Sevgili WeAreTeachers:

Az önce bir personel toplantısında herhangi bir bayramın kutlanmasına sıfır tolerans politikası uygulandığını öğrendim. K-3 okulumuzda artık hiçbir etkinliğe ve hatta temalı çalışma sayfalarına izin verilmeyecek. Bırakın çocuklar çocuk olsun. Demek istediğim, okulumuz aslında Ekim takvimini yeniden yapmak zorunda çünkü biraz "Cadılar Bayramı" gibiydi. Bu bana çok aşırı geliyor. Okulda Cadılar Bayramı ile ilgili tavsiyeniz nedir?-Okul Eğlenceli Olmalı

Sevgili S.S.B.F,

Bazı öğretmenler ve aileler için çok önemli olabilecek bir konuyu gündeme getirdiğiniz için teşekkür ederim. Politikaları ve kendi düşüncelerimizi sorgulamamız bizim için sağlıklı. Kızlarım şu anda yetişkin ve Cadılar Bayramı ve diğer tatil kutlamalarının okulda uygun olup olmadığı tartışması küçüklüklerinden beri devam ediyor.

Cadılar Bayramı genellikle seküler bir bayram olarak kabul edilse de, Cadılar Bayramı'nın kökenine indiğimizde, eski Kelt sonbahar festivallerine dayandığını ve daha sonra Kelt topraklarını fetheden Romalılardan etkilendiğini öğreniyoruz. Hristiyanlığın aşılanmasıyla birlikte, Tüm Ruhlar Günü şenlik ateşleri, geçit törenleri ve melekler ve şeytanlar gibi kostümler giyerek kutlandı. Tüm Azizler Günüaynı zamanda All-Hallows olarak da adlandırılırdı ve bir önceki gece All-Hallows Eve olarak adlandırılırdı, bu da Cadılar Bayramı olarak bilinirdi.

Her ne kadar okullarda Cadılar Bayramı'nın kökenine odaklanılmasa da, bazı aileler Cadılar Bayramı'nı desteklemiyor. Şöyle ki, ABD nüfusunun yaklaşık üçte biri değil Bazı aileler çocuklarının Cadılar Bayramı ile ilgili etkinliklere katılmamasını tercih etmektedir. ABD nüfusu kültürel ve dini açıdan daha çeşitli hale geldikçe, okullarda ve ötesinde eşitlik bilinci artmıştır. Evanston, Ill. okullarından bir Müfettiş Yardımcısı, "Cadılar Bayramı'nın birçok kişi için eğlenceli bir gelenek olduğunu kabul etmekle birlikte, buHerkes tarafından çeşitli nedenlerle kutlanıyor ve biz de bunu onurlandırmak istiyoruz."

Eğitimde KAPSAYICILIK ruhuyla, Cadılar Bayramı'nın etkinliklere katılanlar için bir ev deneyimi olmasına izin vermeyi düşünün. Cadılar Bayramı'nın öğrenciler için hala eğlenceli olabilecek birçok alternatifi vardır. Birçok eğitimci mevsimleri kutlamaya yönelmiştir. Öğrenmeyi eğlenceli kılan Cadılar Bayramı değil, sonuçta ortaya çıkan duyusal, uygulamalı, sosyal deneyimlerdir.

Öğrenmeyi eğlenceli ve ilgi çekici hale getirmeye değer veren bir öğretmene benziyorsunuz. Eğlence, bazılarının düşündüğü gibi abartı değildir. Peki, bir şeyi eğlenceli yapan nedir? Bir an durun ve kendinize sorun: eğlenceli mi gerçekten Eğlence bir tatil konusuna mı bağlıdır, yoksa çeşitli, etkileşimli ve yaratıcı deneyimlerin bir sonucu mudur? Birçok eğitimci, öğrenme gerçek yaşam deneyimlerine, uygulamalı öğrenmeye ve işbirliğine dayandığında eğlence faktörünün arttığını savunmaktadır. Seçenek sunmak motivasyonu artırır ve bu da bir konuyu daha ilginç hale getirebilir. Eğlence, öğrenme için verimli bir zemindir!

