Beste WeAreTeachers:

Ik hoorde net tijdens een personeelsvergadering dat er nu een zero-tolerance beleid is voor het vieren van feestdagen. Er zullen geen activiteiten of zelfs thematische werkbladen meer worden toegestaan op onze K-3 school. Doe me een lol. Laat deze kinderen kinderen kinderen zijn. Ik bedoel, onze school moet zelfs de oktober kalender opnieuw maken omdat het een beetje 'Halloween-achtig' was. Dat lijkt me zo extreem. Wat is uw advies over Halloween op school?-School moet leuk zijn

Beste S.S.B.F.,

Dank u voor het ter sprake brengen van een onderwerp dat voor sommige leerkrachten en gezinnen een superbelasting kan vormen. Het is gezond om vraagtekens te zetten bij het beleid en bij ons eigen denken. Mijn dochters zijn nu volwassen, en het debat over de vraag of Halloween en andere feestdagen op school gepast zijn, is al aan de gang sinds ze klein waren.

Ook al wordt Halloween vaak beschouwd als een seculiere feestdag, als we dieper graven in de oorsprong van Halloween, leren we dat het teruggaat tot oude Keltische herfstfeesten en later werd beïnvloed door de Romeinen die het Keltische grondgebied veroverden. Met de komst van het christendom werd Allerzielen gevierd met vreugdevuren, optochten en het verkleden in kostuums als engelen en duivels. Allerheiligenwerd ook Allerheiligen genoemd, en de nacht ervoor heette Allerheiligenavond, wat bekend werd als Halloween.

Ook al is de oorsprong van Halloween niet de focus op scholen, sommige families zijn geen voorstanders. Hier is het ding. Ongeveer een derde van de Amerikaanse bevolking niet Sommige gezinnen hebben liever niet dat hun kinderen deelnemen aan activiteiten in verband met Halloween. Naarmate de bevolking van de VS cultureel en religieus diverser is geworden, is het besef van gelijkheid op scholen en daarbuiten toegenomen. Een assistent-directeur van de scholen van Evanston, Ill. verklaarde: "Hoewel we erkennen dat Halloween voor velen een leuke traditie is, is het geen feestdag diegevierd door iedereen om verschillende redenen, en wij willen dat eren."

In de geest van INCLUSIVITEIT in het onderwijs, kun je overwegen om Halloween een thuiservaring te laten zijn voor degenen die aan de activiteiten deelnemen. Er zijn veel alternatieven voor Halloween die toch leuk kunnen zijn voor leerlingen. Veel leerkrachten zijn overgestapt op het vieren van de seizoenen. Het is niet Halloween op zich dat het leren leuk maakt. Het zijn de afsluitende zintuiglijke, praktische, sociale ervaringen die dat doen.

U klinkt als een leraar die het leren leuk en boeiend vindt. Plezier is niet pluis zoals sommigen misschien denken. Dus, wat maakt iets leuk? Neem een moment en vraag uzelf af: is plezier echt gebonden aan een vakantieonderwerp, of is plezier het resultaat van gevarieerde, interactieve en creatieve ervaringen? Veel onderwijzers stellen dat de factor plezier toeneemt wanneer het leren gebaseerd is op levensechte ervaringen, hands-on leren en samenwerking. Het bieden van keuzemogelijkheden verhoogt de motivatie, wat een onderwerp weer interessanter kan maken. Plezier is een vruchtbare bodem voor leren!

Beste WeAreTeachers:

Ik had een student die een heel slecht eerste jaar had in zijn persoonlijke leven, en hij zakte twee keer voor mijn lessen Amerikaanse geschiedenis. Helaas is deze student niet afgestudeerd. Hij is nu aan het studeren voor zijn GED en wil mijn hulp. Ik kan het gewoon niet doen. Ook al vertrouwt hij me en waardeert hij alles wat ik voor hem deed toen het moeilijk was, ik kan gewoon niet de geschiedenis inhoud voor zijnGED. Hij is mijn leerling niet meer of zelfs een leerling van de school. Ik ben een deurmat en ik probeer dat te veranderen. Hoe schrijf ik terug en zeg nee zonder me schuldig te voelen? Mijn bord is vol.

Beste M.P.I.F.,

U bent geen "deurmat"! In plaats daarvan stelt u gezonde grenzen en bevordert u de verantwoordelijkheid van de leerling! U zei dat deze leerling moeilijke tijden heeft doorgemaakt. En wat deed u? U kwam opdagen en maakte contact. Marieke van Woerkom leidt de herstelpraktijken van het Morningside Center en herinnert ons eraan dat "afwezigheid van verbondenheid leed en ziekte kan veroorzaken. Sociale verbondenheid is de belangrijkste factor in de ontwikkeling van de leerling.Je hebt je leerling gesteund en nu is het tijd om hem aan te moedigen verantwoordelijkheid te nemen en zelfvertrouwen op te bouwen.

De volgende fase van je ondersteuning gaat over het communiceren van je geloof in het potentieel van je leerling om zijn leven in eigen hand te nemen. Ik nam contact op met Barbie Magoffin, een lerares aan de San Diego High School. Barbie is strategisch, meelevend, en heeft titanium-niveau, Ze deelde: "Ik zou de student vertellen dat je nu niet in staat bent om extra dingen op je te nemen, maar dat je zo blij bent om te weten dat hij het onder controle heeft. 'Wat een geweldige kans is dit om te laten zien hoe vaardig je bent in je eentje! Ik kan niet wachten om te horen hoe het gaat. Je hebt dit!'".

Als opvoeders hebben wij een unieke kans om hoop bij onze leerlingen te kweken. Er zijn twee cruciale componenten om hoop haalbaar en praktisch te maken. Eén aspect is het creëren van paden. Paden zijn plannen die we maken om uitdagingen te overwinnen en onze doelen te bereiken. Deze paden kunnen rustplaatsen, omwegen en alternatieve routes bevatten. Herinner uw leerling eraan dat hij zich moet blijven concentreren op zijndoel om de GED te halen en flexibel te zijn met hoe hij dat doel bereikt. Moedig uw leerling ook aan om GED-oefentests te maken, want dat is een van de beste manieren om te studeren.

Een andere component van hoop is agency. Agency verwijst naar het geloof en vertrouwen dat leerlingen in zichzelf hebben om de doelen te bereiken die ze voor zichzelf stellen. Leerlingen die agency vertonen, merken dat hun huidige gedrag de toekomst beïnvloedt. Met learner agency is de kans groter dat uw leerling volhardt in zijn GED-doel, zelfs als het pad hobbelig is. In plaats van de mentor van uw leerling te zijn enJezelf te veel uitrekken, help hem te zien hoe ver hij is gekomen. C.S. Lewis schreef: "Is het niet grappig hoe dag na dag niets verandert, maar als je terugkijkt is alles anders."

Beste WeAreTeachers:

Ik zit al 15 jaar op mijn school en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Een ouder van een van mijn brugklassers was boos over mijn huiswerkbeleid, benodigdheden en communicatie. Ik vroeg mijn directeur om aanwezig te zijn bij onze ouderconferentie, wat de ouder erg boos maakte. Toen ontving ik een dreigende sms van de ouder voor onze vergadering. Toen ik mijn directeur vroeg om de leerling te verwijderen vanmijn klas, mijn verzoek werd genegeerd. Ik kreeg te horen, "U zal de geplande conferentie houden." De ouder kwam 30 minuten te laat op de conferentie en ontmoette de directeur vóór mij. Ze spraken over alles wat ik probeerde te zeggen, en een van de ouders spuugde zelfs vier keer in mijn vuilnisbak tijdens de conferentie. Mijn directeur steunde me niet, en ik walg er grondig van. Hoe moet ik hiermee omgaan? - Aangevallen en ondermijnd

Beste A.A.U.,

Dit is een extreme situatie! Het is normaal om families te ontmoeten om klaslokalen te bespreken en meer persoonlijke informatie over hun kinderen te krijgen om te kunnen inspelen op hun sociale en academische behoeften. En het is ONMIDDELLIJK dat ouders zich onbeleefd gedragen tot het punt van spugen... vier in de vuilnisbak. Dat klinkt zo ongemakkelijk en smerig.

Het is begrijpelijk dat je je ondermijnd voelt door je directeur. Dat zou ik ook doen. Dat gebrek aan steun kan echt gevoelens van zelftwijfel opwekken die je misschien hebt. Minimaal zou je directeur ervoor kunnen zorgen dat de klas verandert. Het is teleurstellend om te horen dat je stem werd genegeerd.

Hopelijk heb je contact opgenomen met je vakbond en/of je personeelsafdeling om steun te krijgen voor de dubbele klap die je hebt gekregen. Het is het niet waard om in je eentje door de modder te waden. Je staat er niet alleen voor! Zij kunnen je helpen de stappen uit te zoeken om deze leerling dit jaar in een andere klas te krijgen.

Als deze leerling de rest van het jaar onder jouw vleugels blijft, zorg er dan voor dat een andere collega je vergezelt bij eventuele persoonlijke interacties. Als ouderinteracties een grote aderlating zijn, probeer dan je ideeën via e-mail aan de ouders door te geven. Het is ook belangrijk dat je iemand hebt die je vergezelt bij vergaderingen met het schoolhoofd.

Denk aan wat Pema Chodron zegt. "Jij bent de hemel. Al het andere is gewoon het weer." Moeilijke tijden gaan voorbij, en je bent uitgestrekt. Kom altijd voor jezelf op en weet dat je beter verdient. In solidariteit.

Beste WeAreTeachers:

Ik voel me uitgeput, en ik denk erover om ontslag te nemen. Ik word al twee weken wakker en overtuig mezelf ervan om mijn opzegtermijn van twee weken niet in te dienen. Maar ik ben een eerste moeder met een kind van 1 jaar, en dit is pas mijn tweede jaar als leraar. Bovendien heb ik te maken met studenten die twee weken achter elkaar afwezig zijn vanwege COVID of blootstelling, en studenten die al een tijdje niet in een klaslokaal hebben gezeten.anderhalf jaar omdat ze online waren. Ik heb zo'n schuldig geweten omdat ik me zo voel, vooral omdat als ik nu echt wegga, mijn studenten en collega's eronder zullen lijden. Heeft u advies voor het nemen van een beslissing als deze? -Klaar om ontslag te nemen

Beste R.T.R.,

U beschrijft hoe zoveel onderwijzers zich voelen terwijl ze voor het derde schooljaar onder COVID-omstandigheden werken. Het is HARD! Auteur en activist Glennon Doyle schreeuwt van de daken: "Ik zie uw angst, en die is groot. Ik zie ook uw moed, en die is groter. We kunnen moeilijke dingen doen." Of u nu in het onderwijs blijft of besluit ontslag te nemen, laat die schuldgevoelens oplossen en verdwijnen.Er is moed voor nodig om te doen wat goed voelt voor jou.

Als ik leraren vraag om gevoelens te beschrijven die bij hen opkomen in deze uitdagende huidige realiteit, zeggen velen dat zij zich moe, overweldigd, ineffectief en moe voelen. Zei ik twee keer "moe"? Ja, want veel leraren voelen zich dat moe Dubbel moe. Een nieuwe lerares en een nieuwe moeder zijn is al heel wat. Maar nu, in het midden van onze wereldwijde pandemie, is het nog veel moeilijker.

Ik was een lerares en nieuwe moeder, net als jij. En er waren dagen dat ik op mijn werk kwam met vlekken op mijn shirt van mijn lekkende moedermelk, onvolledige lesplannen en het gevoel dat ik mijn dag in een haastige vergeetachtigheid doorliep. Ik voelde me verstrooid, afgeleid en niet op mijn best. En weet je wat het verschil maakte? Contact maken met een andere werkende moeder op de campus. We steunden elkaar,en we hielpen elkaar dagelijks. Meer dan 25 jaar later zijn we nog steeds goede vrienden en komen we veel voor elkaar op. Je moet zelf beslissen wat het beste voor je is, maar als je ervoor kiest om in het onderwijs te blijven, heb dan moed, stel je kwetsbaar op en stel je open voor een hartelijke collega. Margaret Wheatly zegt: "Wat het probleem ook is, gemeenschap is het antwoord."

Elizabeth Scott, Ph.D., beschrijft zelfzorg als "een bewuste handeling die iemand onderneemt om zijn eigen fysieke, mentale en emotionele gezondheid te bevorderen. Zelfzorg kan vele vormen aannemen. Het kan zijn dat je ervoor zorgt dat je elke avond genoeg slaapt of dat je een paar minuten naar buiten gaat voor wat frisse lucht." Volgens Scott zijn er vijf soorten zelfzorg: mentale, fysieke, sociale, emotionele en emotionele zorg.geestelijk.

Eerst en vooral: wat doe je om jezelf aan te vullen? Hoe vul je jezelf aan? Denk aan iets dat je een gevoel van bruisende vreugde geeft. Gun jezelf een persoonlijke dag om enkele uitvoerbare zelfzorgideeën uit te proberen. Probeer je beslissing om ontslag te nemen te nemen wanneer je een ruime stemming hebt. Wees goed, één moment per keer.

Heeft u een brandende vraag? E-mail ons op [email protected].

Beste WeAreTeachers:

Ik geef les in wetenschappen aan de zevende klas van mijn plaatselijke openbare school, en ik ben zo ongelukkig. Het is nog maar iets meer dan een maand geleden dat de school begon, en ik voel me zo klaar. Het is oktober, en het voelt al als april. Ik heb het gevoel dat ik een slechte leraar ben. Ik weet dat ik dat niet ben, maar ik blijf het elke dag voelen. Hoe kan ik mijn plezier in lesgeven weer aanwakkeren?

Illlustratie: Jennifer Jamieson