দায়িত্ব ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে এদিনতে গঢ়ি তোলা বস্তু নহয়। আমাৰ মতে কাম নহ’লে আত্মনিয়ন্ত্ৰণ দেখুৱাবলৈ, সিদ্ধান্তৰ বাবে জবাবদিহি হ’বলৈ, আমি আৰম্ভ কৰা কামখিনি শেষ কৰিবলৈ আৰু হাৰ মানিব বিচৰাৰ সময়তো চেষ্টা কৰি থাকিবলৈ বহুত অভ্যাসৰ প্ৰয়োজন। আমাৰ মধ্য আৰু হাইস্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক দায়িত্বশীল যুৱ প্ৰাপ্তবয়স্ক হ’বলৈ এই দক্ষতাসমূহৰ অনুশীলন (আৰু বিফল!) বহু সুযোগৰ প্ৰয়োজন। গৱেষণাই নিশ্চিত কৰিছে যে আমি চিৰদিনৰ বাবে জনা কথাখিনি। CASEL, সহযোগী একাডেমিক, সামাজিক আৰু আৱেগিক শিক্ষণৰ প্ৰতিবেদন অনুসৰি এই ধৰণৰ সামাজিক আৰু আৱেগিক শিক্ষণে কেৱল আজীৱন, ভৱিষ্যতৰ বাবে সাজু দক্ষতা গঢ়ি তোলাই নহয়, ই শৈক্ষিক কৃতিত্বও উন্নত কৰে আৰু কিশোৰ-কিশোৰীসকলৰ সামগ্ৰিক মংগল সমৰ্থন কৰে।

গেম ১: আপুনি দায়িত্বত আছে

কেনেকৈ খেলিব: কেতিয়াবা আটাইতকৈ সহজ খেলবোৰেই আটাইতকৈ স্মৰণীয় আৰু শক্তিশালী হয়। এই খেলৰ নিয়মবোৰ সহজ। দিনটোৰ ভিতৰত (বা শ্ৰেণীৰ সময়ছোৱাত) এনে এটা সময়ৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰক য’ত এজন ছাত্ৰ শ্ৰেণী নেতা হয়। সেই ছাত্ৰজন এতিয়া “ভাৰপ্ৰাপ্ত”। স্পষ্টভাৱে, আপুনি প্ৰথমে কিছুমান নিয়ম আৰু নিৰ্দেশনা স্থাপন কৰিব লাগিব। উদাহৰণস্বৰূপে, “আপুনি শ্ৰেণীকোঠাৰ পৰা ওলাই যাব নোৱাৰে,” বা “স্কুলৰ সকলো সাধাৰণ নিয়ম মানি চলিব লাগিব।” আচলতে এই খেলখনে সৰ্বোত্তম কাম কৰে যেতিয়া ছাত্ৰ নেতাৰ শ্ৰেণীত শিকাবলৈ এটা নিৰ্দিষ্ট পাঠ থাকে। তাৰ মাজেৰে ঘূৰিবছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক প্ৰতিদিনে আৰু চিন্তা কৰিবলৈ সময়ৰ পৰিকল্পনা কৰে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে তেওঁলোকৰ সমনীয়াৰ নেতৃত্বৰ দক্ষতাৰ বিষয়ে বহু কথা ক’ব পাৰিব। আৰু তেওঁলোকে বহু কথা শিকিব যে মানুহৰ এটা দল চলোৱাটো কিমান কঠিন হ’ব পাৰে।

ই কেনেকৈ দায়িত্ব শিকায়: দায়িত্বশীল হ’বলৈ শিকাৰ এটা ডাঙৰ অংশ হ’ল মালিকীস্বত্ব ল’বলৈ শিকা আপোনাৰ কাৰ্য্যৰ ওপৰত। আনকি প্ৰাপ্তবয়স্কৰ বাবেও যেতিয়া আমি অনুভৱ কৰো যে আমাৰ নেতৃত্বই ভাল সিদ্ধান্ত লোৱা নাই তেতিয়া ই হতাশাজনক হ’ব পাৰে। কিশোৰ-কিশোৰীসকলে হতাশাৰ অনুভৱৰ সৈতে যুঁজিব পাৰে বা আনকি সমনীয়াৰ নিৰ্দেশনা মানি চলিবলৈও সংগ্ৰাম কৰিব পাৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ বাবে এইটো এটা শিকনীয় মুহূৰ্ত। শিক্ষক হিচাপে আমি হতাশাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ বাবে উপযুক্ত আচৰণৰ আৰ্হি ল’ব পাৰো আৰু সেই অনুভৱবোৰক কেনেকৈ উপযুক্তভাৱে কণ্ঠস্বৰ দিব পাৰি। আমি ছাত্ৰ নেতাসকলক তেওঁলোকৰ সহপাঠীৰ সৈতে স্পষ্টভাৱে যোগাযোগ কৰাত সহায় কৰিব পাৰো। আৰু, যেতিয়া আমি শ্ৰেণীৰ সৈতে চিন্তা কৰোঁ, তেতিয়া আমি তেওঁলোকক শ্ৰেণীকোঠাৰ শ্ৰেষ্ঠ নেতাসকলৰ কি গুণ থকা যেন লাগিছিল সেইটো চিনাক্ত কৰাত সহায় কৰিব পাৰো।

খেল ২: মোৰ নেতৃত্ব অংকন খেল অনুসৰণ কৰক

কেনেকৈ খেলিব: ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক যোৰকৈ ৰাখক, এজন আপোনাৰ ফালে আৰু আনটো বিপৰীত দিশলৈ মুখ কৰি কাগজ আৰু পেঞ্চিলেৰে। ইয়াৰ পিছত আপোনাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক কওক যে আপুনি আপোনাৰ সন্মুখত থকা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক এখন সহজ ছবি দেখুৱাবলৈ ওলাইছে। তেওঁলোকে ইয়াক চাবলৈ ১৫ ছেকেণ্ড পোৱাৰ পিছত, আপুনি ইয়াক লুকুৱাই ৰাখিব (কিন্তু ইয়াক মচি পেলাব নালাগে)। আপুনি এবাৰ “যাওঁক” বুলি ক’লে, তেওঁলোকে নিজৰ সংগীক ছবিখনৰ বিষয়ে যিমান পাৰি বিতংভাৱে বৰ্ণনা কৰিবলৈ এমিনিট সময় পাব৷ শেষৰ ফালে...মিনিটত অংকন কৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে তেওঁলোকৰ ছবিবোৰ কোঠাটোৰ সন্মুখলৈ আনি মূল ছবিখনৰ সৈতে তুলনা কৰিব। যিবোৰ অংকন আটাইতকৈ মিল আছে সেইবোৰক “বিজয়ী” বুলি ধৰিব পাৰি। তাৰ পিছত অংশীদাৰসকলে স্পট সলনি কৰি প্ৰক্ৰিয়াটো পুনৰাবৃত্তি হয়।

(দ্ৰুত টিপচ্: আঁকিবলৈ সহজ কিন্তু কেইবাটাও বিৱৰণ থকা ছবি বাছি লোৱাটোৱে সৰ্বোত্তম কাম কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, এটা চিমনি, তিনিখন খিৰিকী, আৰু... আপেল থকা গছ।)

ই কেনেকৈ দায়িত্ব শিকায়: যদিও বহুত মজা, এই খেলখন হতাশাজনক হ'ব পাৰে, আৰু সেইটোৱেই কথা। স্মৃতিশক্তিৰ পৰা কিবা এটা বৰ্ণনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাটো প্ৰত্যাহ্বানজনক হ’ব পাৰে। কোনোবাই আপোনাক যি বৰ্ণনা কৰিছে তাৰ ব্যাখ্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি তাৰ পিছত সেইটো আঁকিবলৈ চেষ্টা কৰাটোও প্ৰত্যাহ্বানজনক হ’ব পাৰে। দুয়োজন দলৰ সদস্যৰে আনজনৰ প্ৰতি এটা দায়িত্ব থাকে যিটো তেওঁলোকে পূৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব। খেলৰ শেষত এটা প্ৰতিফলন কাৰ্য্যকলাপ যোগ কৰি আপুনি সঁচাকৈয়ে এই ধাৰণাটো বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। আপোনাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সুধিব যে বৰ্ণনাকাৰী বা ড্ৰয়াৰ হোৱাটো কেনেকুৱা অনুভৱ হৈছিল। তেওঁলোকে কি হতাশা অনুভৱ কৰিছিল সেই কথা বুজাওক। দুয়োটা ভূমিকাতে ভাল কাম নকৰাৰ ফলত হোৱা যিকোনো নাৰ্ভাছ বা ভয়ৰ অনুভূতিৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ উপযুক্ত উপায়ৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।

খেল ৩: কম্বলখন উলটিব

কেনেকৈ খেলিব: আপোনাৰ হাতত কিমান কম্বল আছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক সৰু সৰু গোটত বা আনকি যোৰকৈও সজাওক (বিচ টাৱেলে যোৰ বা তিনিজনীয়া গোটৰ বাবেও ভাল কাম কৰে)। সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক নিজৰ কম্বলৰ ওপৰত থিয় হ’বলৈ কওক। আপোনাৰতাৰ পিছত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে একেলগে কাম কৰি কম্বলখন ওলোটাকৈ উলটিব লাগিব আৰু তেওঁলোকৰ দলৰ কোনো সদস্যই ইয়াৰ পৰা মজিয়াত নামি নাযায়। যদি কৰে তেন্তে নতুনকৈ আৰম্ভ কৰিব লাগিব। আপুনি অধিক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক এটা ডাঙৰ কম্বলত থিয় কৰি, ইয়াক এটা সময় নিৰ্ধাৰিত খেল কৰি, বা আনকি এটা নিয়ম কৰি যে তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিবলৈ নিজৰ কণ্ঠ ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে বুলিও অসুবিধা যোগ কৰিব পাৰে।

ই কেনেকৈ দায়িত্ব বিকশিত কৰে: এই খেলখনক দলীয় কামক উৎসাহিত কৰাৰ উপায় হিচাপে বেছিভাগ সময়তে পৰামৰ্শ দিয়া হয় যদিও ই দায়িত্বকো উৎসাহিত কৰে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে নিজৰ কম্বলত থকাৰ ক্ষেত্ৰত সৎ হোৱাটো প্ৰয়োজন। তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰণা সম্পৰ্কে ইজনে সিজনৰ লগত যোগাযোগ কৰিব লাগিব, যেতিয়া কোনোবাই কাম নকৰে তেতিয়া গ্ৰহণ কৰিব লাগিব বা ভাল ধাৰণা শুনা নাযায় যদি নিজৰ বা দলৰ সতীৰ্থৰ পোষকতা কৰিব লাগিব। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে গোটেই খেলখনত দায়িত্বশীল আচৰণ আৰু সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত কেনেদৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল সেই বিষয়ে গুৰুত্ব দিবলৈ পিছত কথা-বতৰা পাতিবলৈ সময় উলিয়াওক।

খেল ৪: ভূমিকা পালন

কেনেকৈ খেলিব: হয়তো আটাইতকৈ প্ৰত্যক্ষ পদ্ধতি, ৰ'ল-প্লেইঙে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক তেওঁলোকে নিজকে বিচাৰি পাব পৰা বাস্তৱিক পৰিস্থিতিৰ মাজেৰে কথা পতাৰ সুযোগ দিয়ে। প্ৰথমে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক গোটত ভাঙি ইয়াক খেল হিচাপে গঢ়ি তোলক। ইয়াৰ পিছত প্ৰতিটো গোটক এটা বেলেগ পৰিস্থিতি দিয়ক য’ত দায়িত্ব মূল। প্ৰস্তুতি চলাবলৈ কেইবা মিনিট সময় দিয়াৰ পিছত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সহপাঠীৰ বাবে তেওঁলোকৰ দৃশ্যপট অভিনয় কৰিবলৈ দিয়ক। কিছুমান পৰামৰ্শ হ’ব পাৰে:

• • ষ্টেলাৰ এজনঘৰৰ কামবোৰ হ’ল প্ৰতিদিনে পুৱা আৰু প্ৰতি সন্ধিয়া তাইৰ কুকুৰটোক খুৱাই দিয়া। কিন্তু এই সপ্তাহৰ দুটা সন্ধিয়া ষ্টেলাই কুকুৰটোক খুৱাবলৈ পাহৰিলে কাৰণ তাইৰ বন্ধুসকলে তাইক মেছেজ কৰিছিল আৰু তাইৰ লগত ফেচটাইম কৰিবলৈ কৈছিল। তাই ভাট্টা বিচৰাত দেউতাকে কয় যে এই কাৰণেই তাইক আধাহে দিছে৷ তাই সেইটো অন্যায় বুলি ভাবে। তাইৰ দেউতাকে নিজৰ যুক্তি বুজাই দিয়ে।
  • দুপৰীয়াৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰি বহি থাকোঁতে ছানিৰ এজন বন্ধুৱে আন এজন বন্ধুৰ বিষয়ে উৰাবাতৰি বিয়পাবলৈ আৰম্ভ কৰে যিজন তাত নাই। তাই মোটামুটি নিশ্চিত যে এইটো সঁচা নহয় আৰু জানে যে সিহঁতে গম পালে সিহঁত লাজ পাব, কিন্তু তাই এইটোও জানে যে তাই বন্ধ কৰিবলৈ ক’লে তাইৰ বন্ধুসকলে তাইক জোকাইব পাৰে। ছানীয়ে একো নকৰিলে বেয়া একো নহ’ব বুলি সম্ভাৱনা আছে৷ তাই কি কৰিব লাগে?
  • শিক্ষকে শ্ৰেণীটোক এনে নিয়ম উলিয়াবলৈ কৈছে যিবোৰ সকলোৱে মানি চলিব লাগে যাতে শ্ৰেণীকোঠাটো এটা ভাল ঠাই হৈ পৰে। শিক্ষকে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক গোটত ভাঙি বিকল্পসমূহৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে কি নিয়ম স্থাপন কৰিব লাগে বুলি ভাবে সেই বিষয়ে গোটেই শ্ৰেণীটোক প্ৰতিবেদন দিয়ে। জামালক মেডিচন আৰু মাইকাৰ সৈতে এটা গ্ৰুপত ৰখা হয়। মেডিচন আৰু মাইকাই এনে নিয়ম বনাবলৈ আৰম্ভ কৰে যিবোৰৰ কোনো যুক্তি নাই আৰু শ্ৰেণীটোক ইতিবাচক শিক্ষণ পৰিৱেশ হিচাপে গঢ়ি তুলিব নোৱাৰে। জামালে জানে যে তেওঁৰ সহপাঠীসকলে হয়তো বোকা নিয়মবোৰ শুনি হাঁহিব, কিন্তু তেওঁলোকৰ শিক্ষকে তেওঁলোকৰ ওপৰত হতাশ হ’ব যে তেওঁলোকে এচাইনমেণ্টটো গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা নাই। জামালে কি কৰিব লাগে?
  • ফাৰহাদে সঁচাকৈয়ে ভাবিছিল যে তেওঁ খেলিব বিচাৰেএই স্কুলীয়া বৰ্ষত লেক্ৰছ খেলিছিল, গতিকে তেওঁৰ দেউতাকে তেওঁক দলত যোগদান কৰিছিল। কিন্তু তেওঁ বৰ ভাল নহয় আৰু তেওঁৰ সতীৰ্থসকলে মাজে মাজে তেওঁক এই বিষয়ে কঠিন সময় দিয়ে। তেওঁ দেউতাকক কয় যে তেওঁ চাকৰি এৰিব বিচাৰে, কিন্তু দেউতাকে কয় যে তেওঁ ছিজনটো শেষ কৰিব লাগিব। ফাৰহাদ আৰু তেওঁৰ দেউতাকে প্ৰত্যেকেই নিজৰ যুক্তি বুজাই দিয়ে।
  • ছাৰা, লগান আৰু জেকে ক্লাছত খেল খেলি থকা এটা দলত আছে। তেওঁলোকে পৰাস্ত হয়, কিন্তু তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে বিশ্বাস কৰে যে শিক্ষকজনে নিয়ম মানি নল’লে আৰু আন দলবোৰক পক্ষপাতিত্ব দেখুৱালে৷ শ্ৰেণীৰ পিছত শিক্ষকৰ লগত কথা পাতিবলৈ যায়।

ই কেনেকৈ দায়িত্ব শিকায়: কাৰণ পৰিস্থিতিবোৰ প্ৰত্যক্ষভাৱে দায়িত্বশীল সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে, সেয়েহে... প্ৰতিটো ৰ’ল-প্লেৰ চাৰিওফালে হোৱা কথা-বতৰা হ’ল য’ত যাদু ঘটে। বিভিন্ন মতামত আলোচনা কৰিবলৈ সাজু থাকক। (উদাহৰণস্বৰূপে, ষ্টেলাৰ আধা ভাট্টা হেৰুৱাই পেলোৱাটো ন্যায্য শাস্তি নেকি? কিছুমান ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে হয় বুলি ক’ব পাৰে, আন কিছুমানে না ক’ব পাৰে।) আলোচনাৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশটো হ’ল তেওঁলোকৰ বয়সৰ শিশুৰ বাবে দায়িত্ব কেনেকুৱা হয় সেই কথা উল্লেখ কৰা। প্ৰতিটো দৃশ্যপটত থকা ব্যক্তিজনে যেতিয়া কথাবোৰ নিজৰ মতে নহ’ল তেতিয়া আত্মনিয়ন্ত্ৰণ দেখুৱাইছিল নেকি? তেওঁলোকে নিজৰ সিদ্ধান্তৰ বাবে জবাবদিহি আছিলনে আৰু ইয়াৰ লগত অহা পৰিণতিক তেওঁলোকে মানি লৈছিল নেকি? তেওঁলোকে আৰম্ভ কৰা কামখিনি শেষ কৰি হাৰ মানিব বিচৰাৰ সময়তো চেষ্টা কৰি থাকিল নেকি? এইবোৰেই হৈছে কাৰোবাক দায়বদ্ধ কৰি তোলাৰ মূল শিলাস্তম্ভ।

খেল ৫: কম্পাছ খোজ

কেনেকৈ খেলিব: ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ভিতৰলৈ ৰাখকযোৰ (বা অলপ বেছি প্ৰত্যাহ্বানৰ বাবে, তিনি বা চাৰিজনীয়া গোট)। এজন গোটৰ সদস্যৰ বাহিৰে সকলোকে চকুত পটি দিব। তাৰ পিছত, যিজন গোটৰ সদস্যই চাব পাৰে, তেওঁ নিজৰ সতীৰ্থসকলক ধাৰাবাহিকভাৱে সহজ প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজেৰে পথ প্ৰদৰ্শন কৰিব লাগিব। কিছুমান ধাৰণা হ'ব পাৰে:

• • শঙ্কু বা চকীৰ দৰে সৰল বাধা এৰাই চলি হলৱেৰ শেষলৈকে আৰু পিছলৈ খোজ কাঢ়ি যোৱা।
  • অপাৰে, ভিতৰলৈ বা... হুলা-হুপ, চোতালৰ লাঠি, বা আৱৰ্জনা পেলোৱা টেমা আদি সৰু সৰু বাধাৰ চাৰিওফালে।
  • এটা নিৰ্দিষ্ট চকীলৈ খোজ কাঢ়ি তাত বহিব, কিন্তু ওচৰৰ আন কোনো চকী নহয়।

ই কেনেকৈ দায়িত্ব শিকায়: এই খেলত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে যি ভূমিকা পালন নকৰে কিয়, দায়বদ্ধ হ’ব লাগিব। চকুত পটি বান্ধি থোৱা ছাত্ৰজনৰ বাবে মনোযোগেৰে শুনাৰ দায়িত্ব তেওঁলোকৰ। দিশ বুজি নাপালে শান্ত হৈ থাকিব লাগিব আৰু কিবা এটাত খুন্দা মাৰিব লাগিব৷ বিভ্ৰান্ত হ’লে সহায় বিচাৰিব লগা হয়। নিৰ্দেশনা দিয়া ছাত্ৰজনৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল তেওঁলোকে নিজৰ সংগীৰ সুৰক্ষাৰ বাবে দায়বদ্ধ হ’ব লাগিব। তেওঁলোকে স্পষ্টভাৱে যোগাযোগ কৰিব লাগিব। আৰু তেওঁলোকে ধৈৰ্য্য ধৰিব লাগিব যেতিয়া তেওঁলোকৰ সংগীয়ে তেওঁলোকক কোৱা বুলি ভবা কামটো নকৰে। মানুহে দায়িত্বশীল আচৰণ নকৰিলে কি হয় সেই বিষয়ে আলোচনা কৰাৰ বাবেও এইটো এটা ভাল খেল। দায়িত্বশীল হোৱাৰ এটা অংশ হ'ল আপোনাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল লোকসকলে কেনে অনুভৱ কৰে সেই বিষয়ে সচেতন হোৱা।

আমাৰ বয়সস্থ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ সৈতে খেল খেলাটো অলপ ৰিস্ক যেন অনুভৱ কৰিব পাৰে। শ্ৰেণীকোঠাৰ সময় মূল্যৱান আৰু আমি সকলোৱেবুদ্ধিমানৰূপে খৰচ কৰিব বিচাৰে। কিন্তু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ব্যক্তিগত দায়িত্ববোধ গঢ়ি তোলাটো কেৱল তেওঁলোকৰ সামাজিক-আৱেগিক শিক্ষণৰ বাবেই নহয়, তেওঁলোকৰ শৈক্ষিক শিক্ষণৰ বাবেও কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ সেইটো সমৰ্থন কৰিবলৈ বহু প্ৰমাণ আৰু গৱেষণা আছে। গতিকে আপোনাৰ ক্লাছৰ সৈতে দায়িত্বৰ খেল খেলি ভাল অনুভৱ কৰক। আপুনি কেৱল আপোনাৰ মধ্য আৰু হাইস্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক তেওঁলোকৰ শৈশৱক অলপ সময়ৰ বাবে পুনৰ চাবলৈ দিয়াই নহয়, আপুনি এনে দক্ষতাও গঢ়ি তুলিছে যিয়ে তেওঁলোকৰ গোটেই জীৱন ভালদৰে সেৱা আগবঢ়াব।

সামাজিকৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে অধিক তথ্যৰ বাবে -আৱেগিক শিক্ষণ, CASEL ৱেবছাইট চাওক।