Sevgili WeAreTeachers:

Özel hayatında gerçekten çok kötü bir üçüncü yıl geçiren bir öğrencim vardı ve ABD Tarihi derslerimden iki kez kaldı. Ne yazık ki bu öğrenci mezun olamadı. Şimdi GED için çalışma sürecinde ve benden yardım istiyor. Bunu yapamam. Bana güvenmesine ve işler zor olduğunda onun için yaptığım her şeyi takdir etmesine rağmen, onun için tarih içeriğini kaşıkla besleyemem.GED. Artık benim öğrencim değil, hatta okulun öğrencisi bile değil. Paspas olma eğilimindeyim ve bunu değiştirmeye çalışıyorum. Suçluluk hissetmeden nasıl cevap yazabilirim ve hayır diyebilirim? -My Plate is Full

Sevgili M.P.I.F.,

Siz bir "paspas" değilsiniz! Bunun yerine, sağlıklı sınırlar oluşturuyor ve öğrenci sorumluluğunu teşvik ediyorsunuz! Bu öğrencinin bazı zor zamanlar geçirdiğini söylediniz. Peki ne yaptınız? Ortaya çıktınız ve bağlantı kurdunuz. Marieke van Woerkom, Morningside Center'ın onarıcı uygulamalarına öncülük ediyor ve bize şunu hatırlatıyor: "Bağlantı yokluğu sıkıntıya ve hastalığa neden olabilir.Panzehir ve giderek artan bir şekilde temel bir insan ihtiyacı olarak görülüyor." Öğrencinizi desteklediniz ve şimdi onu sorumluluk almaya ve güven inşa etmeye teşvik etme zamanı.

Desteğinizin bir sonraki aşaması, öğrencinizin hayatını kontrol altına alma potansiyeline olan inancınızı iletmekle ilgilidir. San Diego Lisesi'nde öğretmen olan Barbie Magoffin'e ulaştım. Barbie stratejik, şefkatli ve Titanyum seviyesinde, "Öğrenciye şu anda fazladan bir şey yapamayacağınızı, ancak kontrol altında olduğunu bilmekten çok heyecan duyduğunuzu söylerdim. 'Kendi başına ne kadar yetenekli olduğunu göstermek için bu ne harika bir fırsat! Nasıl gittiğini duymak için sabırsızlanıyorum. Bunu yapabilirsin!"

Eğitimciler olarak, öğrencilerimizde umut geliştirmeye yardımcı olmak için eşsiz bir fırsata sahibiz. Umudu yapılabilir ve pratik hissettirmenin iki kritik bileşeni vardır. Bir yönü, yollar oluşturmayı içerir. Yollar, zorlukların üstesinden gelmek ve sahip olduğumuz hedeflere doğru ilerlemek için yaptığımız planlardır. Bu yollar dinlenme duraklarını, dolambaçlı yolları ve alternatif rotaları içerebilir. Öğrencinize kendi hedeflerine odaklanmasını hatırlatınGED'e ulaşmayı hedefleyin ve bu hedefe nasıl ulaşacağı konusunda esnek olun. Ayrıca, öğrencinizi GED deneme sınavlarına girmesi için teşvik edin, çünkü bu en iyi çalışma yöntemlerinden biridir.

Umudun bir diğer bileşeni de temsilciliktir. Temsilcilik, öğrencilerin kendileri için belirledikleri hedeflere ulaşmak için kendilerine duydukları inanç ve güveni ifade eder. Temsilcilik sergileyen öğrenciler, mevcut davranışlarının geleceği etkilediğini fark ederler. Öğrenci temsilciliği ile öğrencinizin, yol engebeli olsa bile GED hedefine doğru sebat etme olasılığı daha yüksektir. Öğrencinizin öğretmeni olmak yerine veC.S. Lewis şöyle yazmıştır: "Günden güne hiçbir şeyin değişmemesi ama geriye dönüp baktığınızda her şeyin farklı olması ne kadar komik, değil mi?"

Sevgili WeAreTeachers:

Ben 15 yıldır okulumdayım ve hiç böyle bir şey yaşamadım. Birinci sınıf öğrencilerimden birinin velisi ödev politikam, malzemelerim ve iletişimim konusunda üzgündü. Müdürümden veli toplantımızda hazır bulunmasını istedim, bu da veliyi çok üzdü. Sonra toplantımızdan önce veliden tehdit mesajı aldım. Müdürümden öğrenciyi okuldan almasını istediğimdesınıfımda, isteğim göz ardı edildi. Bana söylendi, "Sen olacak "Veli konferansa 30 dakika geç geldi ve benden önce müdürle görüştü. Söylemeye çalıştığım her şeyin üzerine konuştular ve hatta velilerden biri konferans sırasında dört kez ÇÖP KUTUMA TÜKÜRDÜ. Müdürüm beni desteklemedi ve ben tamamen tiksindim. Bunu nasıl ele almalıyım?

Sevgili A.A.U.,

Bu aşırı bir durum! Ailelerle sınıf sistemlerini tartışmak ve sosyal ve akademik ihtiyaçlarına cevap verebilmek için çocukları hakkında daha fazla kişisel bilgi edinmek için bir araya gelmek yaygındır. Ve ebeveynlerin tükürme noktasına kadar kaba davranması alışılmadık bir durumdur. dört Bu kulağa çok rahatsız ve iğrenç geliyor.

Müdürünüz tarafından baltalandığınızı hissetmeniz anlaşılabilir bir durum. Ben de öyle hissederdim. Bu destek eksikliği, kendinizden şüphe duyma duygularınızı gerçekten tetikleyebilir. Müdürünüz en azından bu sınıf değişikliğinin gerçekleşmesini sağlayabilir. Sesinizin dikkate alınmadığını duymak hayal kırıklığı yaratıyor.

Umarım, yaşadığınız çifte darbe ile ilgili destek almak için sendikanıza ve/veya insan kaynakları departmanınıza ulaşmışsınızdır. Kendi başınıza çamurun içinden geçmeye çalışmak buna değmez. Yalnız değilsiniz! Bu öğrenciyi bu yıl için başka bir sınıfa yerleştirmek için atmanız gereken adımları bulmanıza yardımcı olabilirler.

Bu öğrenci yılın geri kalanında kanatlarınızın altına girerse, ortaya çıkan yüz yüze etkileşimlerde başka bir meslektaşınızın size katıldığından emin olun. Ebeveyn etkileşimleri büyük bir tükenme olduğunda, fikirlerinizi ebeveynlere e-posta yoluyla iletmeyi deneyin. Müdür toplantılarında da birinin size katılması sizin için önemlidir.

Pema Chodron'un sözünü hatırlayın: "Siz gökyüzüsünüz, geri kalan her şey sadece havadır." Zor zamanlar geçer ve siz enginsiniz. Her zaman kendiniz için ayağa kalkın ve daha iyisini hak ettiğinizi bilin. Dayanışma içinde.

Sevgili WeAreTeachers:

Kendimi tükenmiş hissediyorum ve istifa etmeyi düşünüyorum. Son iki haftadır kendimi iki haftalık ihbarımı yapmamaya ikna etmek için uyanıyorum. Ama ben bir yaşında bir çocukla ilk kez anne oluyorum ve bu benim sadece ikinci öğretmenlik yılım. Bunun da ötesinde, COVID veya maruz kalma nedeniyle bir seferde iki hafta boyunca dışarıda kalan öğrencilerle ve bir süredir sınıfta bulunmayan öğrencilerle uğraşıyorum.Böyle hissettiğim için çok vicdan azabı çekiyorum, özellikle de bu noktada gerçekten ayrılırsam öğrencilerim ve iş arkadaşlarım acı çekecek. Böyle bir karar vermek için herhangi bir tavsiyeniz var mı?

Sevgili R.T.R,

COVID koşulları altında üçüncü okul yılı için çalışırken pek çok eğitimcinin hissettiklerini tarif ediyorsunuz. ZOR! Yazar ve aktivist Glennon Doyle çatılardan bağırıyor, "Korkunuzu görüyorum ve büyük. Cesaretinizi de görüyorum ve daha büyük. Zor şeyler yapabiliriz." İster öğretmenlik mesleğinde kalın ister istifa etmeye karar verin, bu suçluluk duygularının çözülmesine ve dağılmasına izin verin.SİZİN için doğru olanı yapmak cesaret gerektirecektir.

Öğretmenlerden bu zorlu dönemde hissettikleri duyguları tanımlamalarını istediğimde, birçoğu yorgun, bunalmış, etkisiz ve bezgin hissettiklerini söylüyor. İki kez mi "yorgun" dedim? Evet, çünkü birçok öğretmen kendini o yorgun Yeni bir öğretmen ve yeni bir anne olmanın üstesinden gelmek çok zor. Ama şimdi, küresel salgının tam ortasında, katlanarak daha da zorlaşıyor.

Ben de sizin gibi bir öğretmen ve yeni bir anneydim. İşe gittiğim günlerde gömleğimde akan anne sütümden kalan lekeler, tamamlanmamış ders planları ve günümü aceleci bir unutkanlık içinde geçirdiğimi hissettiğim günler oldu. Kendimi dağılmış, dikkatim dağılmış ve elimden gelenin en iyisini yapmıyormuş gibi hissettim. Ve tüm farkı yaratan neydi biliyor musunuz? Kampüste çalışan başka bir anneyle bağlantı kurmak. Birbirimizin arkasını kolladık,Birbirimize her gün yardım ederdik. 25 yılı aşkın bir süre sonra hâlâ yakın arkadaşız ve birbirimize her zaman destek oluyoruz. Sizin için en iyisinin ne olduğuna karar vermelisiniz, ancak öğretmenlikte kalmayı seçerseniz, cesaretli olun, savunmasız olun ve sıcak ruhlu bir meslektaşınıza açılın. Margaret Wheatly, "Sorun ne olursa olsun, cevap topluluktur" diyor.

Elizabeth Scott, Ph.D., öz bakımı "kişinin kendi fiziksel, zihinsel ve duygusal sağlığını geliştirmek için yaptığı bilinçli bir eylem" olarak tanımlıyor. Öz bakımın birçok şekli olabilir. Her gece yeterince uyumanızı sağlamak veya temiz hava almak için birkaç dakikalığına dışarı çıkmak olabilir." Scott'a göre beş tür öz bakım vardır - zihinsel, fiziksel, sosyal, duygusal veruhani.

Her şeyden önce, kendinizi yenilemek için ne yapıyorsunuz? Kendinizi nasıl dolduruyorsunuz? Size kabaran bir neşe duygusu hissettiren bir şey düşünün. Yapılabilir bazı kişisel bakım fikirlerini denemek için kendinize kişisel bir gün hediye edin. İstifa edip etmeme konusundaki kararınızı ferah bir havaya sahip olduğunuzda vermeye çalışın. Her seferinde bir an iyi olun.

Yakıcı bir sorunuz mu var? [email protected] adresinden bize e-posta gönderin.

Sevgili WeAreTeachers:

Yerel devlet okulumda 7. sınıf fen bilgisi öğretiyorum ve çok mutsuzum. Okul başlayalı bir aydan biraz fazla oldu ve kendimi çok bitmiş hissediyorum. Ekim ayındayız ama şimdiden Nisan gibi geliyor. Kötü bir öğretmenmişim gibi hissediyorum. Öyle olmadığımı biliyorum ama her gün bunu hissetmeye devam ediyorum. Öğretme sevincimi tekrar nasıl ateşleyebilirim?

İllüstrasyon: Jennifer Jamieson