Di dibistanên me de pirsgirêkek me bi zordestiyê heye. Û ew ne yê ku hûn difikirin. Bi rastî, dema ku nûçeyek li ser nûçeyek li ser tundûtûjiya xwendekar-li ser xwendekaran heye, kes behsa pirsgirêka zordestiya mamoste-mamoste nake. Lê ji bo mamosteyên ku her roj bi tacîzên hevkarên xwe re rû bi rû dimînin, têkoşîna biwêja rast e.

Van mamosteyan ew jiyan kirin.

Megan M. mamosteyek nû bû dema ku ew hate wezîfedar kirin ku bi mamosteyek mezin re hevkariyê bike. "Me baş li hev nekir," ew parve dike. "Ew ê li pişt min bi mamosteyên din re biaxive. Min her gav dikaribû bibêjim dema ew ji jûreyê derdiket da ku li ser min gilî bike.”

Mamosteyê mezin dest pê kir ku Megan wekî alîkara wê ya hînkirinê ya kesane be, kar û barên wê yên biçûk destnîşan kir. Bi ser de jî, wê li ber xwendekaran ew rexne kir. Megan bêhêvî bû ku ew ê di vê hevkariya neheq û newekhev de bimîne.

Mark J. mamosteyek pola şeşan bû ku xwedan resumeyek balkêş bû. Dema ku ew çû dewletek nû, ji bo peydakirina meqamê pirsgirêkek wî tune bû. Lêbelê, gava ku li wir bû, wî dît ku felsefeya wî ya hînkirinê ne bi baldarî-nirxandin û daneheva dibistana wî ya nû re hevdeng e. "Armanca min a yekem," ew dibêje, "avakirina têkiliyan bi xwendekaran re ye. Û erê, ew dikare di destpêkê de dem dixwe, lê di dawiyê de ez bi rastî bawer dikim ku ew berbi destkeftiyên mezintir ve dibe."

Lê belê, hevkarên wî nekarînfêm bikin ka çima Mark ew qas wext li ser tiştên "ew hestyar" derbas kir. Wan di her gavê de ew rexne dikirin û zorê li wî dikirin ku bêtir wext li ser celebê çalakiyên ku jê nefret dike derbas bike. Mark meraq kir gelo wî xeletiyek mezin kiriye.

Sheila D. mamosteyek dêrîn bû ku xwe di tîmek de bi du mamosteyên nû yên nû re dît piştî ku hevkarên wê yên dirêj ên mamostetiyê teqawid bûn. Her çend mamosteyek jêhatî bû jî, Sheila gelek salan bi heman rengî tiştan dikir û ne hezkiriyek mezin a teknolojiyê bû. Hevalên wê yên nû ji teknîkê pir jêhatî bûn û tijî ramanên nû (û bi dîtina wan, çêtir) bûn di derbarê awayê hînkirina mufredata wan de.

Her çend ramanên wan ew ji qada rehetiyê derxistin jî, wê hewl da ji bo ku bibe endama tîmê hevkar lê di her civîna tîmê de ji hêla hevalên xwe yên nû ve (û jijmaran zêdetir bû!) ji hemî guhertinan dilgiran bû û şerm kir ku ew nikarîbû xwe bidomîne, wê meraq kir gelo wextê teqawidbûnê ye mîna hevalên xwe.

Bêgumankirina mamoste-li-mamoste hate pênase kirin.

Girîng e ku were zanîn ku mîna xwendekaran, zordestiya hevkaran ji pevçûnên asayî an jî bêbextiya carinan cûda ye. Ji bo ku tevger bibe bullying, pêdivî ye ku ew li pey şêwazek destdirêjker, dubare bibe û dikare tevgerên wekî tinaz, dûrxistin, şermkirin, û êrîşkar bike. Tehdekirina ji hevkaran dikare devkî an fîzîkî be. Û ew pir caran di hundurê de pêk têdibistanên me.

Ji ber vê yekê hûn dikarin çi bikin, eger hûn bibin qurbaniya zordestiya mamoste li ser mamoste?

Bêguman dikare zerareke giran li bawerî û morala mamosteyan bigire. Rexnekirin û mîkro-rêvebirin super stres e. Li aliyê din ê dîmenê, paşguhkirin û dûrxistin dibe sedema hestên îzolasyona bi êş. Hêsan e ku meriv fêm bike ka çima gelek mamosteyên ku hatine tacîz kirin diçin. Lê ne hewce ye ku wisa be. Mizgînî ev e ku çend stratejiyên cihêreng hene ku hûn dikarin bikar bînin da ku hûn li gorî rewşa xwe û kesayetiya xwe li ber xwe bidin:

Bi zanîna ku ew ne sûcê we ye, dest pê bikin.

Mirovek. kî zordestiyê dike li ser rêwîtiyek hêzê ye. Ew dixwazin kesên din xwe kêm û îzole hîs bikin. Bûyer êrîşek bi mebest e ku ji bo tehdîtkirin û tirsandinê hatiye çêkirin. Û tu kes, ne xwendekar û ne mamoste, heqê çewsandinê nîne.

Aram bimînin.

Xerab muameleya hevkarekî bi karê ku em wek mamoste dikin ew qas nakok e - dil û canê xwe dirijînin ku şagirtên xwe mezin bikin û teşwîq bikin. Hêsan e ku meriv wê pir kesane bigire û bi hestyarî bertek nîşan bide. Nehêlin ku ew we bixwe. Li ser xwendekarên xwe û xebata xwe bisekinin û hewl bidin ku hûn bi qasî ku hûn dikarin hindik hêz bidin wê.

Tevlî nebin.

Wek ku ew dibêjin, cenawir têr neke. Biceribînin ku hûn gava ku bi behreya zordar re rûbirû nebin - bi kêmanî ne tavilê. Çawa ku ew dibe ku biceribînepaşde bizivirin, pisporiya xwe biparêzin, û red bikin ku werin teşhîr kirin. Pir caran, her tiştê ku zordar dixwaze reaksiyonê ye. Kêfxweşiyê nedin wan.

Ji xwe dûr bixin.

Dema ku gengaz be, danûstendina xwe bi zordar re sînordar bike. Ger hûn bi kesê re di komîteyek de ne, bipirsin ku hûn ji nû ve werin tayîn kirin. Di dema nîvro de, gava ku ew dadgeha navendê li salona karmendan digirin, li cîhek din bixwin. Di civînên karmendan de bi hevkar û hevalbendên piştgirî re rûnin. Bi qasî ku hûn dikarin, dûrahiya laşî di navbera xwe û zordar de deynin.

Hêrhatiyên xwe yên ragihandinê zêde bikin.

Gelek caran zorker di tevgera pasîf-agresîf de serdest in. Hişmendiyên danûstendinê fêr bibin ku dê ji we re bibin alîkar ku hûn van behreyên bi bandor birêve bibin. Li vir gotarek arîkar heye ku hûn dest pê bikin: Meriv Çawa Hevkarek Hêrişkar a Pasîf Bixebitîne

Her tiştî Belge bike.

Ev xal krîtîk e. Gava ku hûn di behremendiyek zordar de nimûneyek tespît bikin, pêdivî ye ku her bûyerê belge bikin. Li ser her rewşek nerehet nîşeyan bigirin û her e-nameyê hilînin. Cih û deman bi bîr bînin. Rewşê diyar bike û şahidên heyî binivîsîne. Ger dem hat ku hûn li dijî zordarek mamoste tevbigerin, çiqas bêtir belgeyên we hebin dê doza we bihêztir be.

Tin sendîkayê.

Eger tu endamê sendîkayê yî, xwe bigihîne nûnerê xwe. Li ser polîtîkayên çewisandin û zordestiyê yên li cihê kar ên navçeya xwe bipirsin. Her çend hûn bin jîamade ne tevbigerin, dibe ku ew bikaribin çavkaniyên hêja peyda bikin.

Destwerdanek plansaz bikin.

Piraniya me ji bo ku ji nakokî dûr bikevin rê li ber xwe didin, lê dibe ku dem were ku rûbirûbûnek rasterast pêwîst be. Ya sereke ev e ku meriv wê bi rengek ku dixebite. Ger hûn xwe têra xwe ewle nakin ku hûn bi kesê ku tenê we aciz kiriye re bipeyivin, ji kesê duyemîn (bi îdeal kesek desthilatdar) bixwazin ku amade be. Bi hûrgulî tevgera sûcdar rave bikin û ji wan bipirsin ku tavilê rawestin. Eşkere bikin ku hûn ê gilîyek fermî bikin ger tevgera wan neguhere. Bi gelemperî, zordar li hêviya rûbirûbûnê ne û piraniya wan dê di vê nuqteyê de paşve vegerin.

Giliyek fermî bikin.

Di dawiyê de, heke reftarên zordestiyê berdewam bike, giliyek fermî ji navçeya dibistana xwe re bike. Hêvîdarim ku serkirde ji bo çareserkirina rewşê tevbigerin, her çend gava ku ew bigihîje asta navçeyê ew ji destê we tê. Dagirtina gilîyek fermî bi kêmanî dê aramiya hişê we bide we ku we li ber xwe sekinî û her tiştê ku di destê we de bû kir da ku hûn reftarên zordestiyê rawestînin.

Bi her tiştî re…

… ji bo saxlem bimînin wê bikin pêşeng. Zêdetir hewl bidin ku hûn lênihêrîna xwe biceribînin. Li dora xwe bi heval û malbatê piştgirî. Dema ku hûn ji kar dûr in, li ser rewşê nesekinin. Xwe bi jiyana rast dagirin. Li dibistanê, bala xwe bidin ser xwendekarên xwe û pirkarê girîng ku tu dikî.

Bin qurbana zordestiya mamoste serpêhatiyeke hovane ye, lê dikare bijî. Dibe ku hûn ji wê bêkêmasî dernekevin, lê bi girtina rêça çalakiya ku ji we re çêtirîn dixebite, hûn ê bê guman bihêztir û biaqiltir derkevin.

Tu bû qurbana zordariya mamoste li ser mamoste? Werin serpêhatiyên xwe di koma meya WeAreTeachers HELPLINE de li ser Facebookê parve bikin.

Zêdetir, 8 Awayên Afirandina Serpêhatiyên Xwendevanan Di Çanda Binpêkirinê de.