুজাবুজিত এজন ছাত্ৰ ক’ত আছে সেইটো সম্পূৰ্ণৰূপে বুজি নাপায়, তেন্তে তেওঁলোকে ছাত্ৰজনক নতুন ধাৰণা এটা সফলতাৰে শিকিবলৈ স্থান নিদিবও পাৰে। কিন্তু সঠিকভাৱে কৰিলে মৰাপাটৰ দ্বাৰা এজন ছাত্ৰক বুজাবুজিৰ গভীৰতা আৰু সমস্যা সমাধানৰ দক্ষতা উন্নত কৰিব পাৰি। ইয়াৰ উপৰিও ই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক শিকিবলৈ এক মজাৰ, ইন্টাৰেক্টিভ আৰু আকৰ্ষণীয় পৰিৱেশ প্ৰদান কৰে